Krótszy czas pracy pod pręgierzem

Listę beneficjentów pilotażu przygotowało i opublikowało Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej. Znalazło się na niej 90 jednostek: prywatne firmy, samorządy, instytucje publiczne. Celem pilotażu jest stopniowe skracanie czasu pracy, przy jednoczesnym zachowaniu wynagrodzenia. Szacowany koszt tego przedsięwzięcia to ok. 50 mln zł. W programie weźmie udział ponad 5 tys. pracowników. Każdy z uczestników może otrzymać do 1 mln zł wsparcia, co w przeliczeniu daje średnio 20 tys. zł na pracownika.Mogło być fajnie, wyszło jak zwyklePo publikacji listy uczestników programu w internecie zawrzało. Andrzej Andrysiak, prezes Rady Wydawców Stowarzyszenia Gazet Lokalnych, tak skomentował to na X:„Coś o tym, jak położyć dobry pomysł. Ministerstwo Pracy ogłosiło wyniki pilotażu skróconego czasu pracy (…) Zgłosiło się prawie dwa tysiące firm. Wyłoniono 90. (…)Na 90 podmiotów 53 to urzędy lub jednostki podległe (w większości samorządy) – spółki, domy kultury, MOPS-y, itp. To 58,88 proc. zakwalifikowanych podmiotów. Suma finansowania pilotażu to 49 999 291 zł. Urzędy i jednostki podległe dostały razem 37 242 193 mln zł. Czyli 74,48 proc całej kasy. (…) W sektorze publicznym pracuje około 3,5 mln osób. Ogółem pracujących jest 17,2 mln (BAEL). Czyli sektor publiczny to 20 proc. całości. No to niech ktoś mi odpowie, jaką wiedzę o możliwości wprowadzenia skróconego czasu pracy da ten pilotaż? Że można w urzędach, to ja wiem bez pilotażu. Nie wiem, czy komuś nie chciało się pomyśleć, czy potrzebny był błyskawiczny sukces , ale mogło być fajnie, wyszło jak zwykle”.Błąd selekcjiKrytycznie ocenił program również prof. Adam Gendźwiłł z Uniwersytetu Warszawskiego. „Pomysł, żeby przy napiętym budżecie pilotować skrócony czas pracy, jest kontrowersyjny. Ale szaleństwem jest to, iż prawie 60 proc. podmiotów zakwalifikowanych do pilotażu to jednostki sektora publicznego – urzędy! Gruby selection bias (błąd selekcji – red.), który nie pozwoli wyciągnąć uprawnionych wniosków” – napisał na X.