Marianna Wilga pośmiertnie nagrodzona Statuetką Jednorożca

Już po raz 19. w gminie Jednorożec przyznano statuetkę Jednorożca. Wręczono ją w poniedziałek, 23 grudnia w trakcie uroczystej sesji świąteczno – noworocznej Rady Gminy Jednorożec. Tym razem nagroda trafiła pośmiertnie do Marianny Wilgi. Statuetkę odebrali najbliżsi pani Marianny.

Przedstawiciele Kapituły Statuetki Jednorożca spotkali się w następującym składzie: Anna Urbaniak – dyrektor Gminnej Biblioteki Publicznej w Jednorożcu i przewodnicząca Kapituły Statuetki Jednorożca, Krzysztof Nizielski – wójt Gminy Jednorożec, Tadeusz Sobolewski – przewodniczący Rady Gminy Jednorożec, Alina Gołębiowska, przewodnicząca Komisji Oświaty, Rodziny, Kultury i Spraw Społecznych, Milena Furman – wiceprezes Stowarzyszenia ,,Przyjaciele Ziemi Jednorożeckiej”.

Do urzędu wpłynęły trzy wnioski. Po ich analizie podjęto uchwałę o pozytywnym zaopiniowaniu wniosku grupy 5-radnych i przyznaniu ,,Statuetki Jednorożca” pośmiertnie dla śp. pani Marianny Wilgi.

Sylwetka uhonorowanej społeczniczki, działaczki, piewczyni tradycji ludowej, człowieka skromnego o wielkim sercu (za artykułem Daniela Rzosińskiego, który w 2013 roku umieszczono w „Głosie Gminy Jednorożec”):

Śp. Marianna Wilga (z domu Przybyłek) urodziła się 1 czerwca 1926 roku w Jednorożcu, gdzie spędziła swoje życie. Ukończyła tu 7 klas Szkoły Podstawowej. Na skutek wybuchu II wojny światowej nie podjęła dalszej edukacji. Zaraz po wojnie znalazła zatrudnienie w Urzędzie Gminy w Jednorożcu, gdzie piastowała wiele stanowisk, od referenta do zastępcy sekretarza. W czasach PRL należała do Rady Gminy, jak również pełniła funkcję ławnika sądowego prze sądzie w Przasnyszu. Dnia 21 czerwca wzięła ślub w miejscowym kościele parafialnym z Marianem Wilgą, z którym poznała się podczas występów w spektaklach organizowanych przez księdza Morko. Kiedy przyszły na świat dzieci była zmuszona przerwać pracę zawodową, by w pełni poświęcić się ich wychowaniu.

W latach 60 XX wieku działała prężnie w komitecie rodzicielskim, a w latach 70 należała do rady parafialnej. Po dekadzie znów stała się czynna zawodowo. Podjęła pracę w Gminnej Spółdzielni ,,Samopomoc Chłopska’’ na stanowisku ekspedientki, a w późniejszym okresie pracowała również w księgowości.

Poza tym społecznie prowadziła Ośrodek Nowoczesnej Gospodyni, gdzie organizowała m.in. kursy gotowania i szycia. Na przełomie lat 80/90 stworzyła ludowy zespół dziecięcy, z którym prowadziła warsztaty artystyczne. Pani Marianna uczyła swoich podopiecznych śpiewu i tańca kurpiowskiego, szyła im stroje, gdyż razem z zespołem często wyjeżdżali z występami promując gminę i samą spółdzielnię. Była również inicjatorką wznowienia działalności zespołu folklorystycznego, który z czasem przekształcił się w zespół ,,Kalina’’. Jego członkinie często korzystały z rad pani Marianny, która z powodu stanu zdrowia nie należała już do zespołu, ale była z nimi w stałym kontakcie. Już od najmłodszych lat pasją pani Marianny była scena i śpiew. Dała temu wyraz działając prężnie m.in. w chórze parafialnym, z którym była związana do ostatnich lat życia. Była osobą bardzo kontaktową, ceniła sobie zarówno pracę z młodzieżą, jak i dorosłymi. Młodzież doceniała jej trud włożony w przekazywanie samej tradycji, jak i najistotniejszych wartości. Zawsze była bardzo pracowita i chętna do niesienia pomocy, udzielała się społecznie dając przez to wyraz swojego związku z regionem. Za swój wkład w tworzenie lokalnego kolorytu otrzymała wiele wyróżnień i wyrazów uznania. Do końca życia pozostała osobą skromną i oddaną swojej ,,małej ojczyźnie’’. Pomimo licznych obowiązków domowych pani Marianna znajdowała czas na pracę społeczną.

Prywatnie była wspaniałą żoną i matką, która zawsze miała na uwadze dobro rodziny i najbliższych. dla wszystkich potrafiła znaleźć czas i dobre słowo. Małżeństwo Państwa Wilgów doczekało się 9-cioro dzieci: 7synów (Zygmunt, Andrzej, Bogdan, Ryszard, Szczepan, Krzysztof, Jarosław) i 2 córki (Jadwiga, Krystyna) oraz 25 wnuków i 3 prawnuków. w tej chwili jest aż 36 prawnuków i 1 pra-prawnuczek. Dnia 2 kwietnia 1997 r. małżonkowie zostali uhonorowani medalem ,,Za Długoletnie Pożycie Małżeńskie’’ nadanym przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego. Natomiast 9 października 2009 r. odznaczeni zostali Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi dla obronności kraju, za wzorową służbę wojskową 6 synów, nadany przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. Pani Marianna została pochowana na miejscowym cmentarzu parafialnym 1 kwietnia 2013 r. w jej ostatniej drodze oprócz licznej rodziny wzięli udział przyjaciele i znajomi. Na zawsze pozostanie w naszej pamięci, jako działaczka społeczna i człowiek bardzo pracowity i otwarty na ludzi.

ren