Ron Unz, lat 57, jest amerykańskim przedsiębiorcą zajmującym się oprogramowaniem, autorem i wydawcą żydowskiego pochodzenia, który zaczyna kwestionować całą żydowską narrację.
"Zasadniczo prawie wszystko, co wiedziałem –
lub myślałem, iż wiem – o religii judaizmu, przynajmniej w jej gorliwie ortodoksyjnej tradycyjnej formie, było całkowicie błędne.religijni Żydzi najwyraźniej modlą się do szatana prawie tak samo chętnie, jak modlą się do Boga, a w zależności od różnych szkół rabinackich, poszczególne rytuały i ofiary, które praktykują, mogą mieć na celu pozyskanie poparcia jednej lub drugiej".
od 11 paź 2018
Autor: Ron Unz
(fragment henrymakow.com)
W całym moim życiu było bardzo, bardzo kilka razy, kiedy byłem tak całkowicie zaskoczony, jak po przetrawieniu Żydowskiej Historii,
Żydowskiej Religii: Ciężaru Trzech Tysięcy Lat, której tekst liczy zaledwie sto stron.
W rzeczywistości, pomimo jego solidnego wykształcenia w naukach akademickich i entuzjastycznych świadectw dostarczanych przez wybitne osobistości, trudno było mi zaakceptować rzeczywistość tego, co czytałem. W konsekwencji zapłaciłem znaczną sumę młodemu studentowi, którego znałem, zlecając mu zweryfikowanie twierdzeń zawartych w książkach Shahaka i z tego, co mógł stwierdzić, wszystkie z setek odniesień, które sprawdził, wydawały się być dokładne lub przynajmniej znalezione w innych źródłach.
Nawet przy całej tej należytej staranności muszę podkreślić, iż nie mogę bezpośrednio ręczyć za twierdzenia Shahaka na temat judaizmu. Moja własna wiedza na temat tej religii jest absolutnie znikoma, głównie ograniczając się do dzieciństwa, kiedy mojej babci od czasu do czasu udawało się zaciągnąć mnie na nabożeństwa do miejscowej synagogi, gdzie siedziałem wśród masy starszych mężczyzn modlących się i śpiewających w jakimś dziwnym języku, nosząc różne rytualne ubrania i religijne talizmany, co zawsze uważałem za znacznie mniej przyjemne niż moje zwykłe sobotnie poranne kreskówki.
Chociaż książki Shahaka są dość krótkie, zawierają tak dużo zdumiewającego materiału, iż potrzeba by wielu, wielu tysięcy słów, aby zacząć je streszczać. Zasadniczo prawie wszystko, co wiedziałem – lub myślałem, iż wiem – o religii judaizmu, przynajmniej w jej gorliwie ortodoksyjnej tradycyjnej formie, było całkowicie błędne.
Na przykład, tradycyjnie religijni Żydzi nie przywiązują dużej wagi do większości Starego Testamentu i choćby bardzo uczeni rabini lub studenci, którzy poświęcili wiele lat na intensywne studiowanie, mogą pozostać w dużej mierze nieświadomi jego treści. Zamiast tego, centrum ich religijnego światopoglądu jest Talmud, ogromnie duża, złożona i nieco sprzeczna masa drugorzędnych pism i komentarzy budowanych przez wiele stuleci, dlatego ich doktryna religijna jest czasami nazywana "judaizmem talmudycznym". Wśród dużej części wiernych Talmud jest uzupełniany przez Kabałę, kolejny duży zbiór nagromadzonych pism, głównie skupiających się na mistycyzmie i wszelkiego rodzaju magii. Ponieważ te komentarze i interpretacje stanowią rdzeń religii, wiele z tego, co wszyscy przyjmują za pewnik w Biblii, jest rozpatrywane w zupełnie inny sposób.
JUDAIZM NIE MONOTEISTYCZNY
Na najbardziej podstawowym poziomie, religia większości tradycyjnych Żydów nie jest w rzeczywistości wcale monoteistyczna, ale zamiast tego zawiera szeroką gamę różnych męskich i żeńskich bogów, mających ze sobą dość złożone relacje, przy czym te byty i ich adekwatności różnią się ogromnie między licznymi różnymi żydowskimi podsektami, w zależności od tego, które części Talmudu i Kabały umieszczają na szczycie.
