autor: Tyler Durden
Autor: Charles Davis za pośrednictwem The Epoch Times,
Debata w Waszyngtonie często traktuje politykę sojuszników wobec Chin jako test lojalności—czy jesteś "z nami" czy "miękki"? To zła rama.
W całym regionie Indo-Pacyfiku i poza nim, bliscy partnerzy amerykańscy zbliżają się do pragmatycznej zasady: utrzymać otwarte rynki, gdzie to możliwe, wzmocnić bezpieczeństwo narodowe tam, gdzie to konieczne, i budować redundancję w łańcuchach dostaw, aby żaden pojedynczy wąski punkt — Pekinski czy kogokolwiek innego — nie mógł trzymać gospodarki jako zakładnika. Ta logika zgadza się z argumentem Reagan–Trump: odstraszanie przez rzeczywiste kanały, "hydraulika" w łańcuchach dostaw i zarządzanie kryzysowe stawiające na straż przybrzeżną na pierwszym miejscu.
Kanada: Ciepłe spojrzenie, twarde bariery
Globalny przekaz Pekinu z końca października przedstawił spotkanie chińskiego przywódcy Xi Jinpinga z premierem Kanady Markiem Carneyem jako "zwrot sytuacji", przywołując się do "20. rocznicy strategicznego partnerstwa chińsko-kanadyjskiego" i deklarując, iż obie strony będą "wspólnie je rozwijać".
Perspektywa Ottawy była szczególnie chłodniejsza, opisując pragmatyczny reset i fachowe działania mające na celu usunięcie "irytantów" handlowych, unikając języka "partnerstwa strategicznego". Samo określenie nie jest nowe: Pekin używa go od czasu naruszenia relacji w 2005 roku za rządów ówczesnego premiera Paula Martina i ówczesnego chińskiego przywódcy Hu Jintao, a chińskie oświadczenia tej jesieni powtarzały to sformułowanie, podczas gdy Ottawa je omijała. Niuanse mają znaczenie, ponieważ rynki i sojusznicy uważnie odczytują sygnały.
Pod tą retoryką architektura polityki wskazuje w jednym kierunku: zaostrzenie bezpieczeństwa i selektywne otwarcie gospodarki. Kanadyjska decyzja z maja 2022 roku zakazała Huawei i ZTE dostępu do sieci 5G oraz wyznaczyła terminy na usunięcie — 28 czerwca 2024 dla sprzętu 5G oraz koniec 2027 roku dla starszego 4G — jednocześnie naciskając operatorów na wstrzymanie zakupów od września 2022 roku. Zaostrzył kontrolę nad najważniejszymi rzeczami, nie wywołując pełnego przerwania.
Parlament uchwalił również w czerwcu 2024 roku ustawę o przeciwdziałaniu zagranicznej ingerencji. Ten środek ustanowił reżim przejrzystości i odpowiedzialności wpływów zagranicznych oraz wzmocnił uprawnienia w Kanadyjskiej Służbie Wywiadu Bezpieczeństwa (CSIS) oraz Kodeksie Karnym. Przeczytaj to obok podręczników departamentowych, a zobaczysz wątek: Ottawa rozszerza narzędzia prawne i administracyjne, jednocześnie testując odmrażenie handlu. Efektem jest dyplomatyczny reset z ostrzejszymi krajowymi zabezpieczeniami.
To czytanie odpowiada również na niedawne twierdzenie, iż Ottawa "ogłosiła" strategiczne relacje w obliczu zagrożeń hybrydowych. Pekin z pewnością podkreślił ten termin. Ottawa nie. Gdy opieramy się na dokumentach pierwotnych — dokumentach rządowych i oświadczeniach, a także ustawach i dyrektywach telekomunikacyjnych — historia nie jest kapitulacją, ale kompartmentalizacją: cieplejszy ton dla rynków i rozwiązywania problemów konsularnych, a także bardziej stanowcze granice dotyczące krytycznej technologii i ingerencji. To ten sam schemat, który obserwujemy w Japonii, Australii i na Filipinach.
Japonia: ostrożne uzbrajanie, odgrodzanie technologii koronnej perły
Narodowa Strategia Bezpieczeństwa Tokio na 2022 rok oznaczała zmianę pokoleniową: zwiększyć wydatki na obronę do 2 procent PKB do roku fiskalnego 2027 oraz pozyskać umiejętności kontrataków, w tym rakiety Tomahawk do ataków lądowych. Kontrakty podpisane w styczniu 2024 roku zablokowały setki Tomahawków, aby przyspieszyć tę zdolność, a publiczne uzasadnienia były powiązane z trendami rakietowymi w Chinach i Korei Północnej. Polityka jest wrażliwa; Trajektoria jest jasna.
