Chodzi o porozumienie zawarte między Konfederacją Korony Polskiej Grzegorza Brauna a Stronnictwem Pracy i Bezpartyjnymi Samorządowcami Marka Wocha. Ogłosili to oficjalnie 27 października pod Sejmem,
Braun (lider KKP) i Woch (szef Bezpartyjnych Samorządowców, którzy mają doświadczenie w lokalnej polityce, ale słabo radzą sobie w sondażach – poniżej progu). To sojusz prawicy z bardziej samorządowym, ale też antyunijnym i antywojennym skrzydłem.
Celem jest wspólna lista kandydatów do Senatu w przyszłorocznych wyborach (2026/2027), aby przełamać “duopol KO-PiS”, który betonuje Senat jednomandatowymi okręgami. Braun mówi, iż “nic nie będzie już takie samo”, a Woch przyniósł na konferencję… klucz francuski, by “dokręcić śrubę” marszałkowi Hołowni.
Wspólna platforma to opozycja wobec wojny na Ukrainie (obaj potępiają udział Polski), antyunijność, ochrona suwerenności. Nie wykluczają rozszerzenia na Sejm, ale na razie na celowniku jest Senat.
Dla Brauna to sposób na wzmocnienie KKP (poparcie rośnie, blisko 10% w niektórych sondażach). Woch ratuje swoją partię przed zapomnieniem. Na X prawicowcy piszą o “jedności przeciw lewactwu” i szacują, iż z PiS-em mogliby zająć choćby 60 mandatów w Senacie.
Oponie są podzielone część konfederatów narzeka, iż to “centro-prawicowy pakt” z establishmentem (Bezpartyjni mają weteranów polityki). Inni widzą w tym ruch wyprzedzający, by skłonić resztę Konfederacji (np. Mentzena) do dołączenia. PiS patrzy z boku – Czarnek mówi, iż pakt z Konfą jest możliwy, ale Kaczyński “już się najadł” koalicji.
Sondaże pokazują, iż bez sojuszu prawica może stracić Senat na rzecz KO i Lewicy. Na X dziś rano piszą o “prawicowym pakcie senackim” jako warunku przetrwania.
To wygląda na dobry manewr Brauna – jego KKP rośnie w siłę po wyborach, a sojusz daje im dostęp do struktur samorządowych Wocha.
