HUNA W RELIGIACH I NOWYM TESTAMENCIE – 22

niepoprawni.pl 1 tydzień temu

Reinkarnacja cz.1

Kahuni przynieśli na wyspy Polinezji opowieści o stworzeniu, które były bardzo podobne do wersji wydarzeń przedstawionych w Starym Testamencie. Huna jednak nie zajmuje się tym w jaki sposób powstał Wszechświat i życie. Nie zagłębia się w to, w jaki sposób życie powstało, czy rozwinęło się z pojedynczej komórki do formy najwyższej, czyli człowieka. Natomiast ewolucja wszystkich form życia od najniższego do najwyższego stadium jest podstawową koncepcją Huny. Według Huny, w ewolucyjnym rozwoju człowieka jego zwierzęca niższa jaźń (niższe Ja) podlega rozwojowi, podnosi się na wyższy poziom i może stać się duszą czyli średnią jaźnią (średnim Ja), które również na drodze ewolucji przekształca się w Wyższe Ja.

Główną wartością w nauce Huny o stworzeniu miała historia Adama, który został podzielony na dwie części, męską i żeńską. Adam powstał z dwóch gatunków gliny, czerwonej i białej. Czerwona glina oznaczała średnie Ja a biała niższe Ja. Para Boskich Rodziców, czyli Wyższe Ja tchnęła manę, czyli energię życia w gliniany posąg, obdarzając go duchem. Później z części Adama została ukształtowana Ewa i dana mu za towarzyszkę życia.

Szczególną cechą systemu Huny jest to, iż jako jedyny naucza, iż rozdział płci nastąpił w bardzo wczesnym stadium ewolucji. Gdy średnie Ja rozwinie się na tyle, by stać się Wyższym Ja, dwie połowy symbolicznego Adama połączą się ponownie, tworząc ducha zawierającego część męską i część żeńską.

Koło podzielone przez krzywe S w chińskim symbolu energii Yang i Yin, także przedstawia Wyższe Ja jako składające się z części męskiej i żeńskiej połączonych w jedno, a mimo to zachowujących swoją indywidualność.

Kahuni nazywali Wyższe Ja Aumakua, czyli całkowicie godnym zaufania Duchem Rodzicielskim. Wszyscy wtajemniczeniu uważali je za obiekt tajemnej części kultu, gdyż wszystkie Wyższe Ja były członkami klanu lub rodziny. Istniały one niegdyś pod postacią średnich Ja w ciele fizycznym razem z niższym Ja. Za tym wierzeniem kryje się romantyzm rozdzielonych dusz, a także wewnętrzne znaczenie zjednoczenia jako celu jogi.

Wiara w reinkarnację jest bardzo stara i była ważnym elementem wszystkich religii świata, tak jak w wierze hinduskiej i egipskiej, w ciągu tysiącleci. Ewolucja według Huny jest możliwa dzięki temu, iż człowiek składający się z trzech Ja przeżywa pewną liczbę reinkarnacji. Potrzeba ich czasem kilkunastu, Huna zakłada około dwunastu, żeby niższe Ja (niższa jaźń – osobowość) człowieka stało się mniej zwierzęce i zaczęło się upodabniać do średniego Ja (średniej jaźni – duszy), a średnie Ja (dusza) do Wyższego Ja. Niższe Ja po zdobyciu odpowiedniej wiedzy rodzi się w ciele jako średnia jaźń – dusza, a po kilkunastu dalszych reinkarnacjach przechodzi na poziom Wyższego Ja, gdzie łączy się ze swoim partnerem duchowym; tak zjednoczona para staje się nowym Wyższym Ja.

Żeby uzyskać jasny obraz całości, musimy patrzeć na wszystkie trzy Ja reinkarnującego człowieka, jako na zespół. Gdy jedno Ja wspina się o szczebel wyżej, pozostałe dwa czynią to samo, nigdy nie dzieje się to osobno. Jedność zespołu nigdy nie jest rozbita.

