STANOWISKO OGÓLNOPOLSKIEGO KOMITETU OBRONY GIETRZWAŁDU

Szanowny Pan Redaktor
Henryk Jezierski

Przesyłamy Raport z przebiegu procedur prawnych (tzw „Białą Księgę”) dotyczący Budowy Centrum Dystrybucyjnego Lidl w Gietrzwałdzie, miejscu jedynych w Polsce, oficjalnie uznanych przez kościół objawień maryjnych, które miały miejsce w 1877 r. Poniżej wymieniamy niektóre z najbardziej bezprawnych i zarazem najbardziej bulwersujących aspektów sprawy , która znajduje się już w tej chwili na etapie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę i ostatecznej decyzji środowiskowej dla inwestycji, przeciw czemu prowadzimy dwa postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Olsztynie i protestujemy w ramach akcji stoplidl.pl.

1. Planowana inwestycja Lidla zostanie zlokalizowana na Obszarze Chronionego Krajobrazu Doliny Pasłęki. Prawną istotą ochrony przyrody w tym miejscu jest zakaz wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu. Powyższy zakaz jest przewidziany w 1) Ustawie o ochronie przyrody , 2) Uchwale Sejmiku Województwa Warmińsko – Mazurskiego oraz 3) miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy Gietrzwałd. Pomimo tego , w sytuacji gdy różnica poziomów wynosi tam od 117 m do 141 m n.p.m. Lidl zamierza wykonać niwelację moreny czołowej i nasypy pozwalające na posadowienie budynków na docelowej wysokości 131, 7 m n.p.m. , z czym związana jest, według naszych obliczeń, konieczność przemieszczenia 627.260 ton ziemi ( ekwiwalent 31.363 przejazdów najcięższymi wywrotkami o ładowności 20 ton). Taki zakres prac jest pochodną rozmiaru projektowanego przedsięwzięcia obejmującego m.in. halę magazynową o pow. 6,9 ha i najwyższej wysokości 24 m ! oraz parking dla 148 samochodów ciężarowych i 296 osobowych. Jednocześnie od współpracujących z nami miejscowych architektów otrzymujemy informacje, iż typowa budowa domu w tej lokalizacji wiąże z nagminnymi przeszkodami urzędniczym, np. gdy inwestor chce usunąć krzaki znajdujące się na jego działce. Natomiast, w naszym przypadku, kilkanaście organów władzy państwowej z Województwa Warmińsko – Mazurskiego praktycznie
   w całości pominęło opisany aspekt prac ziemnych, podejmując działania zmierzające do wydania ostatecznych już decyzji, umożliwiających rozpoczęcie budowy.
2. Pomimo nazwy „Centrum Dystrybucyjne” Inwestycja związana będzie z planowanym przywozem na miejsce ok. 154.000 ton odpadów rocznie , w tym 3.500 ton odpadów niebezpiecznych rocznie. Jak wynika z ostatnich dostępnych danych objętych Raportem zrównoważonego rozwoju s. 61, w roku obrotowym 2020/21 Lidl poddał procesom recyklingu i przetworzenia 151.118,34 ton odpadów. Wydaje się, iż ta zbieżność w tonażu nie jest przypadkowa i pozwala na stwierdzenie, iż do Gietrzwałdu każdego roku będzie zwożona ilość odpadów odpowiadająca ich rocznej produkcji przez Lidl Polska. Posługujemy się słowem „odpowiadająca”, gdyż obawiamy się, iż odpady transportowane do Gietrzwałdu mogą nie być tylko krajowego pochodzenia. Prowadzenie opisanego rodzaju działalności powinno być zakwalifikowane, jako podlegające bezwzględnemu zakazowi na obszarze chronionym Doliny Pasłęki. W konsekwencji, organy powinny odmówić wyrażenia zgody w lokalizację takiej inwestycji
   w tym miejscu. Natomiast w naszej sprawie nie tylko nie wydano odmowy, ale zaniechano choćby zobowiązania inwestora do sporządzenia, standardowego w takim przypadku, raportu oddziaływania na środowisko.
3. Zgodnie z udostępnionymi dokumentami „Centrum Dystrybucyjne” ma być odsługiwane przez 180 samochodów osobowych i 160 samochodów ciężarowych typu TIR w systemie 24/7. Daje to średnio jeden wjazd samochodu co 5 min w ciągu całej doby. W ramach inwestycji przewidziano również rozmieszczenie kilkudziesięciu wentylatorów dachowych obsługujących m.in. halę magazynową. W związku z powyższym trudno wyobrazić sobie skalę uciążliwości dla mieszkańców Gietrzwałdu, związanych z działalnością operacyjną centrum, po jego oddaniu do użytkowania. Dotyczy to w szczególności pory nocnej. Wymaga zaznaczenia, iż będzie ono oddalone tylko ok. 1 km od centralnego punktu miejscowości, którym jest Sanktuarium Matki Bożej Gietrzwałdzkiej. Przedsięwzięcie również z tym zakresie, według organów władzy rządowej i samorządowej, spełnia wszelkie normy i wymogi pomimo m.in. następującego zapisu z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego: „W granicach planu zakazuje się lokalizacji przedsięwzięć powodujących przekroczenie dopuszczalnych poziomów szkodliwych lub uciążliwych oddziaływań na środowisko, w tym w szczególności uciążliwych lub szkodliwych odpadów oraz pogorszenia warunków użytkowania terenów sąsiadujących np. poprzez emisję zapachów, dymów lub magazynowanie odpadów
   w eksponowanym miejscu”

