Bożena Ratter: Bezkarność katów i pogarda dla ofiar

Prawda, iż gdyby ekipa Adenauera była zanadto uczulona na punkcie pełnienia funkcji państwowych przez ludzi z kompromitującą przeszłością nazistowską, nie byłaby może w ogóle zdolna sprawować rządów. Prawda bowiem jest naturalnie dokładnym zaprzeczeniem twierdzenia dr Adenauera, iż naziści stanowili jedynie „stosunkowo mały odsetek” Niemców podczas gdy „ogromna większość niosła ochoczo pomoc swym żydowskim współobywatelom (Hannah Arendt Reichmann w Jerozolimie).Bezkarność katów i pogarda dla ofiar oraz ich prześladowanie. Bolszewicka strategia. Nie można się więc dziwić, iż to Niemcy w Komisji Prawnej PE odbierają immunitet poselski polskim europosłom na podstawie oskarżenia ściganego przestępcy Rafała Gawła i przyjmują w poczet parlamentu europejskiego (niemieckiego) innego przestępcę.

Hannah Arendt : Ocenia się, iż 5 tysięcy spośród 11,5 tysiąca sędziów RFN było czynnych w sądach hitlerowskich. W listopadzie 1962 roku odbył się proces Martina Fellenza, członka Partii Wolnych Demokratów w Niemczech Adenauera, oskarżonego o udział w zamordowaniu 40 tysięcy Żydów w Polsce. Sąd skazał Fellenza na cztery lata, w poczet których zaliczono mu ponad dwa i pół roku, jakie spędził w więzieniu, oczekując na proces. Stosunek narodu niemieckiego do własnej przeszłości nie mógł doczekać się lepszej ilustracji: Niemców kilka to wszystko obchodziło i niespecjalnie przeszkadzała im obecność chodzących na wolności zbrodniarzy… wszystkich niemieckich urzędów i władz , wszystkich cywilnych pracowników ministerstw państwowych, sił zbrojnych oraz sfer przemysłowo- handlowych biorących udział w Ostatecznym Rozwiązaniu.(Hannah Arendt Reichmann w Jerozolimie).

I to właśnie Niemcy ustalają zasady praworządności w budowanym „nowym państwie europejskim”. Nowy traktat UE przygotowany pod auspicjami nielicznej grupki realizującej szatański pomysł budowy nowego modelu człowieka i świata, to kolejne Ostateczne Rozwiązanie.

Utopijne państwo panseksualne ma wykreować człowieka w całości opętanego tylko jedną kwestią płci i pożądania, pozbawionego wszystkiego, co stanowi o jego charakterze- przynależność do rodziny, związku z przodkami, uczuć patriotycznych- przemienionego w jednostkę abstrakcyjną i ulotną z płynną płcią, płynną tożsamością, bez przeszłości i bez nadziei. Jednostka pozbawiona duszy i odcięta od relacji z Bogiem, konsument idealny, zwierzę doczesne pod stałym nadzorem.(Imperium Sodomy Paweł Lisicki)

O tym nowym paradygmacie Agendy 2030 ONZ - Ku całkowitej negacji rzeczywistości – rozmawiał mec. Jerzy Kwaśniewski z Bartoszem Kopczyńskim podczas XX Kongresu Konserwatywnego. (https://www.youtube.com/embed/1uOvkvqQEG0)

Agenda ONZ realizowana jest pod pięknymi hasłami, sprawiedliwości, równości, dobrobytu, bezpieczeństwa – mówił Bartosz Kopczyński.

Jak przekonać, co kryje się za tymi hasłami, zwłaszcza tych, którzy nie mają czasu w słuchanie rzeczowych argumentów? Można powiedzieć krótko: to jest taki dobrobyt i takie bezpieczeństwo jakie panuje w połączeniu więzienia z łagrem. Przecież w więzieniu jest bezpiecznie, są strażnicy, ludzie siedzą w bezpiecznych pomieszczeniach, to wszystko jest kontrolowane, jest pilnowane dla bezpieczeństwa. o ile komuś zależy na bezwzględnym bezpieczeństwie powinien pójść do więzienia bo tam wszystko podporządkowane jest bezpieczeństwu.

W łagrze też dba się o dobrostan. Gdy idzie się do tajgi ciąć drzewa trzeba mieć jakąś energię, więc każdy dostaje jakąś michę sałamachy i to jest jego dobrostan. Ustalono, iż on akurat tyle potrzebuje tego dobrobytu, żeby być w takim dobrostanie aby móc radośnie i w szczęściu budować wspólne dobro. Połączenie więzienia z łagrem to jest właśnie zrównoważony rozwój. ( XX Kongres Konserwatywny- nowy paradygmat - ku całkowitej negacji rzeczywistości ).

Hannah Arendt : Szesnaście lat temu były więzień Buchenwaldu David Rosset, znajdując się pod świeżym wrażeniem wypadków, w ten oto sposób mówił o wydarzeniach, jakie rozgrywały się we wszystkich obozach koncentracyjnych:

„Warunkiem całkowitego zwycięstwa SS- manów jest to, żeby torturowana ofiara pozwoliła się prowadzić na szafot bez protestów, żeby wyrzekła się siebie do stopnia, iż zrezygnuje z własnej tożsamość. Nie dzieje się to bez przyczyny. SS-mani, którym zależy na klęsce ofiary, nie kierują się wyłącznie bezinteresownym sadyzmem. Wiedzą, iż system, któremu uda się zniszczyć ofiarę, nim wejdzie na szafot […], nie ma sobie równych w utrzymaniu całego narodu w stanie niewolnictwa. W uległości. Nie, ma nic straszniejszego niż widok istot ludzkich maszerujących kolumnami na śmierć jak automaty” ( Les jours de notce mort, 1947). (Hannah Arendt Reichmann w Jerozolimie).

Czy dołączymy do maszerujących jak automaty ku Zagładzie oferowanej nam w XXI wieku?

Bożena Ratter