13 godzin temu
Kanada stanęła ostatnio przed poważnym problemem etycznym i społecznym. Christine Gauthier, była paraolimpijka i weteranka wojskowa, po wielu latach życia z poważną niepełnosprawnością, postanowiła zwrócić się do kanadyjskiego ministerstwa ds. weteranów o pomoc w zamontowaniu windy w swoim domu. W odpowiedzi otrzymała ofertę, która wywołała w niej przerażenie: zaproponowano jej eutanazję.
Gauthier, która po wypadku wojskowym w 1995 roku walczy z paraplegią, przez wiele lat boryka się z poważnymi problemami zdrowotnymi. Zamiast otrzymać pomoc w postaci urządzenia, które mogłoby poprawić jakość jej życia, zaproponowano jej eutanazję jako sposób na zakończenie jej cierpień. Pracownik departamentu Veterans Affairs Canada (VAC) zasugerował jej skorzystanie z usługi wspomaganego samobójstwa, która została zalegalizowana w Kanadzie w 2016 roku.
🇨🇦 Kanadyjska paraolimpijka i b. żołnierz z paraplegią złożyła do ministerstwa kombatantów wniosek o dofinansowanie instalacji windy schodowej. Zamiast tego otrzymała propozycję „wspomaganego samobójstwa” czyli eutanazji. Od tego czasu w jaw wyszły cztery kolejne takie przypadki pic.twitter.com/uqwdDBazvM
— Adam Gwiazda (@delestoile) January 7, 2025
Gauthier nie pozostawiła tej sprawy bez reakcji. Skontaktowała się z premierem Kanady, Justinem Trudeau, który skrytykował zachowanie pracownika VAC, nazywając je absolutnie nieakceptowalnym. Minister ds. weteranów, Lawrence MacAulay, również przyznał, iż były inne przypadki, w których weterani wojskowi otrzymali podobne oferty.
Eutanazja jest legalna w Kanadzie już dziewięć lat. W 2021 roku z tej formy zakończenia życia skorzystało ponad 10 tysięcy osób, stanowiąc 3% wszystkich zgonów w kraju. Choć większość osób decydujących się na eutanazję zmagała się z nieuleczalnymi chorobami, takie przypadki jak historia Gauthier pokazują, iż granice tej praktyki są coraz bardziej rozmyte.
Gauthier, która po wypadku nie poddała się i zaczęła startować w paraolimpiadzie, podkreśla, iż Kanada powinna zmienić podejście do osób z niepełnosprawnościami. Zamiast oferować łatwe rozwiązanie w postaci eutanazji, państwo powinno stawiać na wsparcie, które pozwoli tym ludziom żyć w pełni, mimo ograniczeń, jakie im narzucają choroby czy urazy.
Historia ta stawia przed nami fundamentalne pytanie o wartość i godność ludzkiego życia. Każdy człowiek, niezależnie od swojego stanu zdrowia, zasługuje na szacunek, wsparcie i możliwość życia w sposób pełny i godny. Godność człowieka nie kończy się w momencie, gdy pojawiają się trudności, ale wówczas, gdy społeczeństwo staje na wysokości zadania, by zapewnić każdemu szansę na lepsze życie, niezależnie od okoliczności. Zamiast szukać ostatecznych rozwiązań, powinniśmy dążyć do tego, by stworzyć warunki, które pozwolą każdemu człowiekowi żyć w pełni – z szacunkiem, troską i wsparciem.
jb
KAI
