Algonquin First Nation, znani również jako Algonquini lub Anishinaabeg (w szerszym kontekście), to rdzenna grupa indiańska zamieszkująca tereny wokół rzeki Ottawa, obejmujące części prowincji Quebec i Ontario. Ich roszczenia terytorialne (ang. land claims) są jednym z najbardziej złożonych i długotrwałych sporów w historii Kanady, wynikających z “kolonizacji”, “braku traktatów” i “eksploatacji zasobów naturalnych bez zgody indiańskiej społeczności”. Na razie władze Quebecu odmawiają, ale Indianie odwołali się do Sądu najwyższego.
Algonquini twierdzą, iż zamieszkują te tereny od co najmniej 2000 lat, a ich tradycyjne ziemie rozciągają się od Montrealu i Kingstonu, przez Ottawę, aż po północne rejony doliny rzeki Ottawa.
Przed przybyciem Europejczyków w XVII wieku Algonquini prowadzili nomadyczny tryb życia oparty na polowaniach, rybołówstwie i handlu. Kolonizacja francuska i brytyjska przyniosła konflikty – np. wojny z Irokezami w latach 1636–1637 zmusiły ich do przesunięcia się na północ. najważniejsze momenty w historii roszczeń:1760: Traktat z Swegatchy (lub Oswegatchie) – To porozumienie z Brytyjczykami po wojnie siedmioletniej uznało terytoria Algonquinów jako ich własność, ale nie zawierało szczegółowych ustaleń co do granic czy rekompensat.
W Quebecu roszczenia Algonquinów nie są tak zaawansowane jak w Ontario (gdzie w 2016 podpisano umowę o ziemiach obejmujących 36 000 km²), ale negocjacje realizowane są od lat 90. XX wieku. W 2011 planowano największy land claim w historii Kanady, obejmujący tereny po obu stronach granicy prowincjonalnej, ale Quebec blokował postępy, skupiając się na eksploatacji zasobów (leśnictwo, hydroenergia).
Przełomowym wydarzeniem jest pozew złożony 29 października 2025 przez Kitigan Zibi Anishinabeg First Nation (jedną z głównych społeczności Algonquinów w Quebecu, z siedzibą w rezerwacie Kitigan Zibi koło Maniwaki). Rdzenna grupa domaga się uznania aboriginal title (rdzennego tytułu własności) w Sądzie Najwyższym Quebecu.
Roszczenia obejmują około 8000 km² na zachodzie Quebecu – to tylko ułamek ich rzekomego starożytnego terenu. Obejmuje wyspy na rzece Ottawa, Park Gatineau i przyległe tereny w Gatineau, dwie strefy łowieckie w regionie Gatineau, rezerwat przyrody Papineau-Labelle, Zbiornik Baskatong oraz obszary zalane po wybudowaniu tamy Mercier z 1927 roku.
Infianie chcą uznanie ich praw do współzarządzania zasobami wodnymi, dziką zwierzyną i lasami poza rezerwatami. Domagają się rekompensat za historyczne straty (miliardy dolarów z hydroprojektów i innych), odszkodowań za utracone zyski, szanse i kulturę, oraz kar za zaniedbania.
Pozew skierowano przeciwko rządom Kanady i Quebecu, Hydro-Québec oraz National Capital Commission.
Szef plemienia, Jean-Guy Whiteduck, podkreśla, iż to krok ku pojednaniu – nie chodzi o wysiedlenie prywatnych właścicieli ale o sprawiedliwość. Podobny pozew o tytuł własności w Ontario (w tym wzgórze parlamentu w Ottawie) trwa od 2016, z rozprawą oczekiwaną do 2028.
W przeciwieństwie do Kolumbii Brytyjskiej (gdzie cztery First Nations już uzyskały aboriginal title), Quebec nie uznał jeszcze żadnego takiego tytułu.
