P. Szymański: Aleksander Hamilton. Rewolucja

Alexander Hamilton zaczął swoja edukacje w szkole żydowskiej do której zapisał go matka. Tam nauczył się hebrajskiego, ale mało wiemy o tym czego się tam nauczył. Najważniejsze nauki i doświadczenie zdobył jako czeladnik w firmie handlowej Beekman and Cruger w której zatrudniony został w wieku lat trzynastu. Beekman and Cruger była bardzo poważną i prestiżową firmą, oferującą pełen wachlarz usług handlowych. Firma zaopatrywała karaibskie wyspy we wszystkie niezbędne do egzystencji towary, włącznie z niewolnikami z Afryki.

Posiadała flotę statków wraz z siecią magazynów i hurtowni, nie tylko na całym obszarze basenu Morza Karaibskiego, ale także w Anglii i na terenie brytyjskich kolonii w Ameryce Północnej. Kantory, a adekwatnie parabanki Beekman and Cruger zapewniały niezbędną obsługę kredytowo-finansową swoim klientom. Karaiby odegrały bardzo istotną rolę podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Młody Alexander Hamilton pod bacznym okiem Nicolasa Crougera dokładnie poznał wszystkie tajniki handlu międzynarodowego. Nauczył się podstaw geografii, matematyki, chemii, logistyki, księgowości, negocjacji handlowych, obsługi kredytów, prowadzenia finansów a choćby meteorologii. Tam też nawiązał najważniejsze znajomości z handlowcami z Nowego Jorku i Anglii, które otworzyły mu wiele salonów w dalszej jego karierze. Dzięki swojej inteligencji, pracy i poświęceniu zaskarbił sobie na tyle zaufania i szacunku, iż podupadający na zdrowiu Nicolas Crouger powierzył zarządzanie swoich interesów na wyspie Saint Croix zaledwie szesnastoletniemu Alexandrowi Hamiltonowi. Jego niewątpliwy talent został zauważony nie tylko przez pracodawcę, ale także przez bardzo wpływowych sponsorów jego dalszej nauki w Bostonie do których należał akcjonariusz nowojorskiej firmy Kortwright and Company, Conelius Kortwright i rodzina Stevensów.

W październiku 1772 roku Alexander Hamilton po trzytygodniowym rejsie żaglowcem, wylądował w Bostonie, skąd dyliżansem przybył do Nowego Jorku z listami polecającymi od pastora Hugh Knox dla pastora Johna Rogersa, bardzo wpływowego człowieka wśród ówczesnej amerykańskiej arystokracji. Pastor Hugh Knox prosił aby Alexander Hamilton został przyjęty na Uniwersytet Princeton założony przez przebiterianskich protestantów, pastor John Rogers był jedną z najważniejszych osób, ktore nominowały ówczesnego rektora Princeton. Rogers obawiał się, iż młody Hamilton nie poradzi sobie z egzaminami wstępnymi na uczelnie. Najpierw skierował go szkoły przygotowawczej College of New Jersey. Tam poznał bardzo zamożnego i wpływowego Williama Livingstona, u którego zamieszkał ubogi Alexander Hamilton. Livingston nie tylko stał się mentorem i sponsorem nauki Hamiltona, ale także wprowadził go na salony amerykańskiej arystokracji. Można śmiało powiedzieć, iż wykształcony na Uniwersytecie Yale, William Livingston był bilionerem i to on uformował poglądy polityczne Alexandra Hamiltona. Profesor Antony C. Sutton w swoich dziełach postawił tezę, iż absolwenci Uniwersytetu Yale, oraz sam uniwersytet, stanowią ośrodek rzeczywistej władzy Stanów Zjednoczonych. Warto nadmienić, iż do alumnów tej elitarnej uczelni należą między innymi były Prezydent USA George W. Bush i samozwańcza matka Polka Anne Appelbaum.

William Livingston był pomysłodawcą i promotorem idei oddzielenia kościoła od państwa, co wywołało ostry konflikt pomiędzy anglikańskim rojalistami wiernymi brytyjskiej Koronie, a prezbiterianami zamieszkującymi amerykańskie kolonie. W rezultacie, konflikt doprowadził do wojny i narodzin Stanów Zjednoczonych. Anglia od czasów Henryka VIII, który zlikwidował i ograbił kościół katolicki, targana była wojnami religijnymi. Oliwer Cromwell, jak na prawdziwego rewolucjonistę przystało, choćby ściął Króla. Konflikty o poprawność wiary są stałym elementem protestantyzmu a także prawosławia. Trzeba też pamiętać, iż Korona Brytyjska, podobnie jak Car Rosji, wysyłała swoich niepokornych i zbuntowanych poddanych na wywczasy w odległe regiony imperium. Tam, za daleką wodą, mogli się spełniać budując nowy świat, nowego człowieka, a tym samym wyładowywać nadmiar energii. Olbrzymia rezydencja, a adekwatnie pałac, Williama Livingstona nad rzeka Hudson, stała się głównym centrum ruchu rewolucyjnego skierowanego przeciwko rządom Korony Brytyjskiej w Ameryce Północnej. Pałac Livingston-a dostał choćby przydomek Liberty Hall (Przedpokój Wolności).

