Syjonizm-Historia żydowskiej herezji - dostępna tutaj w wersji papierowej lub online
David Livingstone jest współtwórcą mojej strony internetowej od 2007 roku.
Od samego początku mieliśmy różnicę w stylu. Jestem pełen podziwu dla zdolności Davida do zebrania oszałamiającego bogactwa szczegółów.
Ale zawsze chciałem, żeby skupił się tylko na wnioskach, tak jak ja. Jego najnowsza książka "Zionism: History of a Jewish Heresy" (Syjonizm: Historia żydowskiej herezji) ma 703 strony.
Jest 90 stron przypisów! Przy 40 przypisach na stronie - to 3600 przypisów. Ten człowiek jest cudownym dzieckiem!!
Nie ma mowy, żebym przeczytał tę książkę od początku do końca, ani nie chcę. Zamiast tego będę trzymał mój egzemplarz na moim głównym stole i zanurzał się w nim w poszukiwaniu brudnych szczegółów masońskiego żydowskiego spisku przeciwko ludzkości. Poniżej przedstawiam przykład.
Sabateański Frankizm i Chabad są głową węża Iluminatów. Składają się z biologicznych pół-Żydów, którzy nienawidzą Boga.
Ruch Illuminati Thule zrodził Hitlera, który miał zniszczyć cywilizację europejską. Syjoniści finansowali również
Hitler zmusił Żydów do ustanowienia państwa Izrael.
David Livingstone: "Mojaksiążka pokazuje, iż historia sięga znacznie dalej, do samych początków niemieckiego nacjonalizmu, który zapoczątkował klasycyzm weimarski, Tugenbund i ruch Burschenschaft, do którego należał Herzl. Zarówno syjonizm, jak i nazizm mają swój początek w Mojżeszu Mendelssohnie i założeniu Frankfurckiej Judenloge na początku XIX wieku.
Z Judenlogu wywodzi się judaizm reformowany, z którego wyłonił się syjonizm, a także niemiecki nacjonalizm i okultystyczne odrodzenie, które wydało ludzi takich jak Bławatska i organizacje takie jak Złoty Świt. Moja książka szczegółowo opisuje, w jaki sposób frankiści byli stale zaangażowani w nakładające się na siebie działania.
Najważniejszym przykładem był George Kreis (lub Krąg Jerzego), do którego należał Moeller van der Bruck, który ukuł ideę Trzeciej Rzeszy, która opierała się na Joachimie z Fiore, który był krypto-Żydem.
(Zaktualizowano z 2 kwietnia 2025 r.)
Autor: David Livingstone
(henrymakow.com)
W wywiadzie udzielonym Biuru Służb Strategicznych (OSS) podczas II wojny światowej, Ernst Hanfstaengl opowiadał, że Hitler dał do zrozumienia prywatnie, iż w Pasewalku miał "nadprzyrodzoną wizję, która nakazała mu ocalić swój nieszczęśliwy kraj. Po wygłoszeniu pierwszego przemówienia w Hofbräukeller dla DAP 16 października 1919 r. – rok po tym, jak po raz pierwszy usłyszeli "Głos" w Pasewalku – członkowie Towarzystwa Thule byli pod takim wrażeniem zdolności oratorskich Hitlera – byłego męskiego prostytutki i nieudanego artysty z ledwo ukończeniem szkoły średniej – iż zostali przez nich przyjęci jako "mesjasz", na którego czekali.
Założyciel Thule, Dietrich Eckart (1868 - 1923) wyraził swoje oczekiwania na proroctwo Lista o "niemieckim Mesjaszu", który uratuje Niemcy po I wojnie światowej, w wierszu, który opublikował w 1919 roku, na kilka miesięcy przed pierwszym spotkaniem z Hitlerem. Kiedy spotkał Hitlera, Eckart był przekonany, iż spotkał przepowiedzianego odkupiciela. Eckart odnosi się do Hitlera jako "Wielkiego", "Bezimiennego", "którego wszyscy mogą wyczuć, ale nikt nie widział". [1] Ludendorff "drżał ze wzruszenia", gdy po raz pierwszy usłyszał Hitlera. [2]
Kilka miesięcy po przejęciu władzy przez nazistów w 1933 roku, Sebottendorf opublikował książkę zatytułowaną Bevor Hitler kam: Urkundliches aus der Friihzeit der nationalsozialistischen Bewegung ("Zanim przyszedł Hitler: wczesne lata ruchu nazistowskiego"), w której szczegółowo opisywał, w jaki sposób Towarzystwo Thule było organem partii nazistowskiej:
Członkowie Thule byli ludźmi, do których Hitler jako pierwszy się zwrócił i którzy jako pierwsi sprzymierzyli się z Hitlerem. Uzbrojenie przyszłego Führera składało się – oprócz samego Towarzystwa Thule – z Deutscher Arbeiterverein, założonego w Thule przez brata Karla Harrera w Monachium, oraz Deutsch-Sozialistische Partei, na czele której stał Hans Georg Grassinger, której organem był Münchener Beobachter, później Völkischer Beobachter. Z tych trzech źródeł Hitler stworzył Nationalsozialistische Arbeiterpartei.