W związku z powyżej przedstawionym stanem sprawy zwracamy się do Pana z uprzejmą prośbą o jej opisanie i przedstawienie w Pana mediach. Służymy pomocą i deklarujemy możliwość udostępnienia dodatkowych materiałów i informacji oraz wyjaśnienia wątpliwości.

Z poważaniem

Stefan Grabski
Przewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu Obrony Gietrzwałdu
Ilustracja: domena publiczna
(22.05.2025)

Załącznik 1
Raport z Przebiegu Procedur Prawnych, Budowy Centrum Dystrybucyjnego Lidl Gietrzwałd – Biała Księga

Załącznik 2
Skrócony opis zarzutów dotyczących:

1. Decyzji Wójta Gminy Gietrzwałd nr 1DŚ/2023 z dnia 16.01.2023r. o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia o nazwie „Budowa Centrum Dystrybucyjnego LIDL Gietrzwałd wraz z infrastrukturą techniczną – doziemne instalacje zewnętrzne w miejscowości Gietrzwałd, gmina Gietrzwałd (…)”;

2. Decyzji Starosty Olsztyńskiego z dnia 17.03.2023r. (nr Gtw/21/2023) zatwierdzającej projekt zagospodarowania terenu oraz projekt architektoniczno-budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę „Centrum Dystrybucyjnego LIDL Gietrzwałd wraz z infrastrukturą techniczną – doziemne instalacje zewnętrzne (…)”;

1. Naruszenie zakazu „trwałego zniekształcenia rzeźby terenu” obowiązującego na Obszarze Chronionego Krajobrazu Doliny Pasłęki.

1. Na terenie planowanego Centrum Dystrybucyjnego obowiązuje zakaz „wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu” wynikający z uchwały Sejmiku Województwa (z 2017r.) ustanawiającej Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny Pasłęki. Został on także wprowadzony do treści miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego dla tej inwestycji w 2022r. (nakaz „dostosowania planowanej zabudowy i zagospodarowania terenu do istniejącej rzeźby terenu” – którego wprowadzenie do planu wyegzekwował Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska). W jednolitym orzecznictwie sądów administracyjnych uznaje się, iż naruszeniem tego zakazu jest przede wszystkim zmiana rzędnych terenu, zmiana naturalnych spadków i nachyleń, w tym zwłaszcza budowa murów oporowych. Tymczasem projekt budowlany Centrum Dystrybucyjnego LIDL Gietrzwałd przewiduje:

• zrównanie terenu o różnicach wysokości 123-137m n.p.m. do poziomu 131,70m n.p.m. pod budynkiem projektowanej hali (o powierzchni 7 ha), co oznacza m.in. całkowitą niwelację wierzchołka wzgórza,
• wyrównanie przylegającego do hali terenu o powierzchni 8 ha na potrzeby budowy parkingów, placów manewrowych i dróg dojazdowych (czyli konieczność kolejnych niwelacji i nasypów),
• budowę muru oporowego o wysokości ok. 9m w miejscu największego obniżenia terenu (na rzędnej 121m n.p.m.),
• budowę dwóch zbiorników retencyjnych o łącznej objętości 10 tys. m3 w sąsiedztwie w/w muru oporowego,
• a tym samym przekształcenie naturalnego falistego / pagórkowatego krajobrazu nizinnego w antropocentryczny krajobraz o układzie tarasowym w wyniku planowanych robót ziemnych.

