Infrastruktura badawcza z nowym potencjałem
Centrum danych QMUL, zlokalizowane w budynku Priestley, to ważna część brytyjskiej infrastruktury badawczej – wspiera m.in. projekt GridPP oraz światową sieć obliczeniową dla Wielkiego Zderzacza Hadronów (LHC). Choć to obiekt klasy Tier 2 i niezbyt duży w porównaniu z komercyjnymi serwerowniami, jego rola jest kluczowa dla nauki i krajowego bezpieczeństwa cyfrowego.
Modernizacja była konieczna – jak przyznał prof. Jon Hays, fizyk cząstek i kierownik centrum, stara infrastruktura nie radziła sobie z rosnącymi wymaganiami. Planowane czterokrotne zwiększenie zapotrzebowania na moc obliczeniową w ciągu dekady wymagało nie tylko rozbudowy, ale i nowego podejścia do efektywności energetycznej.
Od ciepła odpadowego do ciepła sieciowego
Kluczowym elementem nowego projektu, zrealizowanego przez Schneider Electric i jego partnera Advanced Power Technology (APT), było połączenie centrum danych z kampusowym systemem ciepłowniczym. Dzięki zastosowaniu pomp ciepła typu woda-woda, nadmiar energii cieplnej z systemu chłodzenia serwerowni może być odzyskiwany i przekazywany do sieci grzewczej.
Wdrożone rozwiązania oparte na platformie EcoStruxure Row Data Centre obejmują m.in. szafy APC NetShelter, monitoring środowiskowy NetBotz, wentylatory InRow oraz chłodzenie wodne. Dzięki temu możliwe było niemal podwojenie mocy obliczeniowej (z 200 kW do 390 kW) oraz zwiększenie gęstości mocy w szafach do 20 kW. Projekt znacząco poprawił niezawodność i dostępność systemu, a jednocześnie zapewnił odzysk ciepła.
Potencjał i przyszłość – więcej niż kampus
Jeśli centrum danych pracowałoby z pełną mocą, byłoby w stanie dostarczyć równowartość energii potrzebnej na 2,8 mln pryszniców rocznie, przynosząc oszczędności rzędu 240 tys. funtów na kosztach gazu i ograniczając emisję CO₂ o 700 ton rocznie.
Chociaż pełne dane zostaną zebrane po roku funkcjonowania systemu, już teraz widać potencjał takiego podejścia. W okresach mniejszego zapotrzebowania na ciepło, energia może być odprowadzana przez chłodnice lub wykorzystana ponownie w systemie chłodzenia centrum danych.
Rozwiązania tego typu przyciągają coraz większe zainteresowanie – zwłaszcza w kontekście lokalnych sieci ciepłowniczych. Zamiast lokalizować serwerownie z dala od miast, nowe, wysokowydajne centra danych mogą powstawać bliżej odbiorców ciepła. Jak zauważył John Andrew z APT, dzięki technologiom takim jak chłodzenie bezpośrednie do układów chipów (direct-to-chip), możliwe jest budowanie kompaktowych „modułów” obliczeniowych, które ogrzeją choćby ponad 100 domów.
Podobne podejście rozwija także brytyjska firma Deep Green, należąca do Octopus Energy. Jej centra danych dostarczają ciepło m.in. do basenów miejskich w Manchesterze i Yorku, a nadrzędnym celem jest maksymalny odzysk energii – przekazywanej lokalnym społecznościom.
Zobacz również:- Dan Jørgensen: Pompy ciepła i odzysk energii kluczem do oszczędności w przemyśle
- Gliwicka rewolucja – odzysk ciepła z kanalizacji już w planach
- LG stawia na chłodzenie centrów danych. Nowy cel: lider HVAC do 2030 r.
Źródło: Smart Energy Inernational
