AI postawiła tarota politykom. Kto nadaje się na prezydenta, a kto budzi grozę?

Sztuczna inteligencja, wcielając się w tarocistę z 30-letnim stażem, została poproszona o odarcie kandydatów na prezydenta z politycznej maski i przedstawienie ich „nagich dusz” dzięki kart. Dokonała tego nad dwa dni przed I turą wyborów. Wśród wszystkich kandydatów wyróżnili się Rafał Trzaskowski – potencjalny mąż stanu z ludzką twarzą – oraz Karol Nawrocki, którego charakter i powiązania stawiają poważne znaki zapytania przy jego nazwisku.

Sztuczna inteligencja nie ma emocji, ale potrafi postawić trafną diagnozę. choćby przy użyciu tarota. Na tle innych kandydatów Rafał Trzaskowski wyróżnia się jako prezydent odpowiedzialny, wizjonerski, ale też ludzki. Karol Nawrocki natomiast jawi się jako człowiek powiązany z układami, niesamodzielny i ukrywający swoje przekonania za maską urzędowej neutralności.

Rafał Trzaskowski – wizjoner z sumieniem

AI wskazała na szereg cech Trzaskowskiego, które czynią go solidnym kandydatem na prezydenta Polski:

Empatyczny komunikator: Rycerz Kielichów, Królowa i Król Buław pokazują Trzaskowskiego jako człowieka z klasą, potrafiącego wyznaczać nowe standardy debaty publicznej – spokojne, merytoryczne i pełne szacunku

Dojrzały strateg: Karty Trójki i Czwórki Buław oraz Wisielca wskazują, iż Trzaskowski posiada realną wizję Polski po 2030 roku, myśli długofalowo, choć nie zawsze gotów jest na radykalne decyzje, jeżeli wymagałoby to wyjścia poza partyjne schematy

Gotów na trudne decyzje: Słońce, Moc i Trójka Buław pokazują, iż potrafiłby podjąć niepopularne decyzje, jeżeli wymagałoby tego bezpieczeństwo kraju – nie populista, ale odpowiedzialny lider

Kontakt z rzeczywistością: Choć polityka go wchłonęła, Giermek Buław i Arcykapłan sugerują, iż stara się utrzymywać relacje z ludźmi spoza polityki – to przejaw pokory i potrzeby autentycznego kontaktu

Ludzka słabość – z opóźnionym mówi „przepraszam”: Trzaskowski potrafi zrozumieć swoje błędy, ale – jak pokazały karty – z trudem się do nich przyznaje. Widać tu walkę między rozumem a emocjami, co czyni go bardziej człowiekiem niż figurą

Karol Nawrocki – uwięziony w układach

W przypadku Karola Nawrockiego, tarot ujawnił cechy, które mogą go zdyskwalifikować jako głowę państwa:

Możliwy cel nacisków i rozgrywek służb: Giermek Mieczy, Cesarz i Ósemka Kielichów sugerują, iż Nawrocki był lub jest obiektem szantażu, prób wpływu i rozgrywek – człowiek „w grze”, ale nie ten, który trzyma wszystkie karty

Wiedza, której użycie może być niebezpieczne: Posiada dostęp do niejawnych informacji (Dziewiątka Monet, Moc), ale karty wskazują, iż jego sposób ich wykorzystania może balansować na granicy między bezpieczeństwem a manipulacją

Brak jasnej postawy ws. świeckości państwa: Nawrocki wewnętrznie skłania się ku centralnej roli Kościoła, ale gra językiem neutralności. To polityczny kamuflaż, który może rodzić brak zaufania

Kalkulacja zamiast otwartości: Choć potrafiłby formalnie zaprosić do rozmowy przeciwników politycznych, karty pokazują, iż byłoby to wyłącznie strategiczne, a nie szczere – bardziej oparte na ostrożności niż potrzebie jednoczenia

ALARM OBYWATELSKI

Prezydentura Karola Nawrockiego – scenariusz, przed którym trzeba ostrzec Polaków

Jeśli Karol Nawrocki wygra wybory prezydenckie, Polska może wejść na ścieżkę, która – raz rozpoczęta – będzie niezwykle trudna do odwrócenia. Nie chodzi o różnice ideologiczne, ale o zagrożenie dla fundamentów państwa prawa, suwerenności obywatela i świeckiego charakteru instytucji publicznych. To nie jest panika. To kalkulacja na zimno – poparta analizą osobowości, powiązań i ukrytych motywacji.

