8 godzin temu
Ministerstwo Rodziny wprowadza rewolucyjny program wsparcia dla rodzin opiekujących się seniorami. Bon senioralny o wartości 2150 złotych miesięcznie ma pomóc rozwiązać jeden z najpoważniejszych dylematów, przed którym stają dzieci i wnuki osób starszych: jak pogodzić pracę zawodową z opieką nad bliskimi. Projekt ustawy, w tej chwili w fazie konsultacji publicznych, ma wejść w życie w przyszłym roku.
Fot. Shutterstock / Warszawa w Pigułce
Program skierowany jest do osób, które ukończyły 75 lat i potrzebują wsparcia w codziennym funkcjonowaniu. Co istotne, świadczenie będzie przyznawane według ściśle określonych kryteriów dochodowych. W 2026 roku emerytura lub renta seniora (wraz z dodatkiem pielęgnacyjnym) nie może przekraczać 3500 złotych brutto, a limit ten będzie stopniowo rósł, osiągając 5000 złotych brutto w 2029 roku.
Kluczowym elementem programu jest wymóg aktywności zawodowej dzieci lub wnuków seniora. Aby otrzymać bon, ich dochód musi przekraczać wysokość minimalnego wynagrodzenia, ale nie może być wyższy niż jego dwukrotność w przypadku gospodarstwa jednoosobowego lub trzykrotność dla gospodarstwa wieloosobowego. Dochody mogą pochodzić z różnych źródeł: umowy o pracę, działalności gospodarczej czy pracy w rolnictwie.
Wartość bonu przełoży się na maksymalnie 50 godzin usług wsparcia miesięcznie. Program obejmuje cztery główne obszary pomocy: zaspokajanie