Z samego szczytu drabiny Wyższe Ja przechodzi na poziom zwany Akua Aumakua, czyli Bogowie Wyższego Ja. Ponad nimi istnieje Nadjaźń i dalsze poziomy, są one jednak poza zdolnością pojmowania człowieka (średniego Ja). Najwyższego Boga z trudnością można sobie wyobrazić. Ewolucja dusz kończy się w chwili dotarcia do Źródła – Boga Najwyższego.

W Hunie istnieją dwa stopnie zjednoczenia: Pierwszy polegający na zjednoczeniu niższego i średniego Ja, czyli człowieka, z jego Wyższym Ja, jest to określany w religii stan łaski uświęcającej. Drugi stopień zjednoczenia jest to ostateczne zjednoczenie średnich Ja (średnich jaźni – dusz), męskiego i żeńskiego podczas przejścia na wyższy poziom życia duchowego, czyli na poziom Wyższego Ja. Aby to osiągnąć potrzeba pomocy, czyli łaski Wyższego Ja.

Według Huny żeńska część Ja przechodzi podobnie cały cykl reinkarnacji tak jak męska, by przygotować się do zjednoczenia. Generalnie, gdy jedno z pary średnich Ja jest gotowe, to winno być gotowe też i drugie z tej pary. Docierają one do siebie choćby z dwóch krańców ziemi, nie w postaci cielesnej ale jako duchy, gotowe na wielkie wydarzenia. Może również zaistnieć nieprzewidziany przypadek, iż cykl reinkarnacji przesunął się i jedno Ja czeka jako duch na drugie Ja ze swojej pary.

Jednorodzony Syn Ojca (w domyśle też Córki) odnosi się zarówno do męskiej jak i żeńskiej części średniego Ja, którymi opiekuje się Wyższe Ja. Każde Wyższe Ja ma w swojej opiece jedno średnie Ja-syna i jedno średnie Ja-córkę. Dokonane zjednoczenie symbolizowane jest słowem Syn (w domuyśle też Córka).

Bratnia dusza, druga para przeciwnej płci średniego Ja, z którą nastąpi zjednoczenie i wyniesienie może znajdować się w domu, w sąsiedztwie, na innym kontynencie, lub może choćby czekać jako duch, tak jak panny z lampami oliwnymi czekały na swego oblubieńca. Nie mamy prostego sposobu jej odnalezienia, gdyż ciągle jest ona niższym i średnim Ja na fizycznym poziomie, na którym pełnia doskonałość nie jest możliwa do osiągnięcia.

Reinkarnacja to idea bardzo stara polegająca na przekonaniu, iż ludzka jaźń (dusza) wielokrotnie powraca do świata materialnego reinkarnując (wcielając się). Jest to jedno z podstawowych praw naszego życia na ziemi i podlegamy mu czy tego chcemy czy nie, bez względu na to czy wierzymy w nie czy też nie.

Odrzucając ideę reinkarnacji postrzegamy nasz czas spędzony tutaj na ziemi jedynie jako mrugnięcie oka wieczności, a decyzje jakie podejmujemy - lub jakich nie udaje nam się podjąć - gdy przebywamy w ciele, mają głębokie i wieczne konsekwencje. Podczas gdy niewątpliwie idea reinkarnacji czyni to pojedyncze życie niezwykle ważnym, zmusza nas ona również do zastanowienia się, dlaczego fizyczna rzeczywistość jest w ogóle niezbędna.

Większość ludzi nie zdaje sobie sprawy, iż reinkarnacja zawsze była częścią zachodniego systemu myślenia. Perspektywa, iż dusza w sposób powtarzalny powraca do ciała, kwitła w starożytnej Grecji prawie trzy tysiące lat temu i w naszym rozwoju jako cywilizacji odegrała dużo bardziej znaczącą rolę, niż nakazują nam sądzić tradycyjne historie. Filozofowie greccy nauczali i wierzyli w pewną formę ponownych narodzin, której podstawy zostały później przyjęte przez filozofów rzymskich oraz wielu innych wielkich myślicieli starożytności. Wówczas reinkarnacja, daleka od bycia czysto obcą koncepcją, była tak naprawdę szeroko rozpowszechniona i wpłynęła na kształt i siłę filozofii greckiej i rzymskiej

Tak naprawdę w tamtych czasach idea reinkarnacji rzeczywiście rozkwitła, i szczególnie w przypadku chrześcijaństwa, stała się nieomal dominującym systemem wiary w pierwszych kilkuset latach istnienia Kościoła, aż do momentu gdy została zepchnięta do podziemia przez bardziej tradycyjne niereinkarnacjonistyczne gałęzie chrześcijaństwa.

