Dwie Polski - dwa języki

Kilka dni temu polskojęzyczny portal Onet informował: „Kibice Bayernu Monachium zaatakowali UEFA. W trakcie meczu 1/8 finału Ligi Mistrzów wywiesili obraźliwy transparent pod adresem europejskiej federacji”. Brzmi skandalicznie: zaatakowali, wywiesili obraźliwy transparent. Co zatem było na tym transparencie? Na transparencie był następujący tekst w języku angielskim:

„No matter how often you lock us out, we will never accept your pseudo-jurisdiction”

Jeśli ktoś w tym angielskim tekście nie może się doszukać żadnej formy ataku, ani obraźliwych treści, to przytoczę tłumaczenie tekstu transparentu na język polski, które Onet umieścił w swoim artykule:

„Bez względu na to, ile razy nas wykluczycie, nigdy nie zaakceptujemy waszej pseudojurysdykcji”.

Jeśli zdaniem Onetu to był atak, jeżeli to były obraźliwe treści, to jak nazwać transparenty i okrzyki wznoszone na marszach i wiecach zwolenników Donalda Tuska? Czym zatem są hasła „Jeb.. PiS”, „Wypierd….”, „Dym w kościołach”, „Jeb.. kler”? Czym jest zatem czerwona błyskawica, którą malują sobie na bluzkach i twarzach nie tylko rozchwiane emocjonalnie feministki, ale także politycy przemawiający z mównicy sejmowej? Okazuje się, zdaniem tych samych lewicowo – liberalnych mediów, iż jest to język miłości i tolerancji. Można, a choćby należy postawić pytanie, co dla obu populacji podzielonej Polski oznacza słowo „konstytucja”, skoro polityk, który nie tak dawno rozpłakał się nad nią, w tej chwili podejmuje działania sprzeczne z literą prawa tej Konstytucji?

Przez ostatnie dwa lata byliśmy świadkami zorganizowanego ataku na polską granicę. Tłumy migrantów transportowane samolotami do Rosji i na Białoruś podejmowały próby siłowego przekroczenia polskiej granicy w miejscach nielegalnych, poza wyznaczonymi przejściami granicznymi. Polskie służby mundurowe skutecznie strzegły bezpieczeństwa i integralności polskiego państwa nie dopuszczając się działań siłowych, unikając brutalności. Scen użycia przemocy nie zarejestrowały żadne kamery ani żadne aparaty fotograficzne, poza kamerami Agnieszki Holland na planie filmowym, gdzie w role pograniczników wcielili się pobierający honoraria aktorzy. Ale to nie przeszkadzało różnym politykom i celebrytom obrażać w niewybredny sposób polskich żołnierzy i funkcjonariuszy. Przypomnę tylko słowa Barbary Kurdej-Szatan: „Ku**a !!!!!!!!!! Ku**aaaaaa !!!!!!!!!!!!!!!! Co tam się dzieje !!!!!!!! To jest ku**a 'straż graniczna'????? 'Straż'?????????? To są maszyny bez serca bez mózgu bez NICZEGO!!!! Maszyny ślepo wykonujące rozkazy !!!!! K***a!!!!!! Jak tak można!!!!!!! Boli mnie serce boli mnie cała klatka piersiowa trzęsę się i ryczę!!!!!!! Mordercy!!!!!".

Teraz, gdy polska policja zaatakowała w brutalny sposób demonstrujących legalnie polskich rolników okazało się, iż to nie policja a broniący swoich praw obywatele są chuliganami. W Internecie i niezależnych mediach można bez trudu odnaleźć filmy i zdjęcia pokazujące rzeczywisty przebieg wydarzeń, można zobaczyć kto tak naprawdę kogo atakował. Na poniższym zdjęciu widzimy dokładnie jak wygląda „agresywny chuligan” i jak zachowuje się „nieużywający przemocy policjant”:

Jeśli do obu populacji kierowane są dwa różne języki medialnego przekazu, to te dwie grupy coraz bardziej się od siebie oddalają. o ile te dwie populacje same zaczynają używać różnych języków, to coraz słabiej się rozumieją, stają się sobie obce. Jak pisał wybitny krytyk i eseista Bohdan Pociej: „Język określający narodową tożsamość jest pierwszym zasadniczym duchowym spoiwem, glebą i fundamentem narodowej wspólnoty. Język dźwiękowo konkretyzowany i eksponowany w mowie. Język jako warunek konieczny – conditio sine qua non – wszelkiej kultury duchowej o narodowościowym zabarwieniu”. I tego duchowego spoiwa, tego fundamentu narodowej wspólnoty jakim jest język zaczyna nam brakować. Powoli rozdzielamy się na dwie coraz słabiej się rozumiejące populacje, a granica podziału wyznaczona odmiennym językiem wygląda tak jak na poniższym zdjęciu:

To ta sama granica podziału, którą widziałem w stanie wojennym 3 maja 1982 roku. Widziałem, gdy razem z moją mamą szliśmy na Mszę Świętą do Warszawskiej Katedry. I także wtedy – tak jak teraz podczas protestu rolników – także wtedy tyraliera uzbrojonych funkcjonariuszy zablokowała ulicę na całej jej szerokości, jezdnię i oba chodniki. Wyglądali tak samo, tylko na tarczach mieli napis „Milicja Obywatelska”. I ruszyli tak samo, i pałowali tak samo. I wyznaczali mentalną granicę podziału na dwie obce sobie populacje. I dzisiaj, gdy czytam w Internecie poniższy wpis pani poseł Anny Marii Żukowskiej, gdy widzę język jakiego używa w codziennej debacie politycznej, to wiem, iż jesteśmy po dwóch różnych stronach barykady, należymy do dwóch różnych, oddalających się od siebie populacji:

Wielu prawdopodobnie powie, trzeba żyć z tym podziałem, trzeba żyć pomimo tego podziału. Ale my nie żyjemy obok siebie, my żyjemy pomiędzy sobą. I język tej drugiej strony, coraz mniej zrozumiały, determinuje także nasze życie, a choćby nasze bezpieczeństwo. Prokurator, który zebrał dowody przeciw groźnemu przestępcy wystąpił do sądu z wnioskiem o tymczasowe aresztowanie. Ale sąd nazwał prokuratora neoprokuratorem i odrzucił wniosek o aresztowanie przestępcy. Z kolei inny prokurator, z Prokuratury Rejonowej w Świdnicy, mając ponad 2 promile alkoholu w organizmie, poszedł w stroju adamowym (kompletnie nagi choćby bez listka figowego) do osiedlowego sklepu uzupełnić zapasy piwa. Początkowo został zawieszony w czynnościach służbowych, ale sąd powołując się na opinię biegłych uznał, iż prokurator paradując nago po osiedlu miał „zniesioną poczytalność’ i przywrócił go do wykonywania zawodu. I tak oto zanim zdążymy się obejrzeć, możemy zostać oskarżeni przez jakiegoś uzurpatora, który udaje prokuratora, albo możemy zostać oskarżeni przez prokuratora, który ma zniesioną poczytalność. I może wtedy dostrzeżemy nagą prawdę o tym, iż ten ich język, coraz mniej dla nas zrozumiały, ma wpływ nie tylko na nich, ale także na nas i na nasze życie.

Marcin Bogdan