https://bmcinfectdis.biomedcentral.com/articles/10.1186/s12879-025-11596-w
Coraz więcej strumyczków prawdy sączy się przez puszczające tamy konsensusu $NAUKI szczepionkowej. Tym razem praca została opublikowana w czasopiśmie medycznym głównego nurtu BMC Infectious Diseases.
Ostatnio sporo słyszymy namawiań do szczepień przeciwko pneumokokom, które jest przyczyną zapalenia płuc, szczególnie groźnego dla staruszków. Szczepienia mają rzekomo chronić przed chorobą i jej powikłaniami. Pamiętajmy jednak, iż globalny rynek szczepionek przeciw pneumokokom w latach 2024–2025 szacowany jest na 8–10 miliardów dolarów i bardzo gwałtownie rośnie. Pfizer jest liderem, zgarniając niemal cały rynek szczepionek przeciw zapaleniu płuc (80%). Trudno więc oczekiwać rzetelnej informacji ze strony koncernu.
Na szczęście zdarzają się niezależne badania. Ostatnio dokonano takiego w Katalonii, będącej regionem o dużej autonomii, z własnym językiem rządem i prezydentem oraz systemem opieki zdrowotnej. Naukowcy wykonujący badanie pracują dla Katalońskiego Instytutu Zdrowia, jednego z największych systemów opieki zdrowotnej w Hiszpanii.
W celu oceny tej ochrony w świecie rzeczywistym badacze przeanalizowali dokumentację medyczną ponad 2. milionów osób w wieku powyżej 50 lat. Porównali elektroniczne rejestry szczepień osób zaszczepionych i niezaszczepionych z późniejszymi przyjęciami do szpitala z powodu zapalenia płuc oraz z rejestrami zgonów. Ryzyko zachorowania zmieniało się w zależności od odmiany przyjętej szczepionki. W skrajnych przypadkach stwierdzono, iż osoby zaszczepione miały o 80% większe prawdopodobieństwo hospitalizacji z powodu zapalenia płuc. Natomiast nie zaobserwowano żadnej mierzalnej poprawy ryzyka hospitalizacji ani zgonu w żadnej grupie zaszczepionej dowolną szczepionką.
https://bmcinfectdis.biomedcentral.com/articles/10.1186/s12879-025-11596-w
Zatem każdy z nas powinien zadać sobie pytanie o wiarygodność lekarzy, stowarzyszeń medycznych i mediów namawiających wszystkich do szczepień przeciwko pneumokokom. Tymczasem jedyną ich funkcją w realnym świecie jest nabijanie kabzy koncernom farmaceutycznym i finansowanym przez nich lokajom.
Wynik tego badania ma dużo szerszy zasięg niż tylko badanie wątpliwej ochrony przed zapaleniem płuc. Jako motywację pracy podano brak jakiegokolwiek opublikowanego badania, w którym testowano by skuteczność szczepionek w warunkach rzeczywistych. Jak napisali autorzy, kilka randomizowanych badań kontrolowanych i badań obserwacyjnych wykazało immunogenność szczepionek, jednak skuteczność w zapobieganiu zapaleniu płuc u dorosłych do tej pory była nieznana.
Immunogenność to termin, z którym zetknęliśmy się przy okazji szczepień na covid-1984. Oznacza to wywoływanie odpowiedzi organizmu, w tym produkcję przeciwciał. Przez jakiś czas przeciwciała były tematem zasadniczym w dyskusji o szczepieniach, więc w kółko słyszeliśmy o badaniu poziomu przeciwciał, jakby była to rzecz najważniejsza. Jednakże sprawa ta jest co najmniej niejednoznaczna.
Badanie rzeczywistej skuteczności szczepień jest długotrwałe i kłopotliwe. Dużo prościej jest wykazać pojawienie się przeciwciał, aby na tej podstawie przekonywać publiczność i urzędników od zdrowia o skuteczności szczepień i sprzedawać towar. Tymczasem jest to duży błąd i od dawna wielu badaczy wskazywało na niewłaściwość takiego podejścia. Obecność przeciwciał wcale nie oznacza odporności, czasem może choćby zaostrzać przebieg choroby.
