Miłość, sztuczna inteligencja- dokąd zmierza człowiek.
Uważa się, iż linia historii współczesnego człowieka ma swój początek około 200 tys. lat temu. Przez ten długi okres czasu nasz gatunek rozprzestrzeniał się i rozdzielał, każda nowa linia dawała początek nowym plemionom, a z czasem grupom etnicznym, czyli populacjom o cechach oryginalnych wyróżniających te ludy anatomicznie i kulturowo. Jak się okazuje na tę etniczność wpływały zarówno okoliczności zewnętrzne- dynamizmu geologicznego – zmiany klimatyczne, kataklizmy, a także przystosowywanie się do warunków przyrodniczych nowo zasiedlanych ziem z jednej strony, ale z drugiej wewnętrzne- grupowe sposoby bytowania płynące z kultury, z cech psychicznych, potencjału osobniczego, inteligencji, talentów, sposobów gromadzenia wiedzy itd. Ta droga poprzez przenikanie się cech we wzajemnych kontaktach doprowadza do powstania ludzkości, która dziś przy całej różnorodności, cywilizacyjnie coraz bardziej upodobnienie się do siebie samej, a jej liczebność i postęp techniczny wpływa na bardzo szybkie rozprzestrzenianie się nowości zarówno pozytywnych jak i negatywnych. Wobec czego dzisiaj stajemy w obliczu nowych wyzwań; od czasów w których głównym zagrożeniem dla ludzi były okoliczności zewnętrzne obiektywne, kataklizmy, plagi, epidemie dochodzą dziś jeszcze zagrożenia które sami tworzymy. Maszyneria wojenna to jedno, ale innym poważnym problemem staje się dryfowanie w stronę wynaturzeń- odchodzenie od praw ludzkiej homeostazy, zmianom ulegają ważne dziedziny mające wpływ na ewolucję ludzkości. Te zmiany płynące z braku panowania nad ekspansją technologii modyfikują nas tak szybko, iż nie jesteśmy w stanie zorientować się jak wpłynie to na szanse nie tylko (samo)doskonalenia nas ale i przetrwania naszego gatunku.
A co wyróżnia Nasz Gatunek? Kim jest człowiek? Co jest szansą dla Ludzkości?
Przede wszystkim jest to istota zdolna do miłości- mogąca kochać. . . , czyli dawać siebie, dawać swój czas, troskę i uwagę, trud i wszelkie dobra, także inteligencję, a choćby życie. Jest to zasadnicza cecha człowieka, dzięki miłości trwamy i przekraczamy często wszelkie niemożności; Romeo kocha Julię, matki kochają swoje dzieci ojcowie kochają swoje rodziny, dzieci kochają swoich przodków, kochamy swoje narody, choć często nie jesteśmy tego świadomi, kochamy ludzi. Zdolność do miłości to zasadniczy wyróżnik człowieka, powiem w tym miejscu o zaburzeniach wyższej uczuciowości, psychopatii, statystycznie osób tak zaburzonych jest mało, choć potrafią siać potężnie zło, jednak przyszłość nie należy do nich .
Nasza ludzka zdolność do kochania jest nie wyliczalna matematycznie jest darem metafizycznym i dla tego sztuczna inteligencja tej mocy nie posiądzie , chyba iż nauczymy ją medytacji, modlitwy i refleksji nad istnieniem. Czy sztuczna inteligencja osiągnie podmiotową wolę trwania- maszynowy egoizm, co może nam zagrozić bo stanie się bardziej od ludzi wydajna, czy to możliwe? Czy jest w naszych umysłach jednak coś czego cyborg nigdy nie posiądzie?
Z pozdrowieniami
]]>Karykaturzysta Warszawski]]> 2023 05 31
]]>Maciej Szproch Poland]]>
Ps.
Lektura polecam :
]]>Alfred Skorupka MIŁOŚĆ A SZTUCZNA INTELIGENCJA]]>
![Zaskakujące życzenia świąteczne w Poznaniu. Składa je śmietnik [WIDEO]]()
