ZGAGA PO POCZDAMIE

Prof. Wojciech Roszkowski zauważył w swej „Historii Polski 1914-1990” ( W-wa, PWN, 1991), iż „Pozycja przetargowa USA uległa w Poczdamie wzmocnieniu na skutek pierwszej próby z bronią atomową, ale choćby tej szansy nie wykorzystały one do przeforsowania bardziej sprawiedliwych rozwiązań w Europie Środkowo-Wschodniej” ( op. cit. str.155). Te roztropne słowa prof. Roszkowskiego o lekkomyślnej polityce Zachodu wobec czerwonej potęgi, która obok Niemiec najechała Polskę rozpoczynając drugą wojnę światową, stanowią jakby poważny zarzut o uległości wobec Stalina, który był predatorem na miarę Hitlera. Niestety, Roosevelt był inwalidą i politycznym dyletantem, obciążonym w dodatku animozjami wobec Anglii, co wykorzystał Stalin. A potem Truman przyklepał wszystko w Poczdamie, nie wyłączając okręgu kaliningradzkiego, który trwa do dziś niczym cierń wbity między Polskę a Litwę, z pogwałceniem suwerenności obu krajów. Wykrojono tam enklawę ( czy jak wolą inni „esklawę”? ) na bazę sowieckiej armii, która czuwała nad tym, aby Polacy i Litwini nie próbowali rościć pretensji do niepodległości. Moskale mieli przy tym i oko na Bałtyk. I ten zatruty cierń ma tkwić tam do końca świata? Ba, taka jest przecież determinacja Rosji, podobnie traktują Kuryle odebrane Japonii. A słychać ostatnio, iż Kreml zamierza pogłębić integrację swego „imperium” z Kaliningradem. Co się za tym kryje? Istnieją spekulacje, iż byłe imperium ma plany destabilizacji czy zajęcia republik bałtyckich. A były Królewiec bardzo by się przydał w takiej sytuacji...W chaosie tylu wojen na świecie wszystko zdarzyć się może, a czy Białoruś pozostanie w konflikcie przez cały czas na uboczu? Wątpliwa to rzecz, ale na ile wątpliwa? Czeczeńcy zaś jakby się wycofali do swoich meczetów. Ostatecznie wojna to niepewny interes, a Alberto Savinio w „Przeznaczeniu Europy” ( „Sorte dell,Europa”, Milano 1977) pisał, iż „wojna poniży tego, kto ją rozpętał i iż w końcu oszuka i zdradzi tych, którzy chcieli posłużyć się nią dla swych celów. (...) ukarze potężnych i niegodziwych, a stanie po stronie słabych i sprawiedliwych”...Te swoje przemyślenia Savinio notował w październiku 1944, zatem już 80 lat temu... Trzeba wyjawić, iż Alberto Savinio był młodszym bratem słynnego malarza Giorgio De Chirico, rodem z Sycylii, i zwał się Andrea De Chirico, sam też trochę malował, muzykował i pisał. Jak na artystę jego refleksje o wojnie brzmią niebanalnie, a dodajmy, iż w swoim zbiorze artykułów i wspomnień nie pominął i Polski, wspomina swoje spotkanie z portierem swej kamienicy i ich rozmowę, rankiem 18 września 1939, gdy dowiedzieli się z gazet o najeździe Sowietów na II Rzeczpospolitą...I wzburzeni czytali , że „Rosjanie rozpoczęli na wschodzie inwazję tej nieszczęsnej Polski, która od osiemnastu dni była już nękana na zachodzie przez Niemców... (...) I słyszał pan ? Masakrują ich kraj z obu stron...” ( zamieszczone pod tytułem „Aby Włosi myśleli i osądzili”). Minęła niedawno 85-ta rocznica tej czerwonej Apokalipsy, a zatem tym akcentem skończmy notę o Poczdamie, Kaliningradzie i haniebnych wojnach. A nowe wojny jak asteroidy krążą po orbitach...

Marek Baterowicz

Zachęcamy do nabycia wydanej przez nasze stowarzyszenie książki Marka Baterowicza - opowieści o"wojnie jaruzelskiej"- ZIARNO WSCHODZI W RANIE