Woda to jedna z najbardziej fascynujących substancji na naszej planecie - to ona jest źródłem życia. Centrum Edukacji Ekologicznej Hydropolis, które ukazuje wodę z różnych perspektyw, oferuje unikalną atrakcję - ekran parowy. To miejsce, w którym para wodna pełni główną rolę, tworząc przestrzeń do interaktywnych gier edukacyjnych i zabaw.
Ekran to półprzezroczysta kurtyna z pary wodnej, która powstaje dzięki rozbiciu cząsteczek H2O. Na opadającej zasłonie wyświetlane są aplikacje, które można sterować, przesuwając ręką ich elementy w dowolnym kierunku. Goście Hydropolis mają szansę nie tylko dotknąć tego wyjątkowego obrazu, ale i wejść w interakcję z aplikacjami multimedialnymi, które zostały stworzone specjalnie z myślą o edukacji. Choć wszystkie aplikacje dotyczą wody, to każda porusza inną tematykę. Pierwsza pokazuje, jak ważna jest deszczówka. Druga oferuje porady, jak każdy z nas może oszczędzać wodę, a trzecia zwraca uwagę na problemy związane z zanieczyszczeniem mórz i oceanów oraz ochroną zwierząt morskich.
– W Centrum Edukacji Ekologicznej Hydropolis nieustannie szukamy nowych, kreatywnych sposobów na przekazywanie wiedzy o wodzie – substancji, która jest fundamentem życia na Ziemi – mówi Monika Domaradzka, menedżerka Hydropolis. – Ekran parowy to wyjątkowa instalacja multimedialna, która nie tylko umożliwia interaktywne zajęcia, ale także stanowi oryginalne tło dla filmów edukacyjno-promocyjnych. Pierwsza prezentacja ekranu parowego miała miejsce w 2021 roku podczas Wystawy Światowej EXPO w Dubaju, gdzie Hydropolis promowało Dolny Śląsk i Wrocław. Ponad 36 tysięcy osób z różnych stron świata miało okazję doświadczyć tej innowacyjnej atrakcji. Dziś ekran parowy dostępny jest dla wszystkich odwiedzających Centrum Edukacji Ekologicznej.
Jednym z tematów wyświetlanych na ekranie parowym jest historia troci wędrownej - ryby, która rozmnaża się w rzekach, a jej młode osobniki migrują aż do wód przybrzeżnych Atlantyku, morza Północnego i Bałtyku. Choć troć kiedyś była powszechna w polskich rzekach, zmiany w środowisku naturalnym, zanieczyszczenia oraz budowa zapór doprowadziły do zniszczenia wielu tarlisk i drastycznego spadku liczebności tej ryby.