Ideę reinkarnacji w pewnej formie przedstawiają wszystkie religie, a religie Wschodu w formie jednoznacznej. Była ona też znana w czasach Jezusa, czego jej ślady znajdujemy w Nowym Testamencie, jak powtórne przyjście na świat Eljasza jako Jana Chrzciciela. Jezus nie zaprzeczał istnienia reinkarnacji. Nauki Jezusa były zgodne z tą ideą, choć nie są wprost wypowiedziane. Jezus często mówił: „Kto ma uszy niechaj słucha”. Idea reinkarnacji wyjaśnia sprawiedliwość i miłość Boga.

Dusza ludzka może się wcielić tylko w ciało ludzkie. Prawo reinkarnacji to prawo rozwoju. Dusza może rozwijać się i ewoluować, może też nie wykorzystać czasu danego na ziemi - w takim przypadku nie ewoluuje, ale też nie ma możliwości, żeby cofnęła się do życia w formie zwierzęcej, jak nauczają niektórzy. Prawo karmy związane z ideą reinkarnacji - czyli prawo przyczyny i skutku mówi o tym, czego nauczał Jezus: „Co posiejesz, to zbierzesz." Również na temat tego prawa istnieją nieporozumienia - często kojarzone jest z karą (i nagrodą), tymczasem jego związek jest bliższy z wyrazem „karmić" - wskazuje bowiem na to, czym „karmi się" dusza.

W Hinduiźmie spekulacje związane z prawem przyczyny i skutku, czyli z prawem karmy, doprowadziło do nierealnej koncepcji bardzo wielu reinkarnacji. Huna zakłada możliwość około dwunastu poziomów reinkarnacji.

W Indiach występuje słowo guna, które w sanskrycie znaczy struna lub sznurek, Starano się wyjaśnić, w jaki sposób wiele żywotów, czyli reinkarnacji jest uszeregowanych na takim niewidzialnym i wytrzymałym sznurze, by mogła zachodzić pewnego rodzaju kontynuacja i by karma, czyli uczynki, mogły oddziaływać na kolejne życia. Sznurem tym jest nić aka, która przykleja się do wszystkich osób i rzeczy z którymi człowiek zetknął się za życia, a także do zdjęcia i podpisu, i to połączenie pozostaje również po śmierci. A także znając imię określonej osoby, można tą osobę mentalnie namierzyć i wysłać do niej nić aka.

W Egipcie imię ren w pewnym zakresie można do tego przyrównać. Ren – imię człowieka, znajomość którego w wierzeniach egipskich pozwalała na komunikację nie tylko z osobami żywymi ale także ze zmarłymi oraz pomiędzy poszczególnymi jaźniami i pomiędzy ciałami widmowymi.

To co w wedyjskiej wedancie nazywane jest manas – myśliciel, czyli wyższy mental – ciało przyczynowe jest częścią człowieka, która wędruje z nim przez kolejne żywoty. Ciało przyczynowe jest energetycznym, widmowym ciałem fizycznym duszy, czyli Atmana, dlatego dusza niekiedy określana jest jako ciało przyczynowe, manas – myśliciel. Dusza, czyli średnia jaźń (Ja) tak jak osobowości, czyli niższa jaźń (Ja) składa się z ciała, ducha i energii.

