W niedzielne południe Mark Carney spotkał się z Gubernatorem Generalnym i zarządził przedterminowe wybory, które odbędą się 28 kwietnia.
Przez cały okres kampanii będziemy starać się dostarczać rzetelne, oparte na faktach wiadomości, oparte na całej gamie kanadyjskich mediów. W czasach, gdy niezależne dziennikarstwo jest ważniejsze niż kiedykolwiek, te wybory mogą okazać się najważniejsze dla przyszłości kraju.
Zaczynamy od sondażu, które zlecił niszowy internetowy portal Juno News.
Czy Carney osiągnął szczyt poparcia?
Nowe badanie wskazuje, iż Liberałowie pod wodzą Marka Carneya uzyskali 40% poparcia wśród zdecydowanych wyborców – to wzrost o 5 punktów procentowych w porównaniu do poprzedniego tygodnia. Tymczasem Konserwatyści Pierre’a Poilievre’a zanotowali 36%, tracąc 1 punkt.
Na kolejnych miejscach plasują się Nowa Demokratyczna Partia (NDP) z 11% poparcia (spadek o 3 punkty), Blok Quebecu z 7% (bez zmian), Partia Zielonych z 4% (również bez zmian), a inne partie zdobywają łącznie 3%.
Prognozy mandatów opracowane przez ONE Persuasion przewidują, iż Liberałowie mogliby zdobyć 192 miejsca, co zapewniłoby im większościowy rząd. Konserwatyści mogliby liczyć na 120 mandatów, Blok Quebecu na 24, NDP na 6, a Zieloni na 1.
Analiza regionalna pokazuje, iż NDP traci poparcie na rzecz Liberałów w niemal każdym regionie, natomiast Konserwatyści notują wzrost w porównaniu do wyników z 2021 r., z wyjątkiem Kanady Atlantyckiej. Mimo to, nie są w stanie przejąć władzy.
To pierwszy sondaż od momentu, gdy Mark Carney objął urząd premiera. Wydaje się, iż wyborcy pragnący zmiany widzą ją w nowym przywódcy, mimo iż partia pozostaje ta sama. Pytanie, jak Carney wykorzysta ten moment w trakcie kampanii.
Co ciekawe, poparcie dla Konserwatystów pozostaje stabilne, mimo wzrostu notowań Liberałów. Zwolennicy Poilievre’a są lojalni i nie ulegają „efektowi Carneya”. W rzeczywistości Konserwatyści mogliby zdobyć więcej głosów i mandatów niż w 2021 r.
Dla Poilievre’a kluczowym wyzwaniem będzie odzyskanie umiarkowanych wyborców, którzy przeszli na stronę Carneya, oraz przekonanie, iż Carney nie jest symbolem rzeczywistej zmiany. Sondaże wskazują, iż gdy wyborcy postrzegają rządy Carneya jako kontynuację ery Trudeau, są bardziej skłonni poprzeć Konserwatystów.
Regionalne preferencje wyborców
Kanada Atlantycka: Liberałowie prowadzą z 52% poparcia, konserwatyści i NDP pozostają daleko w tyle.
Quebec: Liberałowie na czele z 39%, Blok Quebecu spada do 29%, Konserwatyści pozostają na trzecim miejscu.
Ontario: Liberałowie (44%) i Konserwatyści (38%) zyskują po dwa punkty, podczas gdy NDP spada do 12%.
Prerie: Konserwatyści dominują (53%), ale Liberałowie zdobywają 32%. NDP (12%) traci poparcie w regionie, gdzie wcześniej było silne.
Kolumbia Brytyjska: Różnice są mniejsze – Konserwatyści rosną do 40%, wyprzedzając Liberałów (37%), a NDP spada do 16%.
Podział poparcia według demografii
Mężczyźni znacznie częściej popierają Konserwatystów – przewaga ta jest szczególnie widoczna wśród wyborców w średnim wieku, gdzie partia Poilievre’a wyprzedza liberałów o 10 punktów procentowych.
Kobiety z kolei częściej wspierają Liberałów pod wodzą Carneya. Szczególnie wyraźna przewaga (18 punktów) występuje wśród starszych wyborczyń.
Kto jest najlepszym kandydatem na premiera?
Mark Carney (37%, wzrost z 35%) wyprzedza Pierre’a Poilievre’a (27%, spadek z 29%). Największe poparcie dla Carneya pochodzi od starszych Kanadyjczyków (45%), podczas gdy jedynie 33% starszych mężczyzn i 19% starszych kobiet wskazuje na Poilievre’a.
Czy rządy Carneya różnią się od Trudeau?
Zapytań o to Kanadyjczyków – 51% uważa, iż rządy Carneya będą identyczne lub bardzo podobne do tych, jakie prowadził Justin Trudeau.
Polityczne preferencje miały istotny wpływ na odpowiedzi:
78% wyborców Konserwatystów twierdzi, iż rządy Carneya nie będą się różnić od Trudeau.
65% zwolenników Liberałów uważa, iż Carney przyniesie zmianę.
17% wyborców NDP nie jest pewnych.
Najważniejsze wnioski
Miniony tydzień był pierwszym od wielu lat, w którym Justin Trudeau nie był premierem. Jego negatywny wizerunek nie obciąża już partii, co daje Carneyowi czystą kartę.
Dla Konserwatystów pozytywnym sygnałem jest to, iż kampanie mają znaczenie. Historia pokazuje, iż zmiany liderów na ostatnią chwilę mogą być ryzykowne – przykłady Kim Campbell w 1993 r. czy Johna Turnera w 1984 r. dowodzą, iż przejęcie przywództwa tuż przed wyborami nie gwarantuje sukcesu.
Podobna sytuacja miała miejsce w USA, gdy Kamala Harris została kandydatką Demokratów – jej początkowy wzrost w sondażach nie przełożył się na finalne zwycięstwo.
Jak potoczy się ta kampania? Wszystko jeszcze może się zmienić.
Na podst. Juno News
