Pracowałem
nie oszczędzałem się
robiłem wszystko dla oceny
czegoś na kształt szacunku
Wmówiłem sobie iż bez działania
nadmiernej aktywności
życie staje się jałowe
Twierdziłem iż ruch to podstawa istnienia
a bezruch jest jego zaprzeczeniem
Po latach treningu jednak
zmieniłem zdanie
przekonałem się
że nic nie zależy ode mnie
że nie do mnie należy ocena
że dla ludzi wywodzących się z zewnątrz
nie liczą się te rangi spraw
w które wierzyłem
albo wydawało mi się
że wierzę
ale liczą się
koniecznie i wystarczająco
tylko te
które stały się wyróżnikiem sukcesu
że aktywność może być uznana
nie za życiową potrzebę
ale za manierę
Więc zacząłem być nie tam
a tam
patrzeć tylko to widząc
na co mi pozwolą
przeżywać
brać udział
w niechcianych podziwach
w zaległym zachwycie
w nieświeżych atrakcjach
mieć nie swój gust
a smak – Charona
