Anglicy W czytają jak Ł np. weekend = łikend
pomyłka pisarska zamienia ruskie W (pisane - B) na angielskie B (czytane jako B)
"W" pisane jak "B" i ostatecznie czytane jak angielskie B B
dwa OO czytane jako "u" OO
i T zamiast "dź" T
łódź => woot => boot
ale także wood = łódź
łodzie były zawsze z drewna robione - na przykład z kłody drewna (dłubanka)
Dłubanka – najstarsza forma łodzi, zrobiona z wyżłobionego pnia drzewa.
kłoda=>kłódź=> łódź ??
kłoda w celowniku = kłodzie
etymologia:
kłoda, dawniej i ‘miara’ (zbożowa i piwna), ‘fasa, beczka’; pierwotnie ‘kloc drzewa bez gałęzi od ziemi, śniat, wydrążony lub łupany na dwoje’; w takiej kłodzie czyniono otwory, a w nich przymykano jeńców czy przestępców, »wsadzano do kłody«, stąd kłodnik ‘więzień’, w kazaniach świętokrzyskich;
dla podobnego przymykania nazywano i kłódkę żelazną u drzwi lub skrzyni, złożoną ze dwu części a kluczem otwieraną.
Pień skel-, ‘łupać’, z głoską o; pierwotne *kołda, zachowane jeszcze bez przestawki (niemal jedyny wypadek, przynajmniej u nas) w nazwie Kołdrąb zam. Kłodrąb (częsta to nazwa, czes. Kladruby, rus. Kołodruby), zresztą przestawione w kłoda (rus. kołoda, i o kartach; czes. kláda). Kłótkę i kłóteczkę piszą tak, mylnie, z t już słowniczki średniowieczne (poznański i inne); »kłótkami mrówczanemi« nazywano »jaja mrówcze« (Cygański 1584 r.), ależ on pisze je przez t: »kłotek mrówczanych«, więc nie od kłody to, ale od kłoty, ‘mrowiska’, por. małorus. kołoteń, ‘żur’. Urobienia z d i w litewskiem.
de facto nie znalazłem słowa kłódź, ale dla mnie brzmi to jak gwarowa kłoda
jest (było) słowo młódź
daw. «młodzi ludzie, młodzież»
łódka - łódź ??
w Słowniku języka Pomorskiego Ramułta jest pokazana zamiana "o" na "ó"
kóra czyli kora
kóń - koń
kóńcowy - koncowy
kółk - kołek
Pamiętamy słynne spruce (świerk)?
spruce czytane sprouse, a znaczące dosłownie - "z prus"
"świerki sprowadzane z Prus" - spruce
Dłubanka – Wikipedia, wolna encyklopedia
