Walka przeciw komunizmowi

W większości statystyk gospodarczych Słowacja plasuje się wśród najbiedniejszych państw Unii Europejskiej. Wyliczone przez Eurostat PKB na jednego mieszkańca za rok 2023, wyrażone według standardów siły nabywczej, pozycjonuje Słowację w UE na czwartym miejscu od końca. Słowacką gospodarkę trawi wspólna waluta euro. Za godzinę parkowania w centrum Koszyc należy zapłacić aż 3 euro (ok. 13 zł). Dla porównania w drogiej skądinąd Warszawie pierwsza godzina parkowania kosztuje 4,5 zł. Jeden ze Słowaków powiedział mi, iż obecny rząd premiera Roberta Fico gotów byłby przyłączyć Słowację do Rosji, gdyby przeszkodą nie była Ukraina, która rozdziela w tej chwili te dwa kraje.

Jakim zatem krajem jest Słowacja? W jakim kierunku zmierza? Odpowiedź na to pytanie można znaleźć w centrum Koszyc, przy ulicy Hlavnej, czyli po polsku Głównej. Na elewacji jednego z budynków znajduje się tablica pokazana na poniższym zdjęciu:

Wieczna chwała zamordowanym, męczennikom i prześladowanym w walce z komunizmem

1945 – 1989

I na tej tablicy ktoś dopisał odręcznie rok 2015, wskazując tym samym, iż na Słowacji walka z komunizmem nie zakończyła się w roku 1989, iż trwała dalej po roku 1989, a może choćby trwa do dzisiaj. To pokazuje jak bardzo podobne są losy państw Europy środkowo – wschodniej, jak bardzo podobne są odczucia Słowaków i Polaków. W Polsce także walka z komunizmem nie zakończyła się w roku 1989, bo w roku 1989 nie skończył się w Polsce komunizm. Komunizm trwa nadal. Można powiedzieć, iż są jedynie takie okresy, gdy wolno mówić, iż komunizm był i wolno upamiętniać jego ofiary. I są takie okresy, gdy choćby nie wolno mówić, iż komunizm był, a tym bardziej, iż jest, i iż trwa.

Czym zatem jest komunizm, skoro cały czas trwa? Komunizm jest emanacją zła. A zło było od zarania dziejów i cały czas jest. Były w historii jedynie takie okresy, gdy wolno było mówić, iż było zło. I można było upamiętniać ofiary zła. Ale potem następowały okresy, gdy nie wolno było mówić, iż było zło, a tym bardziej mówić, iż zło jest. Niektórzy te okresy nazywają białymi plamami w historii. Białymi, bo wybielano zło, a choćby zło dobrem nazywano. W takich okresach trudno choćby zło dobrem zwyciężać, bo już nie wiadomo co jest dobrem a co złem. Mieliśmy w Polsce kilka lat, gdy – tak jak na Słowacji – wolno było upamiętniać ofiary komunizmu. Upamiętniać zamordowanych i prześladowanych w walce z komunizmem w latach 1945 – 1989. Jaką datę przyjdzie nam dopisać do tych naszych polskich tablic pamięci? I czy będziemy to robić tak jak w Koszycach, odręcznie, pod osłoną nocy, w przypływie chwilowej odwagi? Czy może w końcu zrzucimy z siebie ostatecznie jarzmo komunizmu? Ale skoro komunizm jest emanacją zła, to czy Polacy potrafią zrzucić jarzmo zła? Może nie tyle potrafią ile zechcą?

Marcin Bogdan