Pumeks / zingara

weź mnie tekście w objęcia i wyślij w kosmos, (a może odwrotnie?) tam zostaniemy nietykalni.ja -autorty – niby wiersz jedyny w swoim rodzaju– zrymowany od czapy – alboo cudo!sfiksowane metafory rozwłóczą się w tekście udając mis słowa. namieszają i… . nic.więc: hej…czytelniku, ryzykownie jest wchodzić przez zamknięty tytuł, gdy króluje czas terapii.