Pingwiny coraz częściej się rozstają. Czy to zagrożenie dla ich populacji?

Pingwiny od dawna uchodzą za symbol wierności – te urocze ptaki w charakterystycznym czarno-białym upierzeniu kojarzą się z trwałymi związkami na całe życie. Powszechnie uważa się, iż gdy pingwin znajduje partnera, pozostaje z nim na zawsze, wspólnie wychowując potomstwo i dzieląc trudy codzienności. Czy jednak ta romantyczna wizja ma odzwierciedlenie w rzeczywistości? Badania prowadzone na Phillip Island rzucają na nią nowe światło. Okazuje się, iż rozstania wśród pingwinów nie są rzadkością, a ich konsekwencje mogą znacząco wpłynąć na przyszłość całych kolonii.

Coraz więcej rozwodów wśród pingwinów

Przez ponad dekadę, naukowcy na Phillip Island wnikliwie obserwowali życie małych pingwinów. Ta malownicza wyspa, położona na południowym wybrzeżu Australii, jest domem dla jednej z największych kolonii tych ptaków, znanej jako Penguin Parade, gdzie tysiące osobników co roku powraca, by budować gniazda i wychowywać młode.

Wyniki badań okazały się jednoznaczne: w sezonach, gdy więcej par pozostawało razem, sukces rozrodczy – czyli liczba wyklutych jaj i piskląt, które osiągnęły etap opierzenia – był wyraźnie wyższy. Stabilne związki przekładały się na większą liczbę zdrowych młodych, gotowych do samodzielnego życia. Z kolei w latach, gdy odsetek rozwodów wzrastał, sytuacja stawała się trudniejsza – liczba piskląt, które przetrwały, spadała, w niektórych przypadkach choćby o połowę w porównaniu z lepszymi sezonami.

Dlaczego pingwiny coraz częściej się rozstają?

Co skłania pingwiny do zakończenia związku? Odpowiedź leży w sukcesie reprodukcyjnym. Badania z Phillip Island wskazują, iż najważniejsze jest to, jak parze układało się w poprzednim sezonie lęgowym. jeżeli jaja się wykluły, a pisklęta zdrowo się opierzyły i były gotowe do samodzielności, partnerzy zwykle pozostawali razem. Stabilność przynosi korzyści – takie pary wracały do gniazd w kolejnym sezonie, przygotowane na dalsze sukcesy. Natomiast niepowodzenie – utrata jaj lub śmierć piskląt – często prowadziła do rozpadu związku.

W takich sytuacjach jeden lub obaj partnerzy zaczynali szukać nowego towarzysza, mając nadzieję na lepsze rezultaty w przyszłości. Z perspektywy pojedynczego ptaka jest to zrozumiałe – każdy dąży do przekazania swoich genów następnemu pokoleniu, a nieudany sezon sugeruje, iż obecne partnerstwo może nie być skuteczne. Jednak dla całej kolonii taka strategia niesie ryzyko.

Gdy rozstań jest zbyt wiele, mniej młodych osiąga dorosłość, co osłabia populację. Dodatkowo sprawę komplikują zmiany w środowisku morskim – mniejsza dostępność pożywienia czy trudniejsze warunki zwiększają presję na pary. Dłuższe wyprawy żerowe są korzystne podczas wysiadywania jaj, ale po wykluciu pisklęta wymagają częstych i szybkich dostaw jedzenia. Ta delikatna równowaga łatwo może zostać zachwiana.

Jak rozstania wśród pingwinów wpływają na populację?

Kiedy pary się rozstają, cierpią na tym nie tylko one same, ale cała kolonia. Badania z Phillip Island pokazują, iż w sezonach z wysokim odsetkiem rozwodów – czasem sięgającym jednej trzeciej par – mniej piskląt osiąga dorosłość. Doświadczone pary, które współpracują od lat, funkcjonują jak zgrany zespół: jeden partner wyrusza na morze po pokarm, drugi czuwa nad gniazdem i opiekuje się potomstwem. Taka harmonia przekłada się na lepsze wyniki – więcej jaj się wykluwa, więcej młodych przeżywa. Nowo powstałe pary często mają trudności z osiągnięciem podobnej synchronizacji, co negatywnie odbija się na pisklętach.

Co więcej, rozstania opóźniają sezon lęgowy – poszukiwanie nowego partnera wymaga czasu, przez co młode przychodzą na świat później, często w mniej sprzyjających warunkach. jeżeli dodatkowo pojawią się trudności na morzu, takie jak ograniczona dostępność ryb, sytuacja staje się jeszcze bardziej wymagająca. Badania wskazują, iż stabilność społeczna jest kluczowa dla przetrwania i prawidłowego rozwoju kolonii.