Książę Egiptu w Breslau.

Gdy Prorok przybył do Grodu.

Co słynął prawością, POkorą.

Ratować przed klęską powodzi.

I przed wód wezbranych naporem.

Swe dłonie uniósł ku Niebu.

Strojnemu w Unijne Symbole.

Ryknęło poparciem Jagodno.

Ciągłości władzy Podpora.

Cud stał się! Wody minęły.

Raj silnych swą Wiarą i Mocą.

Gdy modły swe wznieśli do Pana.

Bo znów mieli modlić się o co.

Gwiazd osiem wprost w Niebo POsłali.

I wody wezbrane stanęły.

Bo Wierny zebrał się Lud.

Bo Wódz ich jak Mojżesz, jak Lenin!

Wzniósł ręce i zdarzył się Cud!!!

A kiedy odjechał śród Chwały.

Publika z euforii szalała.

Zaś woda wezbrana runęła.

I... wszystkie szczury zalała.