Już teraz możesz pisać pamiętnik dla potomnych - jak wyglądało życie w naszej wsi, miasteczku, kto gdzie mieszkał, kim był z zawodu, co robił, jakie rodziny mieszkały, kto był sołtysem, wójtem, kto muzykował, kto był strażakiem w OSP, kto zbójował, a kto był uczciwy, jakie wydarzenia ważne dla wsi, kto przyjechał z daleka, co się działo w Polsce, na świecie, co ludzie mówili, a co się okazało...
Pisz dla siebie, nie dla innych na blogu.
Nigdy nikomu tego nie pokazuj - nikomu nie mów. Nie chwal się, nie mów aluzjami. Zaprzeczaj.
Trzymaj zeszyt w skrytce.
W miarę pisania, będziesz zagłębiać się w tematy, lepiej uzmysławiać sobie różne rzeczy. Pojawią się pytania i w miarę pisania coraz lepiej będziesz orientować się w rzeczywistości, dostrzegać niespójności, brak logiki...
A potem to wszystko, już na starość, przekaż swoim dzieciom.
Kiedy one staną się dojrzałe, docenią ten gest, pewnego dnia wrócą do tych papierów, będą je czytać wieczorem, zastanawiać się nad losami wsi, Polski i świata... przez porówanie będą wyciągać wnioski, których Ty już nie zdołałeś wyciągnąć - ani twoje pokolenie. I będą znać fakty z przeszłości, których już nikt nie pamięta.
Jako dorosły człowiek powinieneś sprawdzić wszystko, czego się dotychczas dowiedziałeś.
Bowiem Twój światopogląd jest tylko punktem widzenia - i to niekoniecznie Twoim, a może cudzym...
Twoje dzieci też powinny prowadzić taki notatnik.
Potem wezmą twoje notatki i ich stan wiedzy będzie większy niż Twój. One to przekażą swoim dzieciom. A one swoim...
Tak rosną świadomi ludzie, tak powstają elity.