Według biografa Hitlera, Iana Kershawa, "lista członków Thule... czyta się jak Who's Who wczesnych sympatyków nazizmu i czołowych postaci w Monachium". [3] W książce zatytułowanej Bevor Hitler Kam ("Zanim przyszedł Hitler") Dietrich Bronder twierdził, iż członkami Towarzystwa Thule byli Dietrich Eckart, Gottfried Feder, Hans Frank, Hermann Göring, Karl Haushofer, Rudolf Hess, Heinrich Himmler i Alfred Rosenberg.
Bronder zauważył również, iż wśród antysemitów było całkiem sporo pochodzenia żydowskiego i wywnioskował na podstawie własnych badań, iż wśród 4000 mężczyzn nazistowskiego przywództwa było 120 obcokrajowców z urodzenia, wielu z jednym lub dwojgiem rodziców obcego pochodzenia, a jeden procent choćby pochodzenia żydowskiego. Pochodzenia żydowskiego lub spokrewnionych z rodzinami żydowskimi wymienił członka Thule Rudolfa Hessa, Gregora Strassera, Josefa Goebbelsa, Heinricha Himmlera, Joachima von Ribbentropa, Franza Hanfstaengla oraz członków Aufbau i Thule Alfreda Rosenberga i Karla Haushofera. Według Brondera, Ribbentrop – protegowany Hanfstaengla – utrzymywał również bliską przyjaźń z Chaimem Weizmannem. [4]
Hanfstaengl był blisko związany z Otto Khanem i przyjacielem i współkonspiratorem Aleistera Crowleya, Hannsem Ewersem, który pracował w tajnej Kabinett Propagandy współpracownika Maxa Warburga, dr Bernharda Dernburga, z George'em Sylvestrem Viereckiem i profesorem Harvardu Hugo Münsterbergiem. [5] Ewers był również współpracownikiem Guido von List Lanza von Liebenfelsa. Ewers napisał scenariusz o nazistowskim męczenniku Horście Wesselu, który został wyprodukowany przez Hanfstaengl.
Ludendorff przyjaźnił się również z Karlem Haushoferem (1869 - 1946), którego koncepcja Geopolitik wpłynęła na rozwój ideologiczny Hitlera. [7] Zgodnie z ustawami norymberskimi, żona i dzieci Haushofera zostały sklasyfikowane jako Mischlinge, niemiecki termin prawniczy używany w nazistowskich Niemczech na określenie osób uważanych za mające zarówno "aryjskie", jak i żydowskie pochodzenie. Jego syn, Albrecht, dzięki pomocy swojego protegowanego Rudolfa Hessa, otrzymał niemieckie świadectwo krwi. Albrecht studiował u boku Hessa na uniwersytecie w Monachium. Hess i Albrecht interesowali się astrologią, a Hess był również zwolennikiem jasnowidzenia i okultyzmu. [8]
W 1932 roku ukazała się broszura Goebbelsa, aby obalić pewne zarzuty, iż jego babcia była Żydówką. [9] Gregor Strasser, przez wiele lat drugi po Hitlerze w partii nazistowskiej, twierdził, iż Goebbels był żydowskiego pochodzenia, powołując się na stopę końsko-szpotawą jako dowód. [10] Po wysłuchaniu wykładów na Uniwersytecie w Heidelbergu na temat romantyków niemieckich prowadzonych przez jego żydowskiego profesora Friedricha Gundolfa, członka George-Kreis, Goebbels był całkowicie zafascynowany dziełami braci Schlegl, Tiecka, Novalisa i Schellinga. [11] Goebbels wysłał list do profesora Maxa Freiherra von Waldberga (1858 - 1938), z którym ukończył studia, powtarzając, jak wiele zawdzięcza Gundolfowi. [12] Pierwsza miłość Goebbelsa, Anka Helhom, często pokazywała swoim przyjaciołom książkę z jego osobistą inskrypcją, der Lieder, autorstwa Heinricha Heinego. Latem 1922 roku nawiązał romans z Else Janke, nauczycielką. Po tym, jak wyjawiła mu, iż jest pół-Żydówką, według Goebbelsa "zaklęcie zostało zrujnowane". Mimo to widywał ją z przerwami aż do 1927 roku. [14]
Prominentna członkini partii nazistowskiej, żona Goebbelsa, Magda, była bliską sojuszniczką, towarzyszką i polityczną zwolenniczką Adolfa Hitlera.
W wieku ośmiu lat matka Magdy wyszła za mąż za żydowskiego biznesmena i magnata kaletniczego Richarda Friedländera i w 1908 roku przeprowadziła się z nim do Brukseli. Na karcie pobytu Friedländera, odnalezionej w berlińskich archiwach, widniała informacja, iż Magda jest jego biologiczną córką. [15]
Rodzina przeniosła się do Berlina, gdzie Magda poznała syjonistę Chaima Arlosoroffa (1899 - 1933).
Podczas ich związku przez krótki czas nosiła Gwiazdę Dawida, którą jej podarował i towarzyszyła mu na spotkaniach syjonistycznych. Magda kontynuowała ten romans choćby po tym, jak wyszła za mąż za doktora Günthera Quandta, odnoszącego sukcesy przemysłowca. Zanim rozwiodła się z Quandtem, Chaim wyjechał do Palestyny, by wstąpić do Agencji Żydowskiej i pracować na rzecz utworzenia państwa Izrael. [16] W 1931 roku Magda wyszła za mąż za Goebbelsa, a Hitler był jego drużbą. Friedländer zginął później w obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie.
