Bożena Ratter: Od dorobku edukacji klasycznej odchodzi Minister Nowacka

Mam nadzieję, iż Minister Nowacka nie obali teorii grawitacji z tego powodu, iż Izaak Newton, nie tylko otrzymał klasyczną edukację, ale swój słynny traktat naukowy napisał w jak najbardziej klasycznym języku - ŁACINIE.

Izaak Newton, odkrywca owego przewspaniałego prawa przyrody, znanego pod nazwą prawa powszechnej grawitacji, umysł genialny, pracami swymi nie tylko epokowych dokonał odkryć w poszczególnych działach fizyki i matematyki, ale w ogóle rzucił podwaliny pod cały gmach nowoczesnej fizyki. Wobec tego jednak zdawałoby się może komuś dziwnym, gdy się mówi, iż działalność Newtona choć genialna, ograniczając się na nauki tak ścisłe, jakimi są astronomia, fizyka i matematyka, wywarła wpływ na myśl ludzką pod względem filozoficznym i religijnym. Co się zaś tyczy religii, to chociaż ona jest pochodzenia nadprzyrodzonego, jednak stwierdzić trzeba, iż nie dzieje się na świecie nic ważniejszego, ani w zakresie czynu ani w zakresie ducha, co by czy to bezpośrednio, czy też przynajmniej pośrednio nie stykało się z problemami religijnymi- pisał w dwusetną rocznicę 1727-1927 urodzin Izaaka Newtona ks. Feliks Hortyński.

Izaak Newton był niezwykle kreatywny w naukach ścisłych i humanistycznych. Umożliwiła mu to klasyczna edukacja. Uczestnicy Międzynarodowej Konferencji Edukacja klasyczna remedium na postępującą degradację zachodniej kultury są zgodni co do tego, iż bez bazy podstawowej nie można mówić o kreatywności. Potrzebna jest klasyczna baza wiedzy czyli znajomość wcześniejszego pomaga odkryć coś nowego. Zupełnie co innego oznacza "kreatywność" w profilu absolwenta, który przygotował IBE na zlecenie MEN.

Współczesne technologie i sztuczna inteligencja, którymi filistyńska idea chce zastąpić na lekcjach zdobywanie klasycznej bazy wiedzy, są efektem wiedzy zdobywanej przez wieki we wszystkich dyscyplinach nauki - również osiągnięć Izaaka Newtona.

Reforma Nowackiej ma zupełnie inny cel, jest kontynuacją niszczenia cywilizacji i stosuje metody, które znała przedwojenne elita i przed którymi broniła polski naród i państwo.

Pewien chłopiec, który został wciągnięty do takiego klubu, po przejściu całego „programu uświadomienia” , pisał do jednego z przyjaciół naszego pisma: „To nieprawda, iż celem życia jest jakaś praca, jakieś dążenie do szczęścia innych; celem człowieka jest rozkosz zmysłowa” ... Chłopiec ten, rokujący ongiś piękne nadzieje, zastrzelił się. (Henryk Glass, Walka z bolszewizmem 1928 r.)

Izaak Newton urodził się w sam dzień Bożego Narodzenia 1642 roku w Woolsthorpe, wiosce oddalonej o 6 mil angielskich od Grantham, w której ojciec jego Izaak posiadał małą farmę. Newton był pogrobowcem, a przyszedł na świat jako tak małe i niezwykle słabe dzieciątko, iż niewielkie rokował nadzieje utrzymania się przy życiu. Ojciec jego umarł w kilka miesięcy po zaślubieniu matki jego, Anny Ayscough. Nic też dziwnego, iż w niedługi czas potem, bo prawie w dwa lata, matka jego wyszła za mąż za Barnabę Smitha, pastora anglikańskiego w Northwitham, a owocem tego małżeństwa było troje dzieci, Benjamin, Marja i Anna, których dzieciom Newton umierając zostawił większą część swego majątku. Pierwsze nauki pobierał mały Izaak w sąsiedniej wiosce i dopiero gdy miał lat dwanaście, posłano go do szkoły średniej w Grantham. Tutaj bynajmniej nie odznaczał się ani pilnością, ani postępami w nauce, czas swój wolny głównie poświęcając na sporządzanie rozmaitych mechanicznych zabawek i wynalazków. Robił on młynki powietrzne, wodne zegary, latawce, zegary słoneczne, a mówią nawet, iż zbudował wózek na czterech kołach, którym mógł poruszać człowiek w nim siedzący.

Początkiem przewrotu psychicznego, który zaszedł u młodego chłopca, był napad, jaki nań uczynił starszy, silniejszy kolega. Małemu Izaakowi udało się z tej nierównej walki wyjść zwycięsko, ale epizod ten wstrząsnął nim silnie tak, iż postanowił brać żywy udział w sportach, a także i w nauce wybił się niedługo i stanął na czele klasy.

Izaak zaczął piętnasty rok życia, gdy odumarł go ojczym, a matka wróciwszy z dziećmi do Woolsthorpe, odwołała go ze szkoły, pragnąc zapewne, żeby został na roli i pomagał jej w gospodarstwie. Ale umysł młodego chłopca nie mógł się nagiąć do jednostajnej pracy przy pługu i całą siłą zwracał się do swego żywiołu, do problemów matematycznych i mechanicznych. Wreszcie krewni Newtona nabrali przekonania, iż błędem było wycofanie chciwego nauki i uzdolnionego chłopca ze szkoły i przeznaczenie go do pracy rolnej w małej farmie i matka posłała go do kolegjum św. Trójcy w Cambridge.

(…) Zauważył słusznie Einstein w artykule ogłoszonym z okazji jubileuszu Newtonowskiego w Manchester Guardian, a powtórzonym przez miesięcznik astronomiczny The Observatory, z którego go czerpiemy, iż Newton dopiero był tym, który ostatecznie dał podstawy naukowe owym poglądom mechanistycznym, sięgającym jeszcze filozofów greckich, usiłującym tłumaczyć wszystko, cały wszechświat i jego zjawiska, przez mechaniczny ruch cząstek. Masa, przestrzeń i czas, a więc masa, ruch i siła- oto wszystko, co leży na dnie wszechrzeczy. (ks. Feliks Hortyński).

Bożena Ratter