Bożena Ratter: To są zbrodnie przeciwko ludzkości w jej najcięższej postaci ludobójstwa

Sławomir Cenckiewicz zwraca uwagę na akapit uchwały z 2009 r. , który uniwersalizuje zbrodnie, byśmy nie traktowali siebie jako wyjątkowe ofiary związku sowieckiego: Polski los podzieliło wiele innych narodów Europy Środkowo-Wschodniej… Organizacja systemu, długotrwałość i skala zjawiska nadały tym zbrodniom, w tym zbrodni katyńskiej, znamiona ludobójstwa.(Monitor polski nr 63)

Szukając uzasadnienia zmiany prawnej kwalifikacji Zbrodni Katyńskiej w stosunku do Uchwały z dnia 22 marca 2005 r. podpisanej przez Cimoszewicza, w której zaznaczono, iż Zbrodnia Katyńska nie może być traktowana jako jedna z wielu tragedii wojennych i w której jest wszystko, o co Polacy i Polska biła się i powinna bić się do dzisiaj w sprawie Zbrodni Katyńskiej, Sławomir Cenckiewicz przejrzał tysiące dokumentów MSZ.

W notatce służbowej z 26 czerwca 2008 roku sporządzonej przez podsekretarza stanu MSZ z rozmowy z wiceministrem spraw zagranicznych Federacji Rosyjskiej Władimirem Titowem jest jego stwierdzenie, iż materialne zadośćuczynienie rodzinom katyńskim ze strony Rosji, uruchomiłoby spiralę analogicznych żądań za „sowiecką okupację” ze strony innych krajów. Obawa przed tym skłania rosyjskich polityków, w szczególności w Dumie, do domagania się zadośćuczynienia za jeńców czerwonoarmistów zamordowanych w Polsce w roku 1920.(sic!) . Zdaniem ministra Titowa, problem katyński należy rozwiązywać stopniowo a temu rozwiązaniu sprzyjać powinna polepszająca się atmosfera stosunków dwustronnych i dialogu Polski i Rosji.

Słowa Titowa stały się obowiązującą zasadą polityki Sikorskiego i Tuska jeżeli chodzi o kwestię Katynia w relacjach polsko – rosyjskich – wyjaśnia Sławomir Cenckiewicz.

Niestety, stały się obowiązującą zasadą polityki ostatnich 8 lat prowadzonej zarówno przez rząd jak i prezydenta (argumenty prawie żywcem brane z Uchwały z 26 czerwca 2008 roku) w stosunku do relacji polsko ukraińskich. Ciekawe, polityka ta przeniosła się choćby na obszar działania Kościoła katolickiego w Polsce.

W Warszawie rozpoczęły się kolejne Targi Wydawców Katolickich – informuje Leszek Żebrowski. Wydawnictwa Capital na nich nie ma. To konsekwencja wydarzeń, do których doszło w listopadzie ubiegłego roku w Lublinie. Wtedy to wydawnictwo Capital zostało wyrzucone z odbywających się tam targów w Collegium Jana Pawła II Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Nieoficjalnie z powodu ekspozycji książek "Wołyń bez mitów" (pozycja wydana we współpracy ze Stowarzyszeniem "Wspólnota i Pamięć". Autorzy: red. Paweł Zdziarski, Stanisław Srokowski, Edward Bień, Henryk Jakubicki, Czesław Filipowski, ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, dr Michał Siekierka, Ewa Siemaszko, dr Leon Popek, Leszek Żebrowski, dr Leszek Pietrzak, dr Krzysztof Kawęcki, Ireneusz Lisiak, Witold Gadowski, Paweł Lisicki, Stanisław Michalkiewicz i Łukasz Warzecha) oraz "Talmud o gojach" (ks. dr Stanisław Trzeciak).

Jak widać zasady polityki Sikorskiego i Tuska zastosowano również wobec innych religii, które przez wieki wyrażały niechęć do katolicyzmu. Książka "Talmud o gojach" i inne ks. dr Stanisława Trzeciaka, profesora Akademii Duchownej w Petersburgu, wielkiego naukowca, erudyty, znawcy wielu starożytnych i współczesnych języków, który do każdej pracy naukowej skrupulatnie wylicza źródła żydowskie, francuskie, niemieckie, rosyjskie… zostały przeznaczone do zniszczenia przez Cenzurę PRL w 1951 r. To wtedy Jakub Berman, komunistyczny oprawca nadzorował kulturę, oświatę, propagandę, politykę zagraniczną, naukę oraz szeroko rozumianą ideologię. Minęło 70 lat a cenzura PRL obowiązuje.

