1 dzień temu
W redakcji Res Publiki Nowej po raz kolejny wraz z przedstawicielkami i przedstawicielami życia publicznego podjęliśmy temat istotny dla współczesnej Polski i Europy. Po pytaniu z poprzedniego numeru, które dotyczyło strategii, jaką Polska powinna przyjąć, by uniknąć wykorzystania zależności gospodarczych jako instrumentu nacisku politycznego, tym razem skupiliśmy się na temacie przywództwa. Oto odpowiedzi, które uzyskaliśmy na pytanie: Kto dziś przywodzi Europie?
Vladimír Bilčík:
Dla mnie przywództwo oznacza posiadanie jasnej wizji tego, gdzie chcemy być za pięć lub dziesięć lat oraz planu, jak to osiągnąć. To właśnie stanowi istotę przywództwa. W całej Europie obserwuję liczne wizje i plany, a także instytucje i polityków, którzy dysponują zarówno wyraźną wizją, jak i poczuciem, jak ją zrealizować. Aby przekształcić przywództwo w działanie — tam, gdzie przywództwo naprawdę się objawia — musimy zadbać o to, by wizje i plany różnych instytucji i państw członkowskich były spójne. Wymaga to wspólnego poczucia celu i przekonania, iż to właśnie Europa jest rozwiązaniem. W sensie filozoficznym skuteczne przywództwo polega na przekuwaniu wizji i planów w konkretne rezultaty. Jedyny sposób, by to osiągnąć, to zjednoczenie kluczowych instytucji UE — Parlamentu Europejskiego, Komisji oraz Rady. Przykładem może być polska prezydencja w Radzie UE, która wykazała się znaczącym przywództwem, zwłaszcza w kwestiach bezpieczeństwa i może służyć jako wzór jednoczenia różnych aktorów. Nie chodzi tu jednak o sześciomiesięczną prezydencję, ale o perspektywę kolejnych pięciu do dziesięciu lat. Potrzebujemy trwałego poczucia celu, które będzie nas napędzać. Widzę ogromny potencjał — nie w jednej osobie czy instytucji, ale w zbiorowym poczuciu misji, które nas jednoczy.
Vladimír Bilčík — słowacki polityk, politolog i nauczyciel akademicki, poseł do Parlamentu Europejskiego IX kadencji. W latach 2002–2003 był doradca przedstawicieli słowackiego rządu w Konwencie Europejskim. Kształcił się w Swarthmore College i na Uniwersytecie Oksfordzkim, gdzie uzyskał magisterium. Doktoryzował się w zakresie nauk politycznych na Uniwersytecie Komeńskiego w Bratysławie.
—
Foto. Instituto Gallaecia, Flickr, Public domain.
—
Tekst pochodzi z numeru Res Publiki Nowej „Jaki kraj, taki lider?”, który ukazał się 22 maja 2025.
