Igrzyska Olimpijskie powinny być świętem sportu. Świętem, które pokazuje to, co nas łączy. Świętem, które promuje budowanie pokoju i wzajemnego szacunku. Francuskie wydanie ceremonii otwarcia dla chrześcijańskiego świata przejdzie do historii jako najbardziej haniebne. Szczególnie jeden wątek, który uderza w korzenie Europy i serce naszej wiary. Podczas wydarzenia miała miejsce bluźniercza parodia Ostatniej Wieczerzy. Lewicowe środowiska po raz kolejny pokazały swoją siłę i pogardę świętości dla milionów chrześcijan, którzy śledzili to wydarzenie. Próbują zmusić nas do przyjęcia ideologicznej nowomowy, szacunku dla "zmiany płci" i poszanowania chorych tęczowych "świętości", które uderzają w naturę człowieka. Wielu boi się mówić na głos, iż nie zgadzają się na promowanie zboczeń przez całą machinę ideologów LGBT. Ale wobec tak haniebnych działań, choćby na takim wydarzeniu jak otwarcie Igrzysk Olimpijskich, trzeba skończyć z potulnym cichym przytakiwaniem wobec tego, co się dzieje. Martwimy się, by nie urazić kogoś, kto myśli inaczej, wbrew naturze. Jednak oni nie martwią się, żeby nie urazić naszych chrześcijańskich uczuć, żeby nie poniżać chrześcijańskich wartości. Wręcz przeciwnie, raz po raz pokazują jak nami gardzą. Czy po tym wydarzeniu znajdą się odważne głowy państw, liderzy polityczni i religijni, aby zaprotestować i nie zostawić bez echa tego podłego przedstawienia? Chcąc być wiernym Chrystusowi nie można milczeć, nie można tego usprawiedliwiać, nie można przejść obojętnie, jakby nic się nie stało. Oczywiście nie można odpowiadać w taki sposób jak zareagowałyby środowiska muzułmańskie, gdyby w taki sposób zelżono ich świętości. Naszym chrześcijańskim sposobem życia ma być miłość w prawdzie, miłość prawdy, miłość rodząca się z Prawdy, którą celebrujemy właśnie na Eucharystii. I na tak aroganckie deptanie prawdy trzeba nam mówić stanowcze NIE!
„Nie łudźcie się: Bóg nie dozwoli z siebie szydzić. A co człowiek sieje, to i żąć będzie: kto sieje w ciele swoim, jako plon ciała zbierze zagładę; kto sieje w duchu, jako plon ducha zbierze życie wieczne. W czynieniu dobrze nie ustawajmy, bo gdy pora nadejdzie, będziemy zbierać plony, o ile w pracy nie ustaniemy.”
(Ga 6,7-9)
