Nadzieja adwentu
Gdy tyle cierpienia na świecie łka,
Co łzami podąża do zaułka,
Na lepsze jutro, dziać nić nadziei,
Bóg spojrzał w akt ludzkiej odysei.
Posłał Syna Swego, w cichym znaku,
Przynieść ulgę, wyzwolić z upadku.
Gdy Dzieciątka Jezus dłoń maleńka,
Dotknie cierpienia, zalśni stajenka.
Wszystko się odmieni, zadrżą knieje,
Zalśni światło, co mroki rozwieje.
Znikną ciernie, co duszę spętały,
Wstanie nowy dzień, wyczekiwany.