Gdyby organy regulacyjne zostały w końcu przekonane do odrzucenia dowodów na podstawie obecności przeciwciał bez wykazania skuteczności klinicznej, zmieniłoby to zupełnie zasady gry. Jednakże branża farmaceutyczna ma całe działy i zespoły, w których pracują byli regulatorzy. Prawdopodobnie zaczęli pracę nad odpowiedzią na te wyniki na długo przed ukazaniem się publikacji.
W badaniu zauważono, iż w tym roku spodziewane są nowe wersje szczepionek, co daje firmie Pfizer pretekst do mętnego wyrażenia żalu z powodu małej skuteczności w poprzednich latach, a następnie do dalszego promowania najnowszej generacji szczepionek przeciwko zapaleniu płuc. Oczywiście te najnowsze szczepionki będą już pozbawione wad swoich poprzedników, a przynajmniej tak nas będą przekonywali.
Rewolucyjny jest sam fakt wykonania tego rodzaju badania przez duży ośrodek medyczny o wysokiej renomie oraz opublikowania wyników w czasopiśmie medycznym głównego nurtu. Być może można mieć nadzieję, iż jest to oznaka przełomu dokonującego się w opiece zdrowotnej.
Może jeszcze doczekamy czasów, gdy szczepienia będą dopuszczane do użycia wyłącznie na podstawie solidnych badań dowodzących ich skuteczności klinicznej, a wszelkie miary zastępcze zostaną odrzucone. I jeszcze, iż producenci szczepionek będą ponosić pełną odpowiedzialność za ich działanie, a sprzedajni lekarze i regulatorzy pójdą siedzieć.
Dziękuję za lekturę Substacka Jacka! Subskrybuj za darmo, aby otrzymywać nowe posty i wspierać moją pracę.
I jeszcze interesująca praca przeglądowa na temat roli przeciwciał. Materiał do przemyślenia dla wszystkich tych, którzy jeszcze niedawno tak ekscytowali się testami badającymi ich poziom.
https://www.nature.com/articles/s41577-024-01067-9
Mechanisms of antibody-dependent enhancement of infectious disease
(Mechanizmy zależnego od przeciwciał nasilenia chorób zakaźnych)
Wzmocnienie zależne od przeciwciał (ADE) chorób zakaźnych to zjawisko, w którym przeciwciała gospodarza zwiększają ciężkość infekcji. Jest ono dobrze udokumentowane w przypadku infekcji wirusowych, ale ADE odgrywa również niedocenianą rolę w zakażeniach bakteryjnych, grzybiczych i pasożytniczych.
ADE może wystąpić zarówno podczas infekcji pierwotnych, jak i reinfekcji tym samym lub pokrewnym patogenem; dlatego zrozumienie mechanizmów leżących u podstaw ADE ma najważniejsze znaczenie dla zrozumienia patogenezy i progresji wielu chorób zakaźnych. W niniejszym artykule omawiamy cztery odrębne mechanizmy, poprzez które przeciwciała zwiększają ciężkość choroby podczas infekcji. Omawiamy najbardziej ugruntowane mechanistyczne wyjaśnienie ADE, w którym krzyżowo reaktywne, wzmacniające chorobę przeciwciała związane z patogenami oddziałują z receptorami Fc, wzmacniając w ten sposób wnikanie patogenu lub jego replikację, ostatecznie zwiększając całkowitą liczbę patogenów. Ponadto badamy, w jaki sposób niektóre przeciwciała patogenne mogą chronić bakterie przed zabiciem zależnym od dopełniacza, zwiększając tym samym ich przeżywalność. Analizujemy mechanizmy molekularne, poprzez które przeciwciała mogą wzmacniać stan zapalny, prowadząc do ciężkiego przebiegu choroby, choćby przy braku wzmożonej replikacji patogenu. Analizujemy również nowe role autoprzeciwciał w nasileniu patogenezy chorób zakaźnych. Na koniec omawiamy, jak możemy wykorzystać te spostrzeżenia do udoskonalenia projektowania szczepionek i przyszłych metod leczenia chorób zakaźnych.