2. Problem ten nie został w ogóle wyjaśniony w żadnym z prowadzonych postępowań (nie dokonano szczegółowych ustaleń faktycznych):

• w postępowaniu w sprawie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach: nie ustalono jednoznacznie planowanej rzędnej posadowienia głównej hali magazynowej (inwestor bez wyjaśnienia dokonał zmiany planowanej rzędnej w trakcie postępowania – obniżenia ze 133,30m do 131,70 m n.p.m. – już po zaopiniowaniu przedsięwzięcia przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska); nie zakwestionowano niezgodnych z prawdą informacji co do różnic wysokościowych na terenie inwestycji podanych w Karcie Informacyjnej Przedsięwzięcia (K.I.P.), które różnią się o tych wskazanych w projekcie budowlanym; nie dokonano obliczenia prognozowanej ilości mas ziemnych przewidzianych do przemieszczenia (jest ona różna w zależności od przyjętej rzędnej posadowienia obiektów – dwukrotnie większa po obniżeniu rzędnej); nie wyjaśniono problemu planowanych nasypów, niwelacji ani murów oporowych;
• w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę: nie wyegzekwowano obowiązku uwidoczniania na rysunkach wchodzących w skład projektu budowlanego istniejących rzędnych terenu (ukazane są tylko docelowe rzędne); zaakceptowano profile terenowe, które nie ukazują całości terenu inwestycji – w tym najbardziej problemowego muru oporowego (wys. 9m) i zbiorników retencyjnych w jego sąsiedztwie; mur oporowy i nasypy nie zostały opisane w projekcie (w części opisowej projektu zagospodarowania terenu).

2. Naruszenie zakazu „zmiany stosunków wodnych” obowiązującego na Obszarze Chronionego Krajobrazu Doliny Pasłęki.

Zakaz „zmiany stosunków wodnych” w okolicznościach faktycznych sprawy odnosi się do funkcjonującego na terenie planowanej inwestycji systemu melioracji wodnych. Inwestycja wkracza bowiem w otwarte tereny rolne (otoczona jest rzadką zabudową zagrodową i mieszkalną jednorodzinną).

1. Na terenie planowanej inwestycji i w jej bezpośrednim sąsiedztwie zlokalizowane jest 5 studzienek melioracyjnych połączonych systemem drenów, rowy melioracyjne i przepusty. Układ ten jest czynny i w większości drożny (obserwuje się przepływ wody w studzienkach także w porze suchej). W żadnym z postępowań nie dokonano inwentaryzacji tego systemu – zwłaszcza w Karcie Informacyjnej Przedsięwzięcia nie ma choćby ogólnej wzmianki o funkcjonującym na tym terenie systemie melioracji wodnych.
2. Inwestycja zakłada zabudowę i utwardzenie 15 ha terenu, z którego wody opadowo-roztopowe odprowadzane będą do dwóch szczelnych zbiorników retencyjnych o łącznej objętości 1000m3. Inwestor zadeklarował zamiar wyłączenia z użytkowania części instalacji melioracyjnej – „ze względu na długotrwałe susze” (choć jednocześnie opinia geotechniczna cytowana w dokumentacji projektowej mówi o licznych sączeniach wód gruntowych). Nie dokonano oceny wpływu takiej zmiany na stosunki wodne w bezpośrednim sąsiedztwie inwestycji, a tym samym nie wyjaśniono potencjalnych skutków tej zmiany – ryzyka osuszenia śródpolnych oczek wodnych lub niekontrolowanego zalewania pól (brak analizy kierunku spływu wód gruntowych). Wszystkie te zagadnienia pominięto całkowitym milczeniem.
3. W toku postępowania inwestor zmienił rozwiązania projektowe: deklarowany w K.I.P. – skonsultowany z organami Wód Polskich i Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska, a następnie zamieszczony w decyzji środowiskowej – zamiar budowy dwóch zbiorników retencyjno-rozsączających o łącznej objętości 5 tys. m3 został w projekcie budowlanym zamieniony na plan budowy zbiorników dwukrotnie większych i pozbawionych funkcji rozsączenia – taki projekt zatwierdzono w pozwoleniu na budowę, choć jest on oczywiście sprzeczny z treścią decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

