4 godzin temu
W środę, 23 kwietnia 2025 roku, minister spraw zagranicznych Radosław Sikorski wygłosił w Sejmie exposé, w którym przedstawił priorytety polskiej polityki zagranicznej na nadchodzący rok.
W swoim przemówieniu Sikorski podkreślił, iż Polska przeszła przez „chwile chwały i próby”, wychodząc z nich silniejsza dzięki determinacji obywateli, kulturze i zdolnościom adaptacyjnym. Jednak wieczorna sesja pytań poselskich ujawniła napięcia między rządem a prezydentem Andrzejem Dudą, którego Sikorski otwarcie skrytykował za nadgorliwość i działania utrudniające politykę zagraniczną. Te wydarzenia rzucają cień na prezydenturę Dudy, ukazując jego postawę jako przeszkodę w skutecznej realizacji strategii państwa.
Jednym z głównych punktów krytyki Sikorskiego była propozycja Dudy zwiększenia wydatków na obronność do 3 proc. PKB. Prezydent przedstawił ten pomysł podczas szczytu waszyngtońskiego, ignorując prośby Stanów Zjednoczonych, które chciały skupić się na sukcesie szczytu – czyli na osiągnięciu przez większość państw celu 2 proc. PKB. Sikorski nie krył irytacji: „Co do zasady oczywiście miał rację, natomiast taka nadgorliwość pana prezydenta jest zbędna”. Minister zaznaczył, iż Polska powinna najpierw solidnie wypełnić obecne zobowiązania, zanim podniesie poprzeczkę. Postawa Dudy, która bardziej przypominała próbę zaimponowania publiczności niż przemyślaną strategię, została odebrana jako nieodpowiedzialna i sprzeczna z interesami sojuszników. To kolejny przykład, jak prezydent stawia własne ambicje ponad dobro wspólne, ryzykując międzynarodowy wizerunek Polski.
Kolejnym zarzutem wobec Dudy była jego decyzja o zablokowaniu nominacji ambasadorskiej Bogdana Klicha. Sikorski nie szczędził ostrych słów, wskazując na polityczne motywacje prezydenta. „Nie jest ambasadorem, bo prezydent Duda nie podpisał mu nominacji” – stwierdził minister, dodając, iż sytuacja zmieni się, jeżeli Rafał Trzaskowski wygra wybory. Sikorski otwarcie zakwestionował absurdalne teorie spiskowe, które Duda i jego obóz polityczny promują, łącząc Klicha z tzw. zamachem smoleńskim. „Pokażcie cień dowodu na odpowiedzialność Klicha za zamach smoleński, to go nie tylko odwołam, złożę doniesienie do prokuratury” – rzucił wyzwanie Sikorski, obnażając brak podstaw dla działań prezydenta. Ta sytuacja pokazuje, jak Duda pozwala, by polityczne uprzedzenia i teorie spiskowe wpływały na decyzje najważniejsze dla polskiej dyplomacji, co jest nie tylko nieprofesjonalne, ale i szkodliwe dla interesów państwa.
Postawa Andrzeja Dudy budzi coraz większe wątpliwości co do jego umiejętności pełnienia roli prezydenta, który powinien być strażnikiem stabilności i jedności. Zamiast tego, Duda wydaje się działać impulsywnie, kierując się partyjnymi interesami i osobistymi animozjami. Jego nadgorliwość w kwestiach takich jak wydatki na obronność, choć pozornie słuszna, ignoruje szerszy kontekst międzynarodowy, narażając Polskę na niezręczność w relacjach z sojusznikami. Z kolei blokowanie nominacji Klicha świadczy o braku odpowiedzialności i uleganiu politycznym naciskom, co osłabia pozycję Polski na arenie międzynarodowej.
Krytyka Sikorskiego jest uzasadniona i podkreśla potrzebę prezydenta, który działa z rozwagą, a nie pod wpływem emocji czy politycznych kalkulacji. Nadgorliwość Dudy, jak słusznie zauważył minister, jest zbędna i może prowadzić do większych problemów w kluczowych obszarach polityki zagranicznej. W obliczu wyzwań, przed którymi stoi Polska – od sytuacji na Ukrainie po relacje z NATO – kraj potrzebuje przywódcy, który potrafi współpracować z rządem, a nie stawiać własne ambicje ponad interes narodowy. Prezydentura Dudy coraz bardziej przypomina serię nieprzemyślanych decyzji, które zamiast budować, jedynie komplikują sytuację Polski na świecie.
