3 tygodni temu
Prawu i Sprawiedliwości, pod wodzą Jarosława Kaczyńskiego, nie brakuje politycznej determinacji, by odzyskać wpływy utracone po ostatnich wyborach.
Najnowsze doniesienia o zakulisowych rozmowach z Polskim Stronnictwem Ludowym (PSL) rzucają cień na intencje PiS, sugerując, iż partia gotowa jest uciec się do metod, które można określić jako polityczna korupcja. Czy obietnica fotela premiera dla Władysława Kosiniaka-Kamysza lub Waldemara Pawlaka w zamian za zerwanie koalicji z Donaldem Tuskiem to przejaw strategicznego geniuszu, czy raczej desperacki krok w walce o władzę?
Jak ujawnił dziennikarz Polsat News Marcin Fijołek w podcaście „Polityczny WF”, PiS złożyło PSL „poważną i bardzo konkretną ofertę”. W zamian za odwrócenie się od Tuska, ludowcy mieliby otrzymać stanowisko premiera dla jednego ze swoich liderów. Dodatkowo, PiS miałoby przekonać Konfederację do wsparcia takiego mniejszościowego rządu, co pozwoliłoby na jego tymczasowe funkcjonowanie. Taka propozycja, choć owiana mgłą tajemnicy, nie jest jedynie medialną spekulacją. Ankiety rozesłane wśród członków PSL, o których informuje Polsat News, potwierdzają, iż partia sonduje nastroje w sprawie potencjalnego sojuszu z PiS i Konfederacją, a także roli Kosiniaka-Kamysza jako premiera.
Te działania budzą poważne wątpliwości etyczne. Oferowanie wysokich stanowisk w zamian za polityczne poparcie to praktyka, która niebezpiecznie zbliża się do granicy korupcji politycznej. PiS, przedstawiając PSL wizję władzy, zdaje się stosować starą zasadę „cel uświęca środki”. Jednak taki manewr nie tylko podważa wiarygodność partii Kaczyńskiego, ale także wystawia na szwank zaufanie do całego systemu politycznego. W demokratycznym państwie negocjacje koalicyjne powinny opierać się na wspólnocie programowej, a nie na kupowaniu lojalności obietnicami stanowisk.
Krytycy PiS wskazują, iż takie posunięcia są kolejnym dowodem na to, iż partia stawia władzę ponad zasady. W ostatnich latach PiS niejednokrotnie pokazywało, iż jest gotowe naginać reguły gry politycznej, by osiągnąć swoje cele. Od kontrowersyjnych reform sądownictwa po próby wpływania na niezależność mediów – strategia Kaczyńskiego opiera się na maksymalizacji wpływów, choćby kosztem demokratycznych standardów. Oferta dla PSL wpisuje się w ten schemat, sugerując, iż PiS jest gotowe do tworzenia nietrwałych, oportunistycznych sojuszy, byle tylko osłabić obóz rządzący.
Co więcej, takie działania mogą świadczyć o narastającej desperacji w szeregach PiS. Po przegranych wyborach parlamentarnych i utracie prezydentury, partia zdaje się szukać nowych sposobów na odzyskanie inicjatywy. Jednak próba „przekupienia” PSL, partii o zupełnie odmiennym rodowodzie ideowym, wydaje się skazana na porażkę. Jak zauważył Fijołek, oferta PiS jest analizowana w PSL, ale szanse na jej przyjęcie są niewielkie. Ludowcy, choć pragmatyczni, zdają sobie sprawę, iż wejście w sojusz z PiS mogłoby zaszkodzić ich wizerunkowi i osłabić zaufanie wyborców.
Zachowanie PiS rodzi pytanie o przyszłość polskiej polityki. Czy takie zakulisowe gry, oparte na obietnicach stanowisk, staną się normą? Dla wyborców, którzy oczekują transparentności i uczciwości, tego rodzaju działania są rozczarowujące. PiS, zamiast budować programową alternatywę dla obecnej koalicji rządzącej, zdaje się stawiać na krótkoterminowe rozgrywki, które mogą przynieść więcej szkody niż pożytku. Jarosław Kaczyński, choć wciąż pozostaje mistrzem politycznych szachów, ryzykuje, iż jego partia zostanie zapamiętana nie jako siła reform, ale jako ugrupowanie gotowe do wszystkiego w imię władzy. Czy „ostatni bój” Kaczyńskiego okaże się triumfem, czy raczej moralnym bankructwem? Odpowiedź poznamy w najbliższych latach, ale już teraz widać, iż cena takich działań może być wysoka – zarówno dla PiS, jak i dla polskiej demokracji.