Dusza jest średnią jaźnią człowieka, natomiast świadomość osobowości jest przedstawicielem duszy na planie fizycznym, dlatego świadomość określa się jako średnie Ja. Dusza (średnia jaźń) jednak swój przekaz woli kierowanej do świadomości czyni nie wprost, ale poprzez podświadomość, czyli niższe Ja. Natomiast podświadomość reprezentuje osobowość żyjącą w świecie materii fizycznej.

Dusza poprzez ciało przyczynowe ma połączenie w zakresie komunikacji ze świadomością człowieka poprzez jego podświadomość (w części jej nieświadomości), i dopiero przez nią przekazy duszy docierają do świadomości. Świadomość może odbierać informacje od duszy poprzez intuicję, przeczucia lub w snach.

Wedy traktują osobowość i duszę jak dwie niezależne, ale połączone ze sobą jaźnie, niższą i średnią. Huna traktuje je jako dwuczłonową jedność składającą się ze średniego i niższego Ja. Świadomość i podświadomość osobowości, które są przedstawicielami duszy i osobowości traktowane są, jako ogólna świadomość i podświadomość.

Według Huny doświadczenia są przechowywane w postaci gron uformowanych z widmowej substancji aka i utrzymywanych razem przez energię. Grona te przechowywane są w ciele widmowym średniego Ja (średniej jaźni), czyli przyczynowym nieśmiertelnej duszy, dlatego nie nikną, gdy dana osoba umiera i opuszcza ciało fizyczne. Ponadto Wyższe Ja zapamiętuje wszystko i jest odpowiedzialne za narodziny w każdej nowej reinkarnacji, umieszczając duszę w ciele fizycznym, w takim środowisku, aby okoliczności życiowe, umożliwiły duszy dalszą naukę w szkole życia.

Z Indii zapożyczony jest następujący pogląd: Musimy tak długo ponownie rodzić się aż, (jako pojedyncze ego) nauczymy się wszystkich lekcji fizycznego świata i uwolnimy od wszystkich życzeń z nim związanych:

Żadna dusza nie przoduje ani nie pozostaje w tyle, zajmuje jedynie inne miejsce w kole inkarnacyjnym, które i tak wyszło od Boga i prowadzi do Boga. Struktura oparta jest na tym, aby przechodzić przez poziomy rozwoju jak po szczeblach: Noworodek, Dziecko, Młody, Dorosły i Stary. Te poziomy rozwoju duszy dzielą się na etapy. Każdy etap wymaga minimum siedmiu reinkarnacji, ale niektórzy zatrzymują się na nim przez okres około dwudziestu reinkarnacji. Po tym, gdy człowiek stanie już na ostatnim etapie ostatniego poziomu, czeka na niego siedem innych planów (wymiarów) egzystencji, wzrostu i ewolucji, dzięki którym wciąż zbliża się, by powrócić do Boga.

Osobowość, jako niższa jaźń składa się z ciała fizycznego oraz ducha. Ducha w strukturze osobowości tworzą trzy energetyczne ciała widmowe, inaczej subtelne (eteryczne, astralne, mentalne - niższy mental). Ciała osobowości rodzą się i kształtują na nowo podczas każdego życia, każdej reinkarnacji. Po śmierci ciała fizycznego, ciało eteryczne także obumiera po 3 dniach, wtedy w skład ducha wchodzi ciało astralne oraz mentalne - niższy mental, które żyją dalej. Po 40 dniach od śmierci fizycznej ciała astralne i mentalne także obumierają. Pozostaje tylko nieśmiertelna dusza w której istnieją zgromadzone doświadczenia z poprzednich wcieleń (reinkarnacji) oraz zdobyte doświadczenia w danej reinkarnacji, które nakładają się na duszę, poprzez jej ciało przyczynowe. Wyjątkiem jest przypadek gdy po przejściu pełnego cyklu reinkarnacji następuje wyniesienie duszy na poziom Wyższego Ja i powrót do Ojca. Wtedy następuje promocja wszystkich trzech duchów na wyższy poziom życia duchowego, na wyższy poziom ewolucji.

