5 dni temu
Kalendarium historyczne: rocznica zakończenia oblężenia kluczowej twierdzy na wschodzie. Po wielomiesięcznym oblężeniu, Polacy zdobyli Smoleńsk.
Dziś w naszym kalendarium przyjrzymy się okolicznościom towarzyszącym temu starciu.
Na początku 1609 roku, zdesperowany z powodu dramatycznej sytuacji, wywołanej drugą „dymitriadą” i oblężeniem Moskwy, car Szujski zawarł w Wyborgu rozejm i jednocześnie sojusz wojskowy ze Szwecją przeciwko Rzeczpospolitej. Polską odpowiedzią na ten układ było oficjalne przystąpienie do wojny z Rosją. Ostatecznie więc magnatom udało się wciągnąć Rzeczpospolitą do swoich prywatnych gierek.
Jesienią 1609 roku, hetman wielki litewski, Lew Sapieha rozpoczął oblężenie Smoleńska. Twierdza była doskonale wyposażona i obsadzona przez ok. 20 tys. żołnierzy, którymi dowodził Michaił Szein. Z kolei wojska oblężnicze liczyły kilkanaście tysięcy Polaków, Litwinów oraz Kozaków. Choć nominalnie oblężeniem miał kierować hetman polny koronny Stanisław Żółkiewski, wpływ na decyzje miała także obecna w obozie oblężniczym koteria magnacka z Potockimi na czele. W wyniku sporów w dowództwie oraz zaciętego oporu przeciwnika, oblężenie przeciągało się.
Przeprowadzono kilka szturmów, jednak zostały one krwawo odparte. Wobec tego strona polska ograniczyła się do ostrzału i blokady miasta-twierdzy.
Latem 1610 roku armia szwedzko-rosyjska w sile 35 000 żołnierzy uwolniła Moskwę z opresji koczujących pod nią stronników Dymitra Samozwańca II. niedługo potem, sojusznicy ruszyli w kierunku twierdzy smoleńskiej, chcąc ją odblokować. Liczące 7 000 żołnierzy zgrupowanie polskie pod dowództwem hetmana Stanisława Żółkiewskiego, pokonało tę potężną armię 4 lipca 1610 roku pod Kłuszynem. Pod Smoleńskiem jednak nie zmieniło to niczego. Twierdza przez cały czas pozostawała niezdobyta.
Na wieść o totalnej klęsce pod Kłuszynem, król szwedzki zerwał sojusz z carem, rozpoczął pertraktacje pokojowe z Polską oraz wydał rozkaz podboju północnych obszarów Rosji. Wojska Żółkiewskiego ruszyły na Moskwę, w której wybuchła rewolta, a car został uwięziony. Po wkroczeniu sił polskich do miasta, Wasyl Szujski przekazał swoją koronę w ręce królewicza Władysława, a następnie został przez Polaków internowany.
Tymczasem w Smoleńsku kończyły się zapasy żywności i amunicji. 13 czerwca 1611 roku, przystąpiono do kolejnego, tym razem decydującego szturmu, w wyniku którego przełamano obronę wyczerpanych Moskali.
29 października 1611 roku odbył się w Warszawie, wzorowany na rzymskich, triumf Stanisława Żółkiewskiego. Jeszcze tego samego dnia, były car i jego bracia złożyli na zamku królewskim hołd wiernopoddańczy Zygmuntowi III, zwany hołdem ruskim. Wasyl Szujski aż do śmierci pozostał w polskiej niewoli.
Poprzedni wpis z naszego kalendarium dostępny jest tutaj.
