3 tygodni temu
Przewodnicząca Parlamentu Europejskiego Roberta Metsola może ubiegać się o trzecią kadencję na tym stanowisku, twierdzą źródła w PE. Jej ponowny wybór oznaczałby jednak odejście od niepisanej zasady, a to może wzbudzić sprzeciw socjalistów.
Roberta Metsola niedługo przekona się, czy rzeczywiście do trzech razy sztuka. Liczne źródła poinformowały EURACTIV, iż przewodnicząca Parlamentu Europejskiego i jej sojusznicy z centroprawicy widzą szansę, by wykorzystać słabość centrolewicy i zapewnić sobie bezprecedensową trzecią kadencję.
Zgodnie z domniemaną niepisaną „dżentelmeńską umową” między Europejską Partią Ludową, do której należy Metsola, a socjalistami, ci drudzy mieliby prawo nominować kolejnego przewodniczącego Parlamentu na 2,5-letnią kadencję na początku 2027 roku.
Biorąc jednak pod uwagę spadające notowania socjalistów, którzy ostatnio dużo stracili w wyborach w wielu krajach UE, EPL mogłaby wystawić Metsolę na trzecią kadencję.
Aby złagodzić ten cios dla socjalistów, EPL mogłaby pozwolić Antóniowi Coście – szefowi Rady Europejskiej, pochodzącemu z Partii Europejskich Socjalistów – pozostać na stanowisku przez pełną pięcioletnią kadencję.
Makiaweliczny Manfred
Brzmi nieco makiawelicznie? To dlatego, iż w jego centrum znajduje się najważniejszy rozgrywający w UE, szef EPL Manfred Weber. Według jednego z dobrze poinformowanych źródeł Weber zdecydowanie popiera reelekcję Metsoli, aby utrzymać swoje przywództwo w Grupie EPL.
– jeżeli Metsola odejdzie z Parlamentu, dokąd pójdzie? Jedyną dostępną rolą byłoby kierowanie grupą EPL, a nie ma szans, żeby Weber z tego zrezygnował – mówi źródło.
Niemiec Manfred Weber przewodniczy grupie parlamentarnej EPL od ponad dekady, a od 2022 roku sprawuje też stanowisko przewodniczącego całej partii EPL, które przejął po Donaldzie Tusku. To on odpowiada za kształtowanie kierunku polityki największej paneuropejskiej partii.
Metsola, która zdecydowała się pozostać w unijnej polityce, mimo iż jej maltańska centroprawicowa Partia Narodowa na początku tego roku szukała nowego lidera. Teraz jest „w pełni w trybie kampanijnym”, twierdzi jeden z unijnych urzędników.
Czy obecna przewodnicząca PE rzeczywiście zamierza ubiegać się o kolejną reelekcję? – Wszystkie znaki na to wskazują – mówi jeden z europosłów z grupy Socjalistów i Demokratów (S&D).
Metsola – lubiana przez europosłów z różnych grup, w tym Europejskich Konserwatystów i Reformatorów i skrajnej prawicy – przedstawia się jako kandydatka jednocząca różne frakcje. Podniosła również rangę Parlamentu w kwestiach międzynarodowych, zwłaszcza jeżeli chodzi o wspieranie Ukrainy.
Flirt ze skrajną prawicą?
Obserwatorzy Parlamentu Europejskiego dostrzegli również sygnały, iż Metsola przygotowuje grunt pod przesunięcie w prawo.
Pozwoliła na przykład skrajnej prawicy na zorganizowanie minuty ciszy dla Charliego Kirka, zamordowanego aktywisty MAGA, łącząc ją z innymi tematami, takimi jak atak terrorystyczny na tle antysemickim w Manchesterze. Nie powstrzymała też Patriota przed narzuceniem debaty na temat zagrożenia, jakie migranci stanowią dla kobiet i dzieci.
Ryzyko polega na tym, iż kolejna kandydatura Metsoli mogłaby rozwścieczyć socjalistów, którzy czują się uprawnieni do tego stanowiska na mocy porozumienia z EPL.
Wycofanie się z umowy o podziale władzy – dawnej tradycji w tej instytucji – mogłoby zaszkodzić wewnętrznej centrowej równowadze sił w Parlamencie, zwłaszcza gdyby Metsola została wybrana dzięki poparciu prawicy i skrajnej prawicy, ostrzegł jeden z dyplomatów.
– Wybranie przewodniczącego większością złożoną z EPL i skrajnej prawicy miałoby poważne reperkusje polityczne – powiedział Richard Corbett, były poseł S&D i ekspert ds. Parlamentu Europejskiego. Stwierdził, iż jego była grupa prawdopodobnie „gwałtownie by protestowała”.
Biura Webera, Metsoli i Costy nie odpowiedziały na prośby o komentarz.