3. Pozostawienie inwestorowi LIDL Polska całkowitej swobody w zakresie rozmiaru planowanej działalności polegającej na zbieraniu i magazynowaniu odpadów.

W Karcie Informacyjnej Przedsięwzięcia inwestor zadeklarował zamiar zbierania i magazynowania odpadów w ilości 154 tys. ton rocznie, w tym 3,5 tys. ton odpadów niebezpiecznych (jednocześnie sygnalizując, iż ilości te „będą ulegały zmianie”). Odpady te będą „przekazywane do zbierania, odzysku lub/i unieszkodliwiania specjalistycznym firmom posiadającym stosowne uprawnienia z zakresu gospodarki odpadami”. Magazynowanie pozwala na przetrzymywanie odpadów przez okres od 1 roku do 3 lat. Taką ilość odpadów produkują łącznie wszystkie sklepy sieci LIDL w Polsce, a nie tylko sklepy zlokalizowane w regionie – jest to ilość równa rocznej produkcji 300-tysięcznego miasta. Inwestor napisał ogólnie, iż odpady będą również „przewożone z innych magazynów” – bez jakiegokolwiek wyjaśnienia tej kwestii.

1. W decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach:

• Nie wspomniano o takiej działalności ani w treści rozstrzygnięcia decyzji, ani w załączniku do niej zawierającym tzw. „Charakterystykę przedsięwzięcia” (jedynie w uzasadnieniu poświęcono temu zagadnieniu 2 akapity, bez wspomnianych wyżej danych ilościowych),
• Nie ustalono tym bardziej dopuszczalnej masy całkowitej odpadów magazynowanych w jednym czasie ani maksymalnej powierzchni przeznaczonej do magazynowania odpadów – w obrębie przedsięwzięcia nazwanego przecież „centrum dystrybucyjnym” a nie „magazynem odpadów”,
• Nie dookreślono miejsc magazynowania odpadów (zwłaszcza niebezpiecznych) ani niezbędnych zabezpieczeń przeciwdziałających przenikaniu do środowiska zanieczyszczonych wód opadowych,
• Zaakceptowano deklarowaną przez inwestora przyszłą rozbudowę hali magazynowej – nie dookreślając, czy rozbudowana część zostanie przeznaczona na magazynowanie towarów, czy odpadów.

2. W pozwoleniu na budowę zatwierdzono rozwiązania projektowe przewidujące zawyżone parametry odporności ogniowej hali magazynowej, które pozwalają na przeznaczenie na magazyn odpadów dalszych części hali magazynowej, bez konieczności uskakiwania nowej decyzji środowiskowej lub zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania części obiektu budowlanego (projekt określa to jako „rezerwę magazynową”). Projekt zagospodarowania terenu przewiduje również duży obszar terenu nie objęty zainwestowaniem określony jako „zapas terenu pod przyszłe plany inwestycyjne inwestora”. Przy braku ograniczeń ustalonych w decyzji środowiskowej teren ten może zostać przeznaczony na kolejne hale magazynowe lub place składowe.
3. Oprócz odpadów zbieranych od podmiotów z zewnątrz, działalność Centrum Dystrybucyjnego LIDL będzie się wiązać również z wytwarzaniem odpadów. W Karcie Informacyjnej Przedsięwzięcia w postępowaniu środowiskowym wskazano na ilość ok. 80 tys. ton odpadów wytwarzanych rocznie. W postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę w projekcie budowlanym tej informacji już nie zamieszczono, choć przepisy dotyczące zawartości projektu budowlanego jej wymagają. Inwestor wezwany do uzupełnienia projektu w tym zakresie nie wykonał tego obowiązku, a pomimo to otrzymał decyzję o pozwoleniu na budowę.

