Działanie banków na Bliskim Wschodzie różni się bardzo od tradycyjnej roli jaką mają banki w innych krajach. A co za tym idzie, nie da się porównać banku irańskiego z polskim.
Jeżeli zaczyna się temat banków w krajach muzułmańskich, to należy zacząć o tzw. Prawa Szariatu.
Prawo Szariatu, przestrzegane w finansach islamskich, zabrania pobierania lub otrzymywania odsetek, znanych jako riba, od pożyczek lub depozytów. Zakaz ten wynika z przekonania, iż odsetki są wyzyskujące i niesprawiedliwe, co prowadzi do nieuczciwych praktyk finansowych.
Ten fakt znacznie ogranicza swobodę działania udziałowców, czy firm nastawionych na zarobek poprzez pożyczanie pieniędzy. Właśnie większość banków powstaje tylko w tym celu aby na pożyczaniu pieniędzy zarobić.
Jak rozwiązuje problem pożyczania na % bank gdzie obowiązuje Prawo Szariatu?
Finanse islamskie rozwinęły alternatywne struktury do konwencjonalnej bankowości, takie jak podział zysków (Mudarabah i Musharakah) i leasing (Ijarah), aby przestrzegać zasad szariatu. Metody te mają na celu generowanie zwrotów poprzez dzielenie ryzyka i zysku, a nie poprzez transakcje oparte na odsetkach.
Istnieje kilka sposobów zarabiania na pożyczce i omijanie procentu. Można np. z góry ustalić zysk jaki pożyczka może przynieść i zawrzeć umowę stosownie do tego; np. pożyczając $100, zawrzeć umowę na $105 jako sumę którą należy zwrócić. Ale najczęściej chodzi o udział w osiągniętym zysku jaki pożyczka może przynieść. Przy pożyczkach inwestycyjnych bywa, iż bank jest właścicielem iwestycji tak długo, aż pożyczone pieniądze nie zostaną całkowicie spłacone.
Prawo Szariatu jest prawem dobroczynności, czyli zabezpiecza przed wyzyskiem.
Kto jest właścicielem banku?
Własność banku zależy od konkretnego państwa. Większość banków komercyjnych jest własnością ich udziałowców, którymi są osoby fizyczne lub instytucje posiadające akcje banku.
Na Bliskim Wschodzie, gdzie prawo zabrania pobieranie odsetek, inwestycje w bankowość się komplikują.
W Iranie inwestycje są przeliczane na materialne dobra.
W Iranie większość banków jest w całości lub częściowo własnością państwa. Centralny Bank Iranu (CBI) jest w 100% własnością państwa i działa jako bankier rządu irańskiego. Wiele innych banków, w tym Bank Melli Iran, Bank Sepah i Export Development Bank of Iran, również jest własnością państwa. Chociaż istnieją niektóre banki prywatne, mogą one mieć powiązania z instytucjami półpaństwowymi, w tym organizacjami wojskowymi lub religijnymi.
Jest to zgodna z szariatem alternatywa dla konwencjonalnych metod leasingu i pożyczania. Ponieważ transakcje oparte na riba/odsetkach nie są dozwolone w islamie, Ijarah podąża za koncepcją podziału zysków, w której wynajmujący zarabia na płatnościach czynszowych zamiast pobierać odsetki. W kontekście bankowości islamskiej اجارۃ oznacza przeniesienie użytkowania określonego składnika aktywów na inną stronę, na podstawie wzajemnie uzgodnionego czasu trwania i kosztu. najważniejsze wymagania dotyczące składnika aktywów w tej transakcji są takie, iż musi on posiadać wartość, być wyraźnie identyfikowalny, a jego ilość musi być dokładnie określona. Aktywa, które są zużywane po użyciu, takie jak pieniądze lub pszenica, nie kwalifikują się do leasingu na mocy tej umowy, co wzmacnia unikalne zasady systemu Ijarah
Chiny zaangażowały się w strategiczne partnerstwa z Iranem, które obejmują potencjalne inwestycje w różnych sektorach, w tym bankowości, jako część szerszej 25-letniej umowy o współpracy. Ta umowa, podpisana w 2021 r., określa potencjalne chińskie inwestycje o łącznej wartości 400 mld USD w gospodarkę Iranu w ciągu 25 lat, mające na celu wzmocnienie gospodarki Iranu pośród międzynarodowych sankcji.
]]>https://en.wikipedia.org/wiki/Iran%E2%80%93China_25-year_Cooperation_Pro...]]>
Bank tak irański jak i chiński są częścią gospodarki. Chińskie inwestycje w irański bank polegają na tym, zgodnie z tym co pisałam wyżej, iż prawo szaratu nie pozwala na istnienie odsetek, to wartość zainwestowana jest własnością Chin, tak długo, zanim Iran nie spłaci pożyczki. Iran spłaca pożyczkę produktem jakim są węglowodory wydobywane z irańskiej ziemi.
Aby uniknąć problemów religijnych, Chiny i Iran korzystają z chińskiego banku.
Bank of Kunlun to chiński bank państwowy, znany przede wszystkim z ułatwiania transakcji finansowych między Chinami a Iranem, szczególnie w sektorze energetycznym. Został założony w 2006 r. jako miejski bank komercyjny w Karamay, Xinjiang, a później stał się kluczowym podmiotem przetwarzającym płatności za ropę naftową do Iranu. Bank jest kontrolowany przez finansowe ramię China National Petroleum Corporation (CNPC).
]]>https://www.unitedagainstnucleariran.com/company/bank-of-kunlun]]>
