Symboliczne zerwanie z epoką grubej kreski i postkomunizmu: Prezydent Karol Nawrocki usuwa Okrągły Stół z Pałacu Prezydenckiego!

15 godzin temu

18 grudnia 2025 roku stał się datą o szczególnym znaczeniu w najnowszej historii Polski. Tego dnia prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Karol Nawrocki ogłosił decyzję o przekazaniu w użyczenie Okrągłego Stołu – symbolu zgniłych negocjacji z 1989 roku – do Muzeum Historii Polski. Kancelaria Prezydenta RP pozostaje właścicielem tego historycznego mebla, który od 2027 roku stanie się eksponatem stałej wystawy muzealnej. Decyzja ta, choć dotyczy jedynie relokacji obiektu, niesie ze sobą głębokie znaczenie symboliczne. Jest to akt zerwania z tradycją idealizowania porozumień Okrągłego Stołu, które przez dekady blokowały pełną dekomunizację i rozliczenie zbrodni komunistycznych.

Prezydent Nawrocki, wygłaszając oświadczenie w Pałacu Prezydenckim na tle demontażu stołu, podkreślił, iż niezależnie od oceny historycznej Okrągłego Stołu, nie jest to miejsce odpowiednie dla niego w najważniejszym gmachu Rzeczypospolitej. „Pałac Prezydencki nie jest miejscem, gdzie przez cały czas powinien stać Okrągły Stół. Miejscem, w którym powinien się znaleźć, jest Muzeum Historii Polski” – stwierdził głowa państwa. Dodał, iż wokół tego eksponatu będą mogły przez cały czas odbywać się debaty akademickie i naukowe, ale nie może on dłużej symbolizować przyszłości wolnej Polski. W XXI wieku, w dobie sukcesów gospodarczych i technologicznych, Polacy nie muszą wsłuchiwać się w głos dyktatury komunistycznej ani idealizować porozumień z jej przedstawicielami.

Ta decyzja prezydenta Nawrockiego jest wielką pochwałą godną najwyższego uznania. choćby jeżeli ma charakter czysto symboliczny, to symbolika ta jest niezwykle ważna dla budowania tożsamości narodowej opartej na prawdzie historycznej. Przez lata Okrągły Stół, umieszczony w Pałacu Prezydenckim za czasów prezydentury Aleksandra Kwaśniewskiego w 2004 roku, służył jako symbol pojednania, które w rzeczywistości oznaczało brak rozliczeń komunistów, zbrodniarzy. Nie było grubej kreski w sensie zapomnienia zbrodni, ale raczej kreski oddzielającej ofiary od katów, pozwalającej tym drugim na spokojne kontynuowanie karier w wolnej Polsce. Decyzja o przeniesieniu stołu do muzeum zrywa z tą tradycją. Oznacza brak przyzwolenia na jakiekolwiek „przytulanie się” ze zbrodniarzami komunistycznymi, brak podawania ręki tym, którzy mordowali Polaków w imię ideologii totalitarnej.

Komunizm był złem absolutnym – systemem obrzydliwym, opartym na przemocy, kłamstwie i zniewoleniu narodu. Każdy, kto świadomie z nim współpracował, czy to jako funkcjonariusz SB, ZOMO, czy wysoki dygnitarz PZPR, nie powinien w wolnej Polsce mieć prawa do sprawowania funkcji publicznych. To nie zemsta, ale elementarna sprawiedliwość. Prezydent Nawrocki, mówiąc wprost o końcu postkomunizmu w Polsce, podkreśla, iż wolna, suwerenna i ambitna Polska nie potrzebuje hołdowania reliktom przeszłości. „Dziś skończył się w Polsce postkomunizm. Niech żyje wolna Polska” – te słowa padły podczas demontażu stołu i brzmią jak manifest nowej ery.

Reakcje na tę decyzję pokazują, jak głęboko zakorzeniony pozostało salon postkomunistyczny w polskim życiu publicznym. Natychmiastowy krzyk oburzenia ze strony niektórych środowisk medialnych i politycznych dowodzi, iż gest prezydenta trafił w samo sedno. Prof. Antoni Dudek, znany historyk, przyznał co prawda, iż stół powinien trafić do muzeum jako zwieńczenie epoki PRL, ale jednocześnie zarzucił prezydentowi Nawrockiemu nienawiść do pojednania i nazwał go „najbardziej konfrontacyjnym prezydentem”. Te słowa, wypowiedziane z ironią, w rzeczywistości są komplementem. Konfrontacja z dziedzictwem komunizmu jest bowiem konieczna, jeżeli Polska ma być w pełni wolna. Wyjący salon III RP, ten sam, który przez lata chronił Jaruzelskiego i Kiszczaka przed odpowiedzialnością, dziś broni symbolu ugody z czerwonymi. To właśnie pokazuje, jak istotną i długo wyczekiwaną postacią jest Karol Nawrocki na stanowisku prezydenta.

Historia Okrągłego Stołu sięga 1989 roku, gdy przy nim zasiadali przedstawiciele władzy komunistycznej i opozycji solidarnościowej. Negocjacje te umożliwiły częściowo wolne wybory i pokojowe przekazanie władzy, ale jednocześnie zapewniły bezkarność zbrodniarzom reżimu. Główni architekci stanu wojennego, jak Wojciech Jaruzelski czy Czesław Kiszczak, nigdy nie ponieśli pełnej odpowiedzialności za śmierć setek Polaków. Prezydent Nawrocki przypomina o tym w kontekście rocznic tragedii, takich jak pacyfikacja kopalni Wujek w 1981 roku, gdzie zomowcy zamordowali dziewięciu górników. Podczas uroczystości w Katowicach w 2025 roku głowa państwa pytała retorycznie: jak można mówić o wolności, gdy mordercy otrzymywali symboliczne wyroki, a dyktatorzy jak Jaruzelski chowani byli z honorami i nazywani „ludźmi honoru” przez tych, którzy dziś pouczają o demokracji.

Decyzja o demontażu Okrągłego Stołu wpisuje się w konsekwentną postawę Karola Nawrockiego, który jako prezes IPN i dyrektor Muzeum II Wojny Światowej walczył o prawdę historyczną, rozbierając pomniki sowieckiej propagandy. Dziś, jako prezydent, kończy dzieło pełnej dekomunizacji. Wiceminister Adam Andruszkiewicz podkreślił, iż stół był symbolem „zgniłego porozumienia z komuną”, a prezydent pokazuje wolę zerwania z tym dziedzictwem. W czasach, gdy postkomuniści wracają do władzy pod płaszczykiem „demokracji walczącej”, gdy przywileje emerytalne SB-ków są przywracane, a osoby związane z dawnym reżimem zajmują wysokie stanowiska, gest Nawrockiego jest aktem odwagi.

Polska potrzebowała właśnie takiej postaci – mówiącej wprost o złu komunizmu, niegodzącej się na kompromisy z katami. Symboliczne przeniesienie Okrągłego Stołu do muzeum to nie tylko zmiana lokalizacji mebla, ale zamknięcie rozdziału postkomunizmu. To sygnał dla kolejnych pokoleń, iż wolność buduje się na prawdzie, a nie na ugodzie z oppressorem. Prezydent Karol Nawrocki, podejmując tę decyzję, zasługuje na najwyższe uznanie. Jest on liderem, na którego Polska czekała od dawna – konsekwentnym strażnikiem pamięci i suwerenności.