Na przykład tradycyjny żydowski okrzyk religijny "Pan jest jeden" zawsze był interpretowany przez większość ludzi jako monoteistyczna afirmacja i w rzeczywistości wielu Żydów przyjmuje dokładnie ten sam pogląd. Ale duża liczba innych Żydów wierzy, iż ta deklaracja odnosi się raczej do osiągnięcia seksualnego zjednoczenia pomiędzy pierwotnymi męskimi i żeńskimi boskimi istotami. A najdziwniejsze jest to, iż Żydzi o tak radykalnie odmiennych poglądach nie widzą absolutnie żadnych trudności w tym, by modlić się obok siebie i po prostu interpretować swoje identyczne śpiewy w zupełnie inny sposób.
(Po lewej, Israel Shahak)
Co więcej, religijni Żydzi najwyraźniej modlą się do szatana prawie tak samo chętnie, jak modlą się do Boga, a w zależności od różnych szkół rabinackich, poszczególne rytuały i ofiary, które praktykują, mogą mieć na celu pozyskanie poparcia jednej lub drugiej. I znowu, tak długo, jak rytuały są adekwatnie przestrzegane, czciciele Szatana i czciciele Boga doskonale się dogadują i uważają się nawzajem za równie pobożnych Żydów, tylko z nieco innej tradycji. Shahak wielokrotnie podkreśla, iż w tradycyjnym judaizmie natura samego rytuału jest absolutnie nadrzędna, podczas gdy interpretacja rytuału jest raczej drugorzędna. Być może więc Żyd, który myje ręce trzy razy zgodnie z ruchem wskazówek zegara, mógłby być przerażony przez innego, który postępuje w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, ale to, czy mycie rąk miało na celu uhonorowanie Boga, czy szatana, nie miałoby większego znaczenia.
O dziwo, wiele tradycyjnych rytuałów ma na celu oszukanie lub oszukanie Boga, Jego aniołów, a czasem szatana, podobnie jak śmiertelni bohaterowie niektórych greckich legend mogą próbować oszukać Zeusa lub Afrodytę. Na przykład, niektóre modlitwy muszą być wypowiadane po aramejsku, a nie po hebrajsku, ponieważ święci aniołowie najwyraźniej nie rozumieją tego pierwszego języka, a ich zamieszanie pozwala tym wersetom prześlizgnąć się bez przeszkód i działać bez boskiej ingerencji.
Co więcej, ponieważ Talmud stanowi ogromny zbiór opublikowanych komentarzy nagromadzonych przez ponad tysiąc lat, choćby najbardziej wyraźne nakazy zostały czasami przekształcone w swoje przeciwieństwa. Na przykład Majmonides, jeden z najwyższych autorytetów rabinicznych, kategorycznie zabronił rabinom otrzymywania zapłaty za ich nauczanie religijne, oświadczając, iż każdy rabin, który otrzymuje pensję, jest złym rozbójnikiem skazanym na wieczne męki; Jednak później rabini w końcu "zinterpretowali" to stwierdzenie na coś zupełnie innego i dziś prawie wszyscy rabini pobierają pensje.
Innym fascynującym aspektem jest to, iż aż do niedawna życie religijnych Żydów było często zdominowane przez wszelkiego rodzaju wysoce zabobonne praktyki, w tym magiczne amulety, eliksiry, zaklęcia, zaklęcia, klątwy i święte talizmany, przy czym rabini często odgrywali istotną drugorzędną rolę jako czarownicy, a choćby pozostaje to całkowicie prawdą wśród niezwykle wpływowych rabinów Izraela i okolic Nowego Jorku. Pisma Shahaka nie przypadły do gustu wielu z tych osób i przez lata nieustannie atakowały go wszelkiego rodzaju zaklęciami i przerażającymi klątwami, których celem było doprowadzenie do jego śmierci lub choroby. Wiele z tych tradycyjnych żydowskich praktyk nie wydaje się całkowicie odmiennych od tych, które zwykle kojarzymy z afrykańskimi szamanami lub kapłanami voodoo, i rzeczywiście, słynna legenda o Golemie z Pragi opisywała udane użycie magii rabinicznej do ożywienia gigantycznego stworzenia zbudowanego z gliny.
