Muzeum Zagłębia Staropolskiego w Sielpi ma zostać wyremontowane przed sezonem turystycznym. Obiekt jest jednym z najcenniejszych zabytków przemysłowych w kraju. Obejmuje między innymi walcownię i pudlingarnię, gdzie w wielkich piecach oczyszczano rudę żelaza. Krzysztof Obratański burmistrz miasta i gminy Końskie informuje, iż w tej chwili wymieniany jest dach nad głównym budynkiem muzeum.
– Zakończono budowę belkowania i teraz trwa deskowanie, co zabezpieczy ten obiekt przed warunkami atmosferycznymi – mówi.
To właśnie zły stan dachu wyłączył muzeum z użytkowania. Zdaniem Krzysztofa Obratańskiego zakończenie tego etapu remontu umożliwi zwiedzanie już w te wakacje. Turyści będą mogli zobaczyć kolekcję zabytkowych maszyn, a także układ hydroenergetyczny z wielkim kołem wodnym, które napędzało maszynerię dawnej pudlingarni.
Po sezonie turystycznym gmina chce rozpocząć kolejny etap remontu, pod warunkiem, iż pozyska dofinansowanie zewnętrzne. Niezbędna jest budowa toalet i wymiana okien, tak by możliwe było przeniesienie do Sielpi SOWY czyli minicentrum naukowe Kopernika, które w tej chwili znajduje się w Końskich.
Burmistrz dodaje, iż bardzo ciekawie wyglądają podziemia dawnego zakładu fabrycznego.
– Wykonawca przedstawił nad zdjęcia kanału podziemnego prowadzącego spod zakładu do kanału ulgi. W najszerszym miejscu kanał ma 6 metrów, a potem zwęża się do 4,5 metra – informuje. Gmina chciałaby wyremontować kanał i będzie się starała uzyskać na to dofinansowanie. – Plany przewidują, iż kanał zostanie odsłonięty w miejscu wybrzuszenia, zostanie częściowo rozebrany, a następnie odbudowany. Dzięki temu przy muzeum powstanie nowa atrakcja turystyczna czyli możliwość spływu kajakowego dawnym kanałem doprowadzającym wodę do fabryki – mówi Krzysztof Obratański.
Zespół walcowni i pudlingarnii wraz z osiedlem fabrycznym w Sielpi wybudowano z inicjatywy Stanisława Staszica i Ksawerego Druckiego-Lubeckiego. Na placu fabrycznym stoją hala produkcyjna oraz dwa budynki suszarni drewna. W zabytkowych halach fabrycznych znajdują się eksponaty metalurgiczne, głównie maszyny i urządzenia, które swą świetność przeżywały w XIX wieku.
Do najcenniejszych eksponatów należą obok koła napędowego, dmuchawa parowa z XIX stulecia, maszyna parowa z 1858 roku (najstarsza z zachowanych w Polsce) oraz tokarka czołowa z XIX wieku.