Liberty Hall – stan obecny

Ówczesnym gubernatorem Stanu New Jersey, na którego terenie stoi Liberty Hall, był William Franklin, nieślubny syn Benjamina Franklina, dla prezbiterian było to bluźnierstwem wobec Boga! Bękart jako gubernator, czyli egzekutor władzy królewskiej, która pochodzi od Boga, był odbierany przez prezbiterian jako celowe upokorzenie kolonistów przez Koronę Brytyjską. Plotki o tym, iż protegowany Livingstona także jest bękartem gwałtownie rozniosły się wśród bywalców pałacu. Droga Alexandra Hamiltona na Uniwersytet Princeton została zamknięta, pozostał mu jedynie King’s College, gniazdo rojalistycznych szerszeni. King’s College postrzegany był jako kuźnia anglikańskich pastorów wiernych Koronie i kadr brytyjskiej administracji.

Kosmopolityczne miasto Nowy Jork w którym mieścił się King’s College był przystanią wszelkich wyrzutków społecznych z całego świata, pozwalał Hamiltonowi odetchnąć i dawał większe pole manewru do rozwinięcia skrzydeł. Alexander Hamilton rozpoczął swoje studia w chwili kiedy wydarzenia w Bostonie spolaryzowały wszystkich mieszkańców kolonii. 16 grudnia 1773 roku, piwowar Samuel Adams, w obawie, iż tania herbata sprowadzona przez Kompanię Wschodnioindyjską poważnie zagrozi jego firmie, skrzyknął Synów Wolności, którzy w sile ośmiu tysięcy otoczyli przystanie bostońskiego portu i wyrzucili do wody 342 skrzynie chińskiej herbaty. Na ulicach pojawiły się plakaty obwieszczające, iż wszyscy importerzy herbaty uznani będą za wrogów Ameryki, zaś piloci wprowadzający do portów statki z herbatą, poniosą surowe konsekwencje. 29 grudnia 1773 roku, spłonął dom gubernatora wraz z dokumentami lichwiarzy. Nie ma kartotek i dowodów ot i nie ma spraw sądowych. Kwity poszły z dymem. Nieodpowiedzialne osoby mogłyby doszukać się paraleli między spaleniem domu gubernatora, a zapadnięciem się siódmego budynku kompleksu World Trade Center, w Nowym Jorku pamiętnego 11 września 2001, który mieścił Komisje Papierów Wartościowych i Giełd Stanów Zjednoczonych – amerykańską niezależną agencję państwową, której obowiązkiem jest sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem federalnego prawa obrotu papierami wartościowymi oraz regulowanie i kontrolowanie rynku papierów wartościowych w Stanach Zjednoczonych. Trzeba pamiętać, iż wielbiciele sensacji i teorii spiskowych zawsze zrobią z igły widły. Prawdopodobnie 18 kwietnia 1774 roku Alexander Hamilton dołączył do komitetu Synów Wolności i wraz z Herculesem Mulliganem rozpoczął brutalne zastraszanie hurtowników, handlowców i właścicieli statków, zmuszając ich do zaprzestania importu. Każda rewolucja musi zdławić reakcje. Malkontenci, którzy nie chcą iść z programem trafiają do dołów z wapnem, zmuszani są do emigracji, wsadzani do Berezy Kartuskiej lub przekonywani do nowego, lepszego i sprawiedliwego świata przez mało rozgarniętych osiłków z bojówek PPS lub z ORMO dzięki pięści i drewnianej lub gumowej Loli. O tym Polacy doskonale wiedzą! Mamy to wypisane na grzbietach. Teraz też idzie nowe, lepsze i sprawiedliwsze pod tęczowymi sztandarami, otoczone opieką Wujka Sama pod postacią ambasadora Brzezińskiego. Ta nowa rewolucja na pewno rozwiąże problemy poprzedniej rewolucji. Alexander Hamilton całym sercem i dusza rzucił się w rewolucyjny wir, i jak na rasowego rewolucjonistę przystało, stał się trybunem i głosem uciemiężonego ludu pracującego miast i wsi. Pisał ulotki, artykuły, wygłaszał przemówienia, organizował intrygi, judził i szydził z rojalistów, a miał ku temu niewątpliwy talent, podobnie jak Trocki, Michnik, czy Kuroń, osoby o zbliżonej proweniencji co Hamilton ale o znacznie niższym poziomie intelektualnym. Ciężka rewolucyjna praca Alexandra Hamiltona dała rezultaty, w czerwcu 1775 roku, Kontynentalny Kongres wybrał pułkownika Jerzego Waszyngtona, delegata z Wirginii, na głównodowodzącego Kontynentalnej Armii oblegającej Boston. 25 czerwca 1775 roku Alexander Hamilton porzucił panfleciarstwo i agitacje, i jako oficer dołączył do armii Waszyngtona wraz ze swoim oddziałem złożonym z Korsykanów, tym samym rozpoczął najważniejszy rozdział swojego życia.

Przeczytaj także:

P. Szymański: Aleksander Hamilton. Dzieciństwo

P. Szymański: Zapędzanie Bizonów