Znajomi nowego szefa Liberałów opowiadają, iż już w czasach licealnych Mark Carney musiał mierzyć się z pytaniami przyjaciół, czy w przyszłości zostanie premierem. Jego odpowiedź była typowa dla przyszłego polityka – nigdy jednoznacznie nie potwierdzał ani nie zaprzeczał.
Carney, gorliwy katolik pochodzący z Fort Smith w Terytoriach Północno-Zachodnich, w przyszłym tygodniu skończy 60 lat. W niedzielę przeszedł swój pierwszy poważny test polityczny, obejmując przywództwo w Partii Liberalnej i budząc entuzjazm wśród zwolenników. Jako doświadczony ekonomista i były szef banków centralnych Kanady oraz Wielkiej Brytanii, był kluczową postacią w czasach kryzysu finansowego, jednak nigdy dotąd nie brał udziału w wyborach. niedługo jednak obejmie stanowisko premiera Kanady.
Jego faktyczne doświadczenie polityczne ogranicza się do ostatnich dwóch miesięcy intensywnej kampanii o przywództwo, mającej na celu zastąpienie ustępującego Justina Trudeau. Mimo licznych próśb, sztab Carneya odmówił udzielenia wywiadu dla Canadian Press na jakimkolwiek etapie kampanii.
Bliscy znajomi podkreślają, iż to nie polityczna charyzma, ale jego liberalne wartości, imponujące CV, strategiczny umysł i cięty dowcip sprawiły, iż stał się faworytem Liberałów.
Podczas swojej kariery jako gubernator Banku Kanady Carney zyskał w Ottawie reputację człowieka surowego, ale niezwykle kompetentnego. Była minister środowiska Catherine McKenna przekonuje jednak, iż prywatnie jest on sympatycznym i pełnym humoru człowiekiem.
– Często widzimy go w oficjalnych sytuacjach, gdzie sprawia wrażenie poważnego i zdystansowanego, ale w rzeczywistości ma świetne poczucie humoru – mówi McKenna. – On naprawdę dba o Kanadę.
Jednym z momentów, gdy Carney przełamał powagę politycznego świata, była jego żartobliwa reakcja na spekulacje, iż mógłby kandydować na lidera Partii Liberalnej.
– A może zostanę klaunem cyrkowym? – rzucił w odpowiedzi na pytanie o start w wyborach.
McKenna zna Carneya od ponad dekady – ich dzieci są w podobnym wieku, a ich grupę przyjaciół łączy wspólna pasja do sportu. Wspomina, jak razem próbowali nowych wyzwań, m.in. kajakarstwa górskiego na rzece Ottawa czy curlingu.
– Wyobraźcie sobie prezesa banku na lodzie, rzucającego kamienie, a reszta albo gra, albo pije piwo i kibicuje – śmieje się McKenna.
Podczas kampanii Carney często odwoływał się do swojej przeszłości jako bramkarz hokejowy (grał rezerwowo w drużynie Harvardu) oraz swojej miłości do Edmonton Oilers. W wywiadzie z 2011 roku dla CBC zażartował:
– Otworzyłem bramkę dla wielu świetnych hokeistów.
John Hecker, jego kolega ze szkoły średniej Saint Francis Xavier w Edmonton, wspomina Carneya jako skromnego i wysportowanego młodego człowieka, który choćby podczas pracy w Londynie chciał codziennie biegać do biura, co niepokoiło jego ochronę.
Carney dorastał w Edmonton w rodzinie katolickiej. Jego ojciec, Bob Carney, nauczyciel, w 1980 roku bez powodzenia kandydował w wyborach do parlamentu federalnego jako przedstawiciel Partii Liberalnej.
Jednym z gości inauguracji kampanii Carneya 16 stycznia był 96-letni Doug Roche, który wówczas pokonał jego ojca w wyborach. Po spotkaniu Carney podszedł do niego i z uśmiechem powiedział:
– Najlepszy jednak wygrał.
Roche, były parlamentarzysta i senator, uważa, iż Carney ma wszystko, czego potrzeba do kariery w polityce federalnej.
– Nie jest showmanem. Ma w sobie raczej technokratyczny sposób bycia – podkreśla. – Wydaje się osobą kompetentną, ale nie wywyższającą się, co w dzisiejszym klimacie politycznym może być zaletą.
Carney przez lata pracował w międzynarodowych instytucjach finansowych, od Nowego Jorku po Tokio. Przez pewien czas zarabiał miliony w Goldman Sachs, ale w przeciwieństwie do swojego poprzednika nie ujawnił swoich finansów osobistych, gdy ubiegał się o przywództwo w partii.
Jego kariera jako gubernatora Banku Kanady w czasie kryzysu w 2008 roku była powszechnie chwalona, ale ostatnio spotyka się z większą krytyką. Były premier Stephen Harper wyraził wątpliwości co do jego decyzji w liście opublikowanym w konserwatywnych materiałach fundraisingowych.
Podczas kampanii Carney kreował się na osobę spoza politycznego establishmentu, choć jego powiązania z prominentnymi liberałami, w tym bliskimi współpracownikami Trudeau, są liczne. Współtworzył drużynę hokejową Oxford Blues z byłym ministrem sprawiedliwości Davidem Lamettim, a ojcem chrzestnym jego dziecka jest nikt inny jak jego główna rywalka w wyścigu o przywództwo, Chrystia Freeland.
Jego żona, Diana Fox Carney, jest ekspertką ds. klimatu i polityki finansowej w Eurasia Group, gdzie pracuje z Geraldem Buttsem, bliskim doradcą Trudeau.
Pod koniec kampanii Carney znalazł się w ogniu krytyki za swoją rolę w Brookfield Asset Management. Najpierw zaprzeczył, jakoby miał jakikolwiek wpływ na przeniesienie siedziby firmy do Nowego Jorku, ale Konserwatyści gwałtownie ujawnili list z jego podpisem, w którym popierał ten krok.
Choć w tej chwili stoi na czele Partii Liberalnej, Carney nie pozostało członkiem parlamentu. Jego polityczna odwaga niedługo zostanie wystawiona na próbę – w Ottawie coraz głośniej mówi się o przedterminowych wyborach federalnych. Gdy obejmie urząd premiera, może się spodziewać decyzji o ogłoszeniu wyborów w ciągu najbliższych tygodni.
Na podst. Canadian Press