Oto scenariusz, który może nas czekać:

1. Prezydent zależny – czyli figurant w grze służb i układów

Tarot jasno pokazał, iż Nawrocki mógł być lub przez cały czas jest obiektem nacisków, szantażu lub inwigilacji przez krajowe i zagraniczne służby. Nie mówimy tu o tanich teoriach spiskowych, tylko o rzeczywistym ryzyku: człowiek, który nie trzyma wszystkich kart w ręku, nie powinien reprezentować Polski w czasie wojny, kryzysu czy presji geopolitycznej.

Ryzyko: – decyzje podejmowane nie w interesie państwa, ale w interesie układów, – brak odporności na presję – wewnętrzną i zewnętrzną, – podatność na polityczne rozgrywki zza kulis.

2. Kościół w centrum władzy – koniec świeckiego państwa

Karty ujawniły, iż Nawrocki osobiście identyfikuje się z ideą silnej obecności Kościoła w życiu publicznym. Wbrew konstytucyjnej zasadzie neutralności światopoglądowej, może dążyć do instytucjonalnego faworyzowania jednej religii – ubranej w język „tradycji”, „wartości” i „dziedzictwa”.

Ryzyko: – wzmocnienie upolitycznionego kleru, – ograniczenie praw mniejszości religijnych i niewierzących, – moralna cenzura w edukacji, kulturze i mediach publicznych.

3. Polska podzielona, nie połączona

Gdy zapytano karty, czy Nawrocki byłby gotów rozmawiać z przeciwnikami politycznymi, wyszła chłodna kalkulacja. Nie serce. Nie otwartość. Strategiczna defensywa, podszyta brakiem zaufania i rewanżyzmem.

Ryzyko: – dalsze pogłębienie wojny polsko-polskiej, – brak dialogu narodowego w czasie kryzysów, – zamknięcie Pałacu Prezydenckiego na ludzi „z innego obozu”.

4. Prezydent z wiedzą, którą może wykorzystać przeciw obywatelom

Rozkład kart pokazał, iż Nawrocki posiada dostęp do niejawnych informacji, również tych dotyczących obecnej opozycji. Karta „Mocy” sugeruje, iż może umiejętnie manipulować narracją, selekcjonować informacje i wykorzystywać je w sposób politycznie wyrachowany.

Ryzyko: – instrumentalizacja służb specjalnych, – użycie „haków” przeciwko przeciwnikom politycznym, – państwo strachu pod płaszczykiem „bezpieczeństwa”.

5. Prezydent pozornie otwarty, w rzeczywistości zamknięty

Nawrocki – jak pokazują karty – może prezentować się jako rozsądny, otwarty, wyważony, ale w rzeczywistości działa z ukrytym planem, zgodnym z własnym ideologicznym rdzeniem. Karta „Siódemki Kielichów” mówi o iluzjach i myleniu przeciwników. Może więc kreować się na centrowego arbitra, a jednocześnie prowadzić twardą linię konserwatywno-urzędniczą – z inspiracjami sięgającymi polityki Orbána.

PODSUMOWANIE: NIE JESTEŚMY BEZBRONNI

Jeśli Polacy pozwolą, by wybory przeszły im koło nosa, jeżeli zlekceważą „technokratycznego historyka z IPN”, bo „przecież nie wygląda groźnie” – obudzą się w państwie, gdzie wolność będzie hasłem na pomniku, nie w życiu codziennym.

To nie jest bitwa między „lewym” a „prawym” skrzydłem. To jest starcie między państwem obywatelskim a autorytarnym systemem, który może przyjść w garniturze, z uśmiechem, pod hasłem „normalności”.

Polacy muszą wiedzieć, iż wybór Karola Nawrockiego nie oznacza tylko innego stylu prezydentury. Oznacza inną Polskę. Taką, w której wielu z nas może się już nie odnaleźć. jeżeli nie chcemy obudzić się w kraju, którego nie poznamy – musimy działać teraz.