R. Karaś: „Polska brama nie może być otwarta na oścież” – o niekontrolowanej imigracji i obawach Polaków

Imigracja to temat, który dzieli Europę, a coraz częściej również Polskę. Dlaczego więc tak wielu Polaków nie chce imigrantów? Czy to tylko strach przed nieznanym, czy może racjonalna ocena sytuacji, której nie wolno lekceważyć? Jako polityk prawicowy, czuję obowiązek zabrać głos w tej sprawie – spokojnie, rzeczowo i merytorycznie.

Polacy nie są ksenofobami. Ale są realistami.

Zacznijmy od rzeczy najważniejszej – Polacy nie są przeciwni pomocy potrzebującym. Przez lata przyjęliśmy setki tysięcy uchodźców wojennych z Ukrainy – z empatią i solidarnością. Pomoc Caritasu, wsparcie samorządów, otwarte domy zwykłych ludzi – to wszystko pokazało, iż serce Polaków jest ogromne.

Ale jest jedna różnica – tamta imigracja była tymczasowa, uzasadniona wojną, kulturowo bliska i w dużej mierze kontrolowana. w tej chwili jednak wielu Polaków obawia się innego zjawiska – masowej, niekontrolowanej imigracji z państw Bliskiego Wschodu i Afryki, której mechanizmy są narzucane przez unijne instytucje, a skutki – trudne do przewidzenia.

Przykłady, które dają do myślenia

Nie trzeba szukać daleko. Francja, Szwecja, Niemcy – państwa, które przez lata otwarcie przyjmowały imigrantów z różnych kręgów kulturowych, dziś zmagają się z rosnącym problemem gettyzacji, przestępczości, radykalizacji religijnej i braku integracji.

• W Szwecji liczba zamachów bombowych i strzelanin związanych z gangami imigranckimi wzrosła dramatycznie.

• We Francji regularnie dochodzi do zamieszek w imigranckich dzielnicach, gdzie choćby policja nie ma pełnej kontroli.

• W Niemczech pojawiają się przypadki ataków na kobiety, wzrostu przestępstw seksualnych, a także konfliktów na tle religijnym i kulturowym.

To nie są medialne wymysły, to raporty policyjne, analizy naukowe, dane statystyczne.

Nie chodzi o pochodzenie – chodzi o bezpieczeństwo i wartości

Nie każdy imigrant stanowi zagrożenie. Ale problem zaczyna się wtedy, gdy imigracja nie jest kontrolowana – gdy nie wiadomo, kto przyjeżdża, jakie ma poglądy, jakie są jego zamiary. Państwo, które rezygnuje z prawa do selekcji, traci suwerenność i bezpieczeństwo.

Polacy pytają:

• Czy nowi przybysze będą szanować nasze prawa, kulturę, religię, kobiety?

• Czy będą chcieli się integrować, czy stworzyć równoległe społeczeństwo?

• Czy nasze dzieci będą bezpieczne w szkołach, parkach, na ulicach?

To nie są pytania nienawiści. To pytania obywatelskie, które państwo powinno traktować poważnie.

Imigracja a gospodarka – mit czy korzyść?

Często słyszymy: „Potrzebujemy imigrantów, bo brakuje rąk do pracy”. Ale warto zapytać: jakich imigrantów i na jakich zasadach? Czy chodzi o osoby gotowe pracować, szanować prawo i płacić podatki – czy o ludzi, którzy przyjeżdżają po zasiłki i odmawiają integracji?

Warto przypomnieć przykład Wielkiej Brytanii, gdzie przez lata mówiono o korzyściach z imigracji, ale ostatecznie to m.in. niekontrolowany napływ ludności stał się jednym z głównych powodów Brexitu.

Polska potrzebuje polityki odpowiedzialnej, nie narzucanej

Teza jest jasna: imigracja może być korzystna tylko wtedy, gdy jest rozważna i kontrolowana. Polska musi sama decydować, kogo przyjmuje, na jakich warunkach i z jakimi wartościami. Nie możemy pozwolić, aby decyzje zapadały w Brukseli, bez uwzględnienia naszej specyfiki, historii i tożsamości.

Nie chodzi o zamykanie się na świat, ale o prawo do mówienia „nie”, gdy wymaga tego interes narodowy.

Przeczytaj:

Grzegorz Braun: “Żydzi są wrogami Polski” [WIDEO]