4. Obejście przepisów prawa polegające na odstąpieniu od przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko (OOŚ) oraz od sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Raportu OOŚ), pomimo znaczącego wpływu akustycznego planowanej inwestycji na sąsiednie nieruchomości, wymagającego sporządzenia szczegółowej analizy akustycznej oraz powykonawczych pomiarów poziomu hałasu.

W postępowaniu w sprawie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Olsztynie wydał początkowo opinię o konieczności przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko i sporządzenia tzw. raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko (dużo bardziej szczegółowego niż K.I.P.) – ze względu na przewidywane znaczące zanieczyszczenie środowiska hałasem i zbyt ogólnikowe informacje w tym temacie zawarte w K.I.P. Źródłem hałasu są w tym przypadku zarówno wentylatory na dachach budynków i centrale wentylacyjne (ok. 100 sztuk tego typu urządzeń), jak i pojazdy osobowe i ciężarowe poruszające się po drogach wewnętrznych, placach i parkingach (160 TIRów plus 180 samochodów osobowych na dobę, 24/7). Jest to najbardziej znaczące oddziaływanie tej inwestycji na otoczenie. Na skutek nacisków inwestora (który po rozmowie telefonicznej z Sanepidem sporządził i przedstawił analizę akustyczną, projektując jeszcze dodatkowy ekran akustyczny na dachu hali magazynowej) PPIS wydał jednak kilka dni później drugą opinię o odmiennej treści (o braku konieczności przeprowadzeni OOŚ i sporządzenia Raportu OOŚ) – bez ustosunkowania się do przyczyn zmiany stanowiska i poza jakimikolwiek procedurami, które nie przewidują takiego trybu działania. Tym samym zwolniono inwestora z obowiązku sporządzenia Raportu OOŚ, którego częścią w świetle obowiązujących przepisów jest właśnie analiza akustyczna (nie jest ona w świetle prawa załączana do K.I.P., ponieważ założenie jest takie, iż gdy przewidywane oddziaływanie przedsięwzięcia jest znaczące sporządza się raport OOŚ zawierający m.in. analizę akustyczną). Przede wszystkim jednak odstąpiono od przeprowadzenia procedury OOŚ (dla której Raport OOŚ jest podstawą) – procedury prowadzonej z udziałem społeczeństwa, tj. umożliwiającej wzięcie udziału w postępowaniu każdemu zainteresowanemu, a organizacjom ekologicznym umożliwiającej kwestionowanie wydanej decyzji w postępowaniu odwoławczym i poprzez skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Przy braku tych szczególnych rozwiązań proceduralnych, przy niespotykanie szybkim tempie przeprowadzenia całego postępowania (1 miesiąc na całe postępowanie wyjaśniające), w warunkach, gdy wszelkie informacje o prowadzonym postępowaniu nie były indywidualnie doręczane stronom ale ogłaszane w trybie ogłoszenia publicznego, a zainteresowanym odmówiono wglądu do akt sprawy – wydana decyzja stała się ostateczna już w pierwszej instancji (gdyż odwołanie złożone przez organizacje ekologiczne okazało się niedopuszczalne i nie zostało merytorycznie rozpatrzone).

Kuriozum tej sprawy jest dodatkowo okoliczność, iż analiza akustyczna nie objęła hałasu generowanego ruchem pojazdów na drodze dojazdowej i na wjeździe / wyjeździe z terenu inwestycji. Droga biegnie zaś wzdłuż terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i naprzeciwko takich działek budowlanych zlokalizowane są zjazdy na drogę. Przebudowa drogi stanowi odrębne zadanie inwestycyjne i nie została objęta postępowaniem środowiskowym, tak więc oddziaływanie akustyczne na nieruchomości sąsiednie, którego źródłem jest ruch drogowy, nie zostało w ogóle wzięte pod uwagę.

5. Brak oceny oddziaływania przedsięwzięcia na „obszary mające znaczenie historyczne lub kulturowe” – tj. na Sanktuarium Matki Bożej w Gietrzwałdzie oraz fragment Szlaku Św. Jakuba (Camino de Santiago), który stanie się drogą dojazdową do inwestycji.