Jan Paweł II ogłosił dekret o heroiczności cnót sługi Bożego Józefa Sebastiana Pelczara, którego kanonizował 18.05.2003 r., który również wypowiadał się na temat Talmudu i to do studentów i akademików na Uniwersytecie Jagiellońskim:

Kiedy Jezus Chrystus ukazał się na ziemi, część żydów uznała Go obiecanym Mesyaszem i Synem Bożym w ludzkiem ciele; większość atoli, oczekująca nie Mistrza i Zbawiciela, ale potężnego wodza i króla, odtrąciła Jego prawdę i łaskę. W Talmudzie, zwłaszcza w traktatach Aboda Sara, Shabbath t Sanhedrin , jako też w innych księgach żydowskich (n. p. w Toldoth Jeszu), znajdują się straszne inwektywy przeciw Chrystusowi Panu, zwanemu tamże błaznem, oszustem, czarodziejem, bałwochwalcą, bezbożnikiem; i to nam tłumaczy, dlaczego nawrócenia między żydami były i są tak rzadkimi. Dziś żydzi postępowi śmieją się z Talmudu, ale jako zwolennicy nowych idei, przede wszystkiem zaś materyalizmu, mają oni w nienawiści religię katolicką; ich też dzienniki i loże przewodzą w walce przeciw Kościołowi i objawieniu.( ks. Józef Pelczar, Konferencje apologetyczne o przyczynach niedowiarstwa w naszych czasach i o potrzebie religii, UJ Kraków 1884 r.)

Czy z tego powodu z Targów Wydawców Katolickich zostaną usunięte dzieła mówiące o dziełach Jana Pawła II ?

W Delfickiej świątyni Apollina był napis o głębokiej myśli: poznaj samego siebie. Tę zasadę wielkiego filozofa greckiego Sokratesa (ur. około 469 prz. Chr.) powinno się rozszerzyć dalej dodając: „poznaj twego sąsiada”. W nowoczesnych zaś stosunkach należałoby dodać ze względów praktycznych: „poznaj twego sublokatora”, bo ten łatwo może swe roszczenia rozciągnąć do współgospodarstwa, a choćby gospodarza zechce na drugi plan usunąć. Ponieważ Polska ma około 4 miljonów sublokatorów, którzy zachowują się coraz więcej jaskrawo jako naród odrębny i obcy, a choćby jako wrogi element, przeto niezbędną jest rzeczą poznać tych sublokatorów dokładnie z ich sposobem myślenia i postępowania w stosunku do narodu gospodarczego, poznać ich zamiary, plany i cele. Sublokatorami tymi są żydzi, którzy, jakkolwiek setki lat są w Polsce, korzystając z jej gościnności, cieszą się przywilejami, to jednak występują do tego stopnia jako element obcy, iż zbyt często zdarzają się wypadki, iż choćby po polsku nie mówią, a często również podpadają pod kary sądowe za obrazę Państwa czy Narodu Polskiego. ( ks. Stanisław Trzeciak, Talmud o gojach a kwestia żydowska w Polsce).

„Co gorsza, są chrześcijanie, którzy sądzą, iż obojętną jest rzeczą, jaką ktoś wyznaje religię, byle tylko żył uczciwie, a to dlatego, iż wszystkie religie są tylko różnymi formami jednego uczucia. ale któż nie widzi, jak bezbożnem i niedorzecznem jest to zdanie; bo wszakże z niego wypływa, iż Bóg jest obojętny względem prawdy i fałszu i stawia na równi chrześcianina, wielbiącego Go w duchu i prawdzie, z murzynem zabijającym ludzi na ofiarę, co uwłacza świętości Boga; powtóre, iż wszystkie religie są prawdziwe, mimo iż jedna wyklucza drugą, co sprzeciwia się rozumowi; po trzecie, iż Bóg żadnej religii nie objawił, albo iż religia objawiona nie ma żadnych świadectw za sobą, czemu kłam zadaje historya. ( ks. Józef Pelczar, Konferencje apologetyczne o przyczynach niedowiarstwa w naszych czasach i o potrzebie religii, Kraków 1884 r.)

Bożena Ratter