Inkluzja w bursztynie

Inkluzja w bursztynie

Od lat – lub może choćby od niepamiętnych wieków
Zamknięty tkwię w ciała ciepłym bursztynie
Jak owad wyłączony ze świata pośpiechu
Ocean piasku odsłania czasem duszę w przypływie
- Gdy Boże oko spocznie na homo sapiens aeternus

Niektórzy mówią – to tylko forma kopalnej żywicy
Z drzew iglastych z okresu późnego karbonu
Z miazgi wieków zastygła w coś na kształt otuliny
Z cenną inkluzją hominidalnego genomu
- Relikwia czy tylko relikt – zdobny w serca rubiny

Z żywicy duszy można wyrabiać nie tylko wisiory
Dać bursztynowej komnacie szlachetną materię
Ktoś znów o Pięknie mówi ukradkiem w letnie wieczory
Które potarte - elektryzuje Nieba granatową draperię
- Kropla duszy w ciele - z głębi czasu los ocalony