Bliskie Sąsiedztwo Sanktuarium, do którego pielgrzymuje rocznie ok. 1 miliona wiernych (a w święta rocznicowe choćby ok. 100 tys. w ciągu 2 dni), jak również lokalizacja planowanej inwestycji przy drodze, która stanowi odcinek europejskiej sieci szlaków pielgrzymkowych – Szlaku Św. Jakuba (a także jest tradycyjnym lokalnym szlakiem pielgrzymkowym), co więcej – ze względu na jej walory zabytkowe jako historycznej alei drzew – toczy się w tej chwili postępowanie o jej wpis do rejestru zabytków – wszystkie te okoliczności powinny zostać ocenione w postępowaniu w sprawie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Powinny one być wzięte pod uwagę również jako obowiązkowa przesłanka przeprowadzenia wspomnianej wyżej procedury OOŚ (co przy olbrzymiej skali przedsięwzięcia oraz uwzględniając wyjątkowy charakter Sanktuarium jako jedynego w Polsce miejsca objawień Matki Bożej uznanych przez Kościół wydawałoby się oczywiste). choćby jednak w przypadku braku OOŚ okoliczności te powinny zostać rozważone i znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu wydanej decyzji. Przedsięwzięcie – jako potężny generator ruchu w bezpośrednim sąsiedztwie Sanktuarium – mieć będzie bowiem istotny wpływ na ruch pielgrzymkowy, który jest przede wszystkim ruchem autokarowym (mając zwłaszcza na uwadze perspektywę zbliżającej się 150-rocznicy objawień). Jednocześnie zaś lokalny odcinek Szlaku Św. Jakuba będzie musiał zostać przebudowany w 4-pasmową drogę dojazdową o parametrach adekwatnych dla ruchu pojazdów ciężarowych, co w sposób nieunikniony rzutować będzie na komfort pielgrzymowania pieszego. Okoliczności te nie znalazły najmniejszego odzwierciedlenia w uzasadnieniu wydanej decyzji.

Wskazane wyżej okoliczności stanowią naruszenie następujących przepisów prawa:

• §5 ust. 1 pkt 5 / §5 ust. 1 pkt 6 – uchwały Nr XXVI/605/17 Sejmiku Województwa Warmińsko-Mazurskiego z dnia 25 kwietnia 2017 w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Pasłęki (Dz. Urz. Woj. Warmińsko-Mazurskiego z 2017r., poz. 2465),
• §8 pkt 2 lit. b) / §8 pkt 2 lit. c) / § 8 pkt 7 – uchwały nr XLIII/314/2021 Rady Gminy Gietrzwałd z dnia 31 grudnia 2021r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów usługowych położonych w południowej części obrębu Gietrzwałd, gmina Gietrzwałd (Dz. Urz. Woj. Warmińsko-Mazurskiego z 2022r., poz. 888),
• art. 59 ust. 1 pkt 2 / art. 61 ust. 1 pkt 1 / z art. 63 ust. 1 / art. 64 ust. 1 / art. 80 ust. 2 – ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2024r., poz. 1112),
• art. 35 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) oraz ust. 1 pkt 2 – w zw. z art. 35 ust. 3 oraz w zw. z art. 35 ust. 5 pkt 1 – ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2024r. poz. 725),
• §3 ust. 1 pkt 83 lit. b) – rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 2019r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2019r., poz. 1839),
• § 15 ust. 2 pkt 8 / § 20 ust. 1 lit. c) – rozporządzenia Ministra Rozwoju z dnia 11 września 2020r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego, (Dz.U. Nr 2022, poz. 1679),
• art. 11 ust. 1 i 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 20011r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz.U. UE. L. z 2012 r. Nr 26, str. 1 z późn. zm.) – w zakresie zasygnalizowanym w opinii Komisji Europejskiej z dnia 7 marca 2019r. dotyczącej niewłaściwej transpozycji dyrektywy EIA (naruszenie nr 2016/2046),
• art. 7 w zw. z art. 77 §1 / art. 107 §3 w zw. art. 77 §4 – ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2024r., poz. 572).