B.Ratter: Zrobili cały plan, iż Polski- mojej Ojczyzny, mojego kraju, moich najdroższych nie będzie!

https://www.facebook.com/share/p/1B3yJuyNcv/

Ksiądz Prałat, prof. Zdzisław Peszkowski herbu Jastrzębiec, dowódca Pułku Ułanów Krechowieckich, internowany w Kozielsku, cudem ocalały, po wojnie odbywa studia w Oxfordzie i otrzymuje stopień naukowy doktora filozofii. Kapelan Rodzin Katyńskich i Pomordowanych na Wschodzie, który pochylił głowę i odmówił modlitwę nad każdym ekshumowanym ciałem w Piatichatkach i Miednoje.

Dlaczego to słowo „zdumienie”? – ks. Prałat Zdzisław Peszkowski zacytował Tryptyk Rzymski w modlitwie na spotkaniu z Rodziną Katyńską we Wrocławiu w 2006 roku. Prawdą jest to, iż 23 sierpnia 1939 roku uczyniono przyjaźń dwóch największych drani jakich przyniosła ludzkość. Jedno to Hitler i to wszystko co z nimi związane, a drugie to Stalin i to wszystko co z nim związane.

I tam, w wielkiej zgodzie i przyjaźni tych dwóch, powstał rozkaz, absolutna decyzja, iż naszego narodu i Polski nie będzie. Polska będzie zniszczona absolutnie! Bandycka grupa ludzi, Niemcy Gestapo i NKWD przez sześć tygodni ciężkiej pracy zrobili cały plan, iż Polski- mojej Ojczyzny, mojego kraju, moich najdroższych nie będzie! Od tego momentu rozpoczęło się mordowanie nasze!

„Zdumienie” serca naszego jest takie, iż naprawdę wtedy ta decyzja zapadła. I wtedy się Auschwitz zrobił i wszystko inne.. Cała mądrość tego zła, ta wściekłość to było to, żeby nas Polski, nie było! Stalin dopełnił specjalnym trybem, iż należy wszystkich wymordować strzałem w tył głowy! Taka prawda rozpoczęła przyjaźń tych dwóch, najstraszniejszych w dziejach ludzkości - bo ich cała uwaga skupiona była na tym, jak niszczyć, jak mordować.

Żydzi doszli później do tego. Potęga zła by nas wymordować. To tajne mordowanie było tak straszne, iż Warszawa do dzisiejszego dnia szuka 200 tys. i do dzisiaj znaleźć ich nie może – słowa ks. Prałata z 2006 roku, który napisał Modlitwę za NICH:

Matko Bolesna i Zwycięska

Ty, która stałaś na Golgocie pod krzyżem Chrystusa,

byłaś na pewno i w Lesie Katyńskim...

Zbierałaś ich po kolei

i niosłaś prosto do Syna Twojego.

A On przygarniał ich do swojego przebitego Serca.

Zatykano im usta, ale Ty słyszałaś ich niemy krzyk.

Wiązano im ręce, jak Synowi Twojemu,

a Ty powtarzałaś „Ecce Homo”.

Ich przebite czaszki spowijałaś modlitwą.

Najdelikatniej zbierałaś każdą kroplę krwi

Strzegłaś pamiątek, które nieśli ze sobą,

rozpoznawałaś krzyżyki, ryngrafy, medaliki,

i fotografie, i te listy – pocałunki najbliższych

- z którymi się nic rozstawali.

Widziałaś jak warstwami padali w ziemię,

jak ziarna pszeniczne na chleb mocy dla narodu.

Otulałaś ich ciszą lasu, który do dziś stoi oniemiały.

Czuwałaś nad tymi, którzy kochając- szukali ich, oczekiwali.

I nie mogli spotkać ich inaczej, jak przy Twoim Sercu.

Czekałaś cierpliwie z tymi, którym nie wolno było choćby pytać

głośno o Katyń.

A Ci, z Ostaszkowa, i Starobielska?

Byłaś z nimi do końca?

Gdzie ich żegnałaś?

W lasach, na polach, na morzu?

Ty znasz tajemnicę tak ukrywaną przed światem

A czy widziałaś też tych, którzy strzelali,

wykonując barbarzyński rozkaz?

Czy ich widziałaś?

I przebaczyłaś im wszystkim?

Nie mogłaś inaczej.

Pamiętałaś przecież słowa Twojego Syna:

„Ojcze odpuść im bo nie wiedzą, co czynią”,

I nam pomóż przebaczyć. Amen.

Bożena Ratter