Wybory w Wielkiej Brytanii. Partia Pracy może wygrać po 14 latach

Jak wygląda głosowanie?

Do głosowania uprawnionych jest ponad 46 milionów obywateli, którzy zarejestrowali się do udziału w wyborach. Głosowanie odbywa się w około 40 tys. lokali wyborczych. Wybranych zostanie 650 członków Izby Gmin. O miejsca w parlamencie ubiega się rekordowa liczba 4515 kandydatów, w tym 459 niezależnych, reszta natomiast reprezentuje 98 różnych partii politycznych.

W momencie rozwiązania poprzedniej Izby Gmin zasiadało w niej 13 partii politycznych, z których największe były: Partia Konserwatywna (344 mandaty), Partia Pracy (205), Szkocka Partia Narodowa (43), Liberalni Demokraci (15), Demokratyczna Partia Unionistów (7), Sinn Fein (7), Plaid Cymru (3), Socjaldemokratyczna Partia Pracy i Alba (po 2), oraz Partia Zielonych, Sojusz, Partia Robotników Wielkiej Brytanii i Reform UK, które uzyskały po jednym mandacie.

Skład Izby Gmin uzupełniało także 17 posłów niezależnych, którzy pierwotnie byli wybrani jako reprezentanci partii, ale z różnych powodów zostali niezależnymi, oraz spiker, wybrany z listy Partii Pracy, który jednak po objęciu stanowiska przestał ją reprezentować.

Potencjalni wygrani

Sondaże wskazują na przewagę Partii Pracy, która może powrócić do władzy po 14 latach przerwy. Jak zauważa Saxo Bank, przedwyborczą dyskusję dominują tematy związane z polityką gospodarczą, opieką zdrowotną, imigracją i zmianami klimatycznymi.

Według Charu Chanany, Partia Pracy ma około 20-procentową przewagę nad Konserwatystami w sondażach. Zauważa, iż problemy Premiera Sunaka w zdobyciu poparcia powodują, iż część jego sympatyków przechodzi do Partii Reform Nigela Farage’a. To przesunięcie umożliwiło Partii Pracy uzyskanie znaczącej, dwucyfrowej przewagi w sondażach. Ekspertka z Saxo Banku podkreśla także ograniczone możliwości budżetowe nowego rządu.

Chanana zwraca również uwagę, iż Manifest Partii Pracy nie zawiera radykalnych planów wydatkowych, co sugeruje, iż Keir Starmer i Rachel Reeves, minister finansów w gabinecie cieni, będą kontynuować konserwatywną politykę fiskalną, mając na uwadze wysoki poziom zadłużenia.

Wiele prognoz uwzględnia także system jednomandatowych okręgów wyborczych, który ma miejsce w Wielkiej Brytanii. System ten faworyzuje partię zajmującą pierwsze miejsce oraz ugrupowania o silnym poparciu w konkretnych regionach.

Według prognoz, Partia Pracy może zdobyć od 430 do 484 mandatów, Partia Konserwatywna od 64 do 126, Liberalni Demokraci od 52 do 73, Szkocka Partia Narodowa od 10 do 18, Reform UK od dwóch do siedmiu, Plaid Cymru od dwóch do trzech, a Partia Zielonych od jednego do trzech. Prognozy nie obejmują 18 mandatów z Irlandii Północnej, gdzie działają odrębne partie polityczne.

Z tego wynika, iż Partia Pracy, mając około 40% poparcia, będzie miała co najmniej dwie trzecie wszystkich mandatów. Reform UK, pomimo równomiernego poparcia na poziomie krajowym, będzie miała trudności ze zdobyciem pierwszego miejsca w wielu okręgach, co może wpłynąć na jej wyniki.