Prezydent Donald Trump i japoński premier Sanae Takaichi wstrzymują podpisane dokumenty dotyczące umowy dotyczącej krytycznych minerałów/ziem rzadkich z Japonią podczas spotkania w Pałacu Akasaka w Tokio, 28 października 2025 roku. Andrew Harnik/Getty Images
W kwestii technologii Japonia zaostrzyła licencjonowanie eksportowe na 23 kategorie zaawansowanego sprzętu do produkcji układów scalonych w 2023 roku — chirurgiczną, globalnie zharmonizowaną kontrolę, która chroni najważniejsze interesy i technologię, jednocześnie utrzymując otwarte inne szlaki handlowe. Zawiadomienia Ministerstwa Gospodarki, Handlu i Przemysłu oraz kolejne białe księgi wyraźnie wskazują, iż są to zabezpieczenia oparte na Ustawie o walutach i handlu zagranicznym (FEFTA), nastawione na transfery wysokiego ryzyka, a nie na zatrzymanie handlu. To jest wzór, do którego skłaniają się sojusznicy. Partnerzy amerykańscy zamierzają utrzymać stabilne relacje makroekonomiczne i zabezpieczyć technologie, które najbardziej bezpośrednio wzmocniłyby chińskie wojsko.
Filipiny: Dostęp do kryzysów, dowody na presję w szarej strefie
Manila rozszerzyła dostęp do USA w ramach Wzmocnionej Umowy o Współpracy Obronnej (EDCA), dodając w 2023 roku cztery lokalizacje: bazę morską Camilo Osias oraz lotnisko Lal-lo w Cagayan; Camp Melchor Dela Cruz w Isabeli; oraz wyspę Balabac na Palawanie. Decyzja ta umożliwiła strategiczny dostęp do logistyki, medevacu i tankowania w ciągu kilku godzin, a nie tygodni. Oświadczenia filipińskich dowódców wojskowych i wizyty na miejscu podkreślają, iż partnerstwo infrastrukturalne służy zarówno obronie zewnętrznej, jak i reagowaniu na katastrofy.
Wszystko to rozgrywa się w trakcie przymusu na Morzu Południowochińskim. Wokół Second Thomas Shoal taktyka chińskiej straży przybrzeżnej i milicji nasiliła się w 2024 roku — ataki armatami wodnymi, taranowanie, a choćby abordaż, w których ranni filipińscy marynarze — co zostało udokumentowane przez Reuters, Instytut Marynarki Wojennej USA, niezależne tropienie i odzwierciedlone w oświadczeniach rządu Filipin.
Odpowiedź Manili to w zasadzie odstraszanie poprzez dokumentację: trzymać sojusznika traktatowego blisko i wyciągać sprzęt naprzód, rejestrować i publikować każdy incydent, by zwiększyć koszty reputacji, i współpracować z partnerami na przewidywalnej drabince konsekwencji. To operacyjna bariera zabezpieczająca się na naszych własnych badaniach.
Australia: AUKUS dla zdolności, odmrażenie handlu dla stabilności
Canberra podwaja siły twardej siły w ramach AUKUS, trójstronnego partnerstwa bezpieczeństwa między Australią, Wielką Brytanią i Stanami Zjednoczonymi. Umowa AUKUS z marca 2023 roku określa trzyetapową ścieżkę zakupu okrętów podwodnych o napędzie jądrowym przez Australię: po pierwsze, rotację okrętów podwodnych USA i Wielkiej Brytanii do Australii już od 2027 roku; po drugie, sprzedaż amerykańskich okrętów podwodnych klasy Virginia do Australii w latach 30. XXI wieku; oraz po trzecie, współpracę USA–Wielka Brytania z Australią w celu budowy nowej generacji okrętu podwodnego SSN-AUKUS w Australii, z planowanymi pierwszymi dostawami na lata 40. XXI wieku.
Podejście odzwierciedla działania USA: wystawiaj wiarygodny podwodny odstraszacz, a reszta regionalnej dyplomacji przebiega chłodniej.
Premier Australii Anthony Albanese (po lewej) oraz prezydent USA Donald Trump rozmawiają z dziennikarzami podczas dwustronnego spotkania w sali gabinetu Białego Domu w Waszyngtonie 20 października 2025 roku. Anna Moneymaker/Getty Images
Jednocześnie Australia przeprowadziła ostrożne komercyjne odciążenie. Pekin zmniejszył bariery dla wina w 2024 roku i wznowił rutynowe inspekcje żywych homarów skalnych pod koniec 2024 roku, podobnie znosząc zawieszenia dotyczące czerwonego mięsa.
Działanie to przywróciło miliardy eksportu, nie cofając przy tym ograniczania ryzyka Canberry w zakresie weryfikacji inwestycji czy technologii. To nie jest krok wstecz do 2019 roku; To jest podział na części — odbudowa handlu tam, gdzie to możliwe, przy jednoczesnym utrzymaniu współpracy w zakresie bezpieczeństwa, a jednocześnie kontrola wrażliwego kapitału.
Co łączy te podejścia?
Ta koalicja nie lunatykuje. To budowa nudnej, ale niezbędnej infrastruktury — dostępu, logistyki, czujników, procedur dokumentacyjnych — sprawia, iż cieplejszy ton dyplomatyczny jest bezpieczniejszy. Na zachodnim Pacyfiku pomyśl o zakrzywionym płocie z Japonii na Filipiny: Pierwszy Łańcuch Wysp zwęża chińskie szlaki wojskowe; Sojusznicy starają się utrzymać ten płot stabilny, nie denerwując nachalnego sąsiada.
Umowy dostępu, wcześniej rozmieszczone wyposażenie, świadomość domeny morskiej oraz "najpierw straż przybrzeżna, marynarka za horyzontem" to codzienne narzędzia. Gdy te materiały są prawdziwe — pieniądze wychodzą, sprzęt i zasoby są łatwo dostępne, zasady są na papierze — krajowa publiczność może tolerować bardziej przyjazną retorykę na poziomie liderów, bo ufa twardym krawędziom. To była formuła Reagana; to jedyny sposób, by jakiekolwiek ocieplenie stosunków amerykańsko-chińskich było strawne.
Wersja ekonomiczna to przejście G7 do "zmniejszania ryzyka": przekierowywania przepływów wokół wąskich przejść, zamiast całkowitego odcięcia rurociągu. Oznacza to kontrolę eksportu i selekcję tam, gdzie zyski z bezpieczeństwa są najwyższe, połączone z dywersyfikacją minerałów, składników i tras, aby żaden rynek nie miał monopolu na dźwignię. Jest mniej dramatyczny niż rozdzielenie, ale bardziej prawdopodobne, iż się przylegnie.
Test polityki dla Waszyngtonu
Jeśli Stany Zjednoczone chcą, aby ta koalicja była spójna, powinny zrobić trzy rzeczy podkreślone przez badania. Utrzymuj otwarte kanały choćby w kryzysie, bo prawdziwymi ruchomymi schodami są błędne odczyty w zatłoczonych przybrzeżach. Inwestuj w nieefektowne instalacje hydrauliczne — zapasy amunicji, stocznie, budowę obiektów EDCA i świadomość domeny morskiej — ponieważ możliwości operacyjne wyznaczają się głośniej niż popisy. I dopasuj retorykę do finansowanych, weryfikowalnych kroków, które partnerzy mogą dostrzec i dotknąć, zwłaszcza w kontekście technologii "korony" i szarych incydentów, które decydują, czy presja przyniesie efekt, czy się odwróci.
Miara sukcesu to nie nagłówek; Chodzi o to, czy zaopatrzenie zostanie wykonane bezpiecznie, pakiety dowodów przemieszczają się w ciągu kilku godzin, a finansowe obciążenia dla powtarzających się prześladowców cicho rosną z czasem.
Najważniejsze: Kanada, Japonia, Filipiny i Australia nie zabezpieczają się — robią twardość mądrze. Ograniczają przestrzeń chińskiego reżimu do wymuszenia tam, gdzie to ma znaczenie — technologia, dostęp wojskowy i egzekwowanie prawa w szarej strefie — jednocześnie zachowując tlen handlowy, który utrzymuje przy życiu ich gospodarki i koalicje polityczne. Ta równowaga pozwala na osłabienie dźwigni bez ryzyka szoku gospodarczego czy wojny.
Poglądy wyrażone w tym artykule są opiniami autora i niekoniecznie odzwierciedlają stanowisko The Epoch Times czy ZeroHedge.
Przetlumaczono przez translator Google
zrodlo:https://www.zerohedge.com/
