2 tygodni temu
Na rynku działa wiele firm, które oferują montaż pomp ciepła. Niestety, nie zawsze usługa ta jest wykonywana w pełni poprawnie. Jakie są najczęstsze błędy montażowe i jak je rozpoznać?
Błędy instalacyjne – jakie są ich konsekwencje?
Aby urządzenie było w pełni sprawne i efektywne energetycznie, musi być odpowiednio dobrane do potrzeb użytkowników. Znaczenie ma jednak nie tylko moc pompy ciepła – równie istotny jest prawidłowy montaż, który przedłuża żywotność sprzętu i zapobiega awariom.
Nieprawidłowy montaż może oznaczać: błędy przepływu, powodujące zatrzymanie sprężarki, zbyt duże pobory prądu, skrócenie żywotności urządzenia oraz częste awarie i przecieki. W skrajnych przypadkach dochodzi choćby do zagrożenia zdrowia klientów – taka sytuacja może wystąpić, gdy instalatorzy zastosują szkodliwy ocynk.
Po czym rozpoznać dobrego instalatora?
Prawidłowy montaż pompy ciepła to taki, który łączy: estetykę wykonania, bezpieczeństwo i jakość komponentów. Jednak, jak wiemy, nie każdy klient jest ekspertem, potrafiącym rozpoznać mankamenty danej instalacji. Na co zwrócić uwagę, aby mieć pewność, iż mamy do czynienia z profesjonalistami?
Do najważniejszy elementów prawidłowo wykonanej instalacji zaliczają się:
- Odpowiednie prowadzenie przewodów.
Przewody powinny być poprowadzone w korytach instalacyjnych, każde ich łączenie wymaga zastosowania tak zwanej “puszki”. Urządzenie musi być zabezpieczone wyłącznikiem różnicowo prądowym typu A, odpowiedniej kategorii ogranicznikiem przepięć oraz stosownie dobranym bezpiecznikiem napięciowym. Grzałki wspomagające pracę pompy ciepła muszą być podłączone przez styczniki sterujące.
- Stosowny dobór przekrojów przyłączy rurowych.
Przekrój przyłączy musi umożliwiać realizację przepływu wymaganego dokumentacją techniczno-rozruchową. Zastosowanie orurowania o zbyt małej średnicy uniemożliwia osiągnięcie mocy znamionowej, a więc urządzenie może nie zapewniać komfortu termicznego przy niskich temperaturach zewnętrznych. Dodatkowo, sam proces odszraniania jednostki zewnętrznej będzie utrudniony. Układ będzie zużywał więcej energii elektrycznej, a użytkownik będzie musiał się liczyć z szybszą degradacją jednostki zewnętrznej. Zastosowanie odpowiednio dobranych przyłączy zapewni użytkownikowi komfort termiczny przy odpowiednio niskim zużyciu energii elektrycznej, jednocześnie znacznie ograniczając ryzyko wystąpienia usterki.
- Zastosowanie zbiornika o odpowiedniej powierzchni wężownicy.
Podczas dobierania zasobnika niezwykle istotną kwestią jest powierzchnia wężownicy. jeżeli będzie ona zbyt mała, może dochodzić to tak zwanego “taktowania urządzenia”. Poza utrudnioną produkcją ciepłej wody, wiąże się to także z degradacją urządzenia (wysoka temperatura głowy sprężarki).
- Wykorzystanie kształtek z odpowiednich materiałów, o przekrojach dobranych do przekrojów rur.
Ważną kwestią podczas realizacji montażu jest zastosowanie kolan, zaworów czy śrubunków o średnicy odpowiedniej dla przekroju przyłącza rurowego. Przykładowo, dla orurowania ze stali 35 ⌀ (diametrów) optymalne będą kształtki o średnicy 5/4’’(cal). Zredukowanie na kształtkach, czyli zastosowanie elementów o średnicy przykładowo 1’’ (cal) ograniczy przepływ wody (patrz punkt 2).
- Stosowanie filtrów i separatorów magnetycznych.
Wymiennik jednostki zewnętrznej pompy ciepła musi być zabezpieczony przed magnetytami i kamieniem kotłowym, jakie często znajdują się w instalacji hydraulicznej klienta. Dlatego należy bezwzględnie stosować systemy filtrów wyłapujące wszystkie te zanieczyszczenia, nim trafią do jednostki zewnętrznej. Wymaga się stosowania filtra siatkowego oraz separatora magnetycznego na linii powrotu medium do wymiennika. Zarówno filtr skośny, jak i separator muszą mieć odpowiednio dobrane przekroje, by, wyłapując zanieczyszczenia, jednocześnie nie dławiły przepływu. Rolą instalatora po zakończonym montażu jest poinstruowanie klienta, w jaki sposób ma w trakcie eksploatacji realizować czyszczenie tych filtrów.
- Odpowiednia izolacja instalacji hydraulicznej.
Przyłącza rurowe, zarówno te przy jednostce zewnętrznej, jak i w kołowni muszą być odpowiednio zaizolowane, aby uniknąć strat ciepła, z tym iż część instalacji na zewnątrz budynku poza izolacją termiczną należy dodatkowo zabezpieczyć przed działaniem czynników zewnętrznych
- Prawidłowe ustawienie pompy ciepła i odprowadzanie skroplin.
Jednostka zewnętrzna musi być posadowiona w odległości od budynku umożliwiającej swobodny dostęp serwisowy – zaleca się minimum 40- 50 cm. Ważne, by urządzenia nie montować jako “wolnostojącego” bez osłony za parownikiem, ponieważ występujące przeciągi zwiększą zużycie energii elektrycznej. Sam proces defrostu często może być nieskuteczny – urządzenie powróci do trybu ogrzewania, pozostawiając ośnieżony parownik. Urządzenie należy posadowić na podporach antywibracyjnych, a te z kolei na bloczkach betonowych bądź konstrukcji stalowej, tak by odległość od gruntu wynosiła co najmniej 40 cm. Pod jednostką zewnętrzną należy wykonać studnię chłonną – wykop o głębokości 40-50 cm wypełniony kamykiem, który pochłonie kondensat. Odprowadzenie skroplin można także realizować do kanalizacji bądź odpływu wody deszczowej, ważne jednak by zachować odpowiednie spadki oraz stosownie zabezpieczyć system przed zamarzaniem. Brak odprowadzenia skroplin wiąże się z powstawaniem pod pompą “lodowiska”, które zagraża zdrowiu użytkowników.
- Zapewnienie odpowiedniego zładu wody w instalacji.
Instalator powinien zadbać o odpowiednią ilość wody w instalacji, która zapewni optymalną pracę urządzenia. Zaleca się zapewnienie objętości 10 l na każdy kilowat mocy pompy. Warto obligatoryjnie zastosować dodatkowy bufor. Dla doświadczonego instalatora podczas montażu pompy ciepła istotne jest bezpieczeństwo funkcjonowania instalacji poprzez stosowny dobór komponentów wraz z ich profesjonalnym podłączeniem oraz bezpieczeństwo użytkowania – mowa tutaj o systemie zabezpieczeń elektrycznych i antyoparzeniowych oraz intuicyjnej obsłudze eksploatacyjnej.
Źródło: Columbus Energy
Fot. Canva
