1 miesiąc temu
Kongres programowy PiS w Katowicach stał się miejscem wielkiego kłamstwa. Partia Kaczyńskiego wrzuca do publicznej debaty pomysły socjalne i fiskalne tak głupie, iż zapomniano już, skąd wziąć na nie pieniądze. W praktyce wszystkie zapowiedzi sprowadzają się do dwóch rzeczy: zwiększenia obciążeń dla obywateli oraz tworzenia nowych programów, które w rzeczywistości będą mechanizmami transferu środków od podatników do wybranych grup i interesów.
W planach pojawiają się zapowiedzi dalszego zadłużania Polaków. To nie realne inwestycje w przyszłość, ale programy wymagające olbrzymich środków. Kto zapłaci? Zwykli podatnicy, konsumenci i przyszłe pokolenia.
Zamiast uczciwej polityki fiskalnej pojawia się strategia oparta na obietnicach, które będą maskować redystrybucję pieniędzy na korzyść partii, zaprzyjaźnionych spółek i klientów politycznych. Mechanizmy proponowane w czasie kongresu łatwo zamienić w stałe narzędzia przepływu publicznych pieniędzy w określone ręce, przy jednoczesnym zwiększeniu obciążeń dla biznesu lub wprowadzeniu nowych podatków, opłat i danin ukrytych. Już dziś analitycy i media ostrzegają przed skutkami fiskalnymi tych pomysłów.
Moralna i ekonomiczna cena tych obietnic spadnie na najsłabszych. W praktyce schemat wygląda tak: obietnica spektakularnego rozdawnictwa, brak wystarczających źródeł finansowania, potem podwyżki podatków lub nowe daniny wobec przedsiębiorstw i konsumentów, które zasilą budżet i pozwolą sfinansować partyjne programy. To nie programy naprawcze, to recepta na dług i państwo zależne od wielkich transferów sterowanych politycznie.
Podsumowanie jest brutalnie proste. Zapowiedzi z kongresu wyglądają jak plan na więcej kasy dla wybranych, którego ceną będzie wyższe podatkowe obciążenie i kolejne mechanizmy przepływu publicznych pieniędzy. Nie chodzi już o politykę społeczną, tylko o kolejne fale redystrybucji, które łatwo przekształcić w permanentne źródła korzyści dla partii i jej kręgów wpływu. Polsce potrzeba rozwoju gospodarczego a nie durnot Kaczyńskiego.
