Tylko u nas: Nawrocki chce usunąć Kaczyńskiego i wprowadzić system sukcesji

Szokujące informacje z okolic Nowogrodzkiej. Karol Nawrocki, samozwańczy gospodarz pałacu prezydenckiego, najwyraźniej poczuł się nie tylko prezydentem, ale również właścicielem całego obozu PiS. W kuluarach coraz głośniej mówi się, iż marzy mu się rola wodza absolutnego – takiego, który nie musi pytać Kaczyńskiego o zdanie, bo sam ustala reguły gry. Od kilku dni obserwujemy proces marginalizacji Jarosława Kaczyńskiego. Nawrocki, korzystając z osłabienia prezesa i chaosu wewnątrz PiS, próbuje przejąć rolę jedynego zbawcy dla setek działaczy pozbawionych zarobku. Idzie mu marnie, bo ma doradców idiotów, ale próby zostały na Nowogrodzkiej odnotowane.

Nawrocki ze swoimi doradcami wymyślił choćby system sukcesji – mechanizm, w którym to on decyduje, kto i kiedy może zostać dopuszczony do władzy. To już nie tylko walka o wpływy, ale jawna próba obalenia dotychczasowej hierarchii. Nawrocki chce być kimś więcej niż prezydentem bez mandatu. Chce stworzyć własny dwór, własną elitę i własną linię przekazu. Zamiast niepodzielnej władzy Kaczyńskiego – centralnie sterowany system nominacji, w którym każdy polityk zawdzięcza wszystko „łaskawości” Nawrockiego.

A dla PiS to scenariusz zabójczy. Oznacza bowiem koniec kultu Kaczyńskiego, który cementował partię przez dwie dekady. W jego miejsce pojawia się groteskowa wizja samozwańczego uzurpatora, który najpierw usuwa swego patrona, a potem planuje „dziedziczenie tronu” według własnych kaprysów. Takie ambicje są nie tylko politycznie niebezpieczne, ale też śmieszne. Bo Nawrocki, pozbawiony autorytetu, bez zaplecza i bez poparcia społeczeństwa, próbuje wprowadzić model rodem z monarchii absolutnej.

To nie demokracja, to nie republika – to neo-feudalizm w biało-czerwonym opakowaniu.
Kaczyński przez lata budował swoją pozycję jako niepodważalny lider, ale dziś jego największe zagrożenie nie przychodzi z opozycji, ale z własnego obozu.

Co zrobi Kaczyński? Wyjmie kolejne kwity, tym razem dotyczące „dynamicznej polityki międzynarodowej”? Czekamy z zapartym tchem.