Martwy skunks i żywa polityka. O stylu Sikorskiego i awanturach Mateckiego

W polityce od dawna wiadomo, iż forma bywa równie istotna jak treść. W miniony weekend na platformie X znów mogliśmy się o tym przekonać. Radosław Sikorski—od niedawna wicepremier, a od lat postać w polskiej dyplomacji nie do pominięcia—w kilka zdań streścił własne zmęczenie powtarzalnością ataków formułowanych przez część prawicy. „Dzielę się z Państwem wrażeniem, iż być zaatakowanym przez posła Mateckiego to tak jakby na człowieka rzucił się martwy skunks” — napisał. Nie pierwszy raz Sikorski sięga po ironię, ale tym razem efekt był wyjątkowo spektakularny.

Odpowiedź Dariusza Mateckiego nie pozostawiała złudzeń co do jego stylu politycznego: „Jesteś plugawą, antypolską kreaturą” — rzucił w kierunku szefa MSZ. W przestrzeni publicznej, gdzie oczekiwalibyśmy choćby minimalnych standardów debaty, ta personalna tyrada wybrzmiała jak kolejny dowód na to, iż poseł PiS wciąż bardziej koncentruje się na walce w mediach społecznościowych niż na argumentach.

Warto jednak wrócić do źródła sporu. Matecki, od miesięcy wyspecjalizowany w tropieniu rzekomych nadużyć obecnej większości parlamentarnej, zarzucił Sikorskiemu wykorzystywanie środków publicznych do „agitacji politycznej”. Jak zwykle—bez dowodów, z insynuacją ubraną w formę interpelacji. Tymczasem odpowiedź ministra była konkretna: wydarzenie w Regionalnym Ośrodku Debaty Międzynarodowej w Szczecinie organizował radny PiS, który wygrał konkurs na prowadzenie RODM. Sikorski podkreślił: procedura była uczciwa, a podejrzenia Mateckiego – chybione.

Paradoksalnie to właśnie ta odpowiedź, a nie początkowa zaczepka, okazała się najistotniejszym elementem wymiany. Po latach, gdy standardem było manualne sterowanie konkursami i instytucjami, dziś politycy dawnej władzy z zadziwieniem odkrywają, iż procesy mogą przebiegać bez partyjnej ingerencji. Zrozumiałe — jak pisze Sikorski — „pudło”.

Matecki postanowił jednak nie odpuszczać. W kolejnym wpisie dorzucił kolaż zdjęć Sikorskiego z Ławrowem i Łukaszenką — politykami, z którymi spotykał się w ramach pełnienia funkcji ministra spraw zagranicznych. To normalna praktyka dyplomatyczna, ale w narracji posła PiS staje się „dowodem” na polityczne sympatie. Matecki dopisał komentarz: „Te zdjęcia to nie dyplomacja, to dowód na to, kogo uważał za partnerów”. Można odnieść wrażenie, iż logika memów wyparła u niego wiedzę o elementarnych zasadach polityki zagranicznej.

Nie jest to zresztą nowe zjawisko. W ostatnich latach część prawicy uczyniła z polityki międzynarodowej pole do krajowych awantur, a nie obszar odpowiedzialności. Oskarżenia bez poparcia, emocjonalne inwektywy, fabrykowane kontrowersje — to repertuar, w którym Matecki czuje się doskonale. Problem w tym, iż repertuar ten coraz mniej przystaje do rzeczywistości.

Warto zauważyć różnicę tonu. Sikorski odpowiedział ironią i sarkazmem — ostrymi, ale kierowanymi na zachowania, nie tożsamość polityczną przeciwnika. Wpis o „martwym skunksie” to metafora, która boleśnie punktuje nadpobudliwość medialną Mateckiego, ale nie przenosi debaty na poziom odczłowieczających obelg. Reakcja posła Suwerennej Polski niestety zrobiła dokładnie to przeciwne.

W szerszej perspektywie to właśnie ta dysproporcja stylu odsłania najwięcej. Sikorski, niezależnie od sympatii politycznych, pozostaje politykiem działającym w ramach powagi urzędu. Matecki — politycznym influencerem, dla którego liczy się przede wszystkim echo własnych wpisów.

Nie wiadomo, czy ta wymiana zdań zmieni cokolwiek w polskiej debacie. Ale wiele mówi o kondycji opozycji, która zamiast merytorycznych argumentów sięga po retoryczne fajerwerki, oraz o politykach, którzy mimo codziennej presji wciąż potrafią odpowiedzieć inteligentną ironią. W tym sporze Sikorski nie tyle „znów popisał się chamstwem”, jak chcieliby jego krytycy, ale raczej — celnością komentarza. Matecki natomiast potwierdził, iż gdy kończą się fakty, pozostaje już tylko krzyk.