Osobowość, czyli człowek w momencie narodzenia jest nie zapisaną tablicą, i w ciągu życia buduje sobie nowy system wartości w miarę zbierania doświadczeń życiowych, ale i dusza, która zawiera w sobie doświadczenia z poprzednich żywotów ma niemały wpływ na nasze obecne życie, choć nie zawsze sobie ten wpływ uświadamiamy. I adekwatnie to, iż sobie nie uświadamiamy jest dużą pomocą w rozwoju duszy, nie przeszkadza to w ustanowieniu nowych wartości, i nowych zachowań w obliczu różnorodnych doświadczeń. Umożliwia uniknięcie błędów z przeszłości i nawiązaniu nowych, innych relacji z innymi duszami a zwłaszcza poprawieniu tych relacji, które były niezgodne z prawami kosmicznymi.

Dusza zawiera w sobie doświadczenia z wielu żywotów i jest powiązana z innymi, tworzy kręgi na różnych poziomach istnienia bytu, nazywane monady (byty duchowe). Monada jest zbiorem około tysiąca dusz ale zarazem jest całością, która jest częścią większej całości. Dusza jest też sama dla siebie monadą - całością złożoną z różnych doświadczeń i będącą cząstką tej większej monady.

Rozwój dusz powinien przebiegać w kierunku uświadomienia sobie, iż jesteśmy cząstkami jednego wielkiego organizmu, dlatego wszelkie wrogie zachowania jednej cząstki wobec innej - nie sprzyjają całości. Mamy więc nauczyć się miłować bliźniego swego jak siebie samego.

Doświadczenia zdobyte podczas kolejnych reinkarnacji, które są przyczynami kształtującymi przyszłe życie, gromadzone są w ciele przyczynowym, czyli ciele fizycznym nieśmiertelnej duszy. Poprzez to ciało następuje przekaz woli i intencji duszy człowiekowi, jednocześnie stanowiło ono zbiór świadomości wszystkich przebytych reinkarnacji. Ciało to jest o stopień wyżej w hierarchii od ciała mentalnego osobowości, które stanowi niższy mental, świadomość osobowości, ciała te przylegają do siebie.

Ciało przyczynowe duszy tworzy widmową aureolę wokół głowy człowieka. Złocista aureola wokół głowy jest to widmo ciała przyczynowego. Aureola jest znamieniem wysokiego poziomu rozwoju duchowego danej osoby, tak przedstawiano mędrców i świętych na obrazach. Natomiast ciała subtelne niższej jaźni tworzą energetyczną widmową aurę wokół człowieka.

W czasie kolejnej reinkarnacji dusza posiada informację zawierającą wszystko to, co zostało zgromadzone w poprzednich życiach. Dusza w kolejnym nowym życiu, kształtuje zgodnie z informacją z przeszłości odpowiednio ciało astralne i mentalne człowieka, w którego się wciela.

Po przejściu całego cyklu – wszystkich poziomów reinkarnacji, dusza osiąga poziom oświecenia, czyli poziom Wyższego Ja. Ta tendencja przechodzenia niższego i średniego Ja w Wyższe Ja jest zgodna z późniejszą koncepcją Jogi, według której jedynym prawdziwym Ja jest Wyższe Ja.

Literatura podstawowa

Huna w religiach świata - książka Max – Freedom Long

Huna – Himalaya-Wiki

http://www.himalaya-wiki.org/index.php?title=Huna

HUNA i KAHUNA - Magia i kapłan dawnej hawajskiej religii bogów z Plejad – Strefa 44

https://strefa44.pl/huna-kahuna-magia-magiczny-kaplan-dawnej-hawajskiej-religii-bogow-plejad/

HUNA – zasady, które warto znać – Rubikon Wings

https://rubikonwings.com/2018/07/09/huna-zasady-ktore-warto-znac/

HUNA i ROA Magia, religia i wierzenia ludów Oceanii – Religie Świata

https://www.religie.424.pl/huna-i-roa,2606,article.html

Dzieje Słowian i świata na tle religii

https://wolnemedia.net/?s=Dzieje+S%C5%82owian+i+%C5%9Bwiata+na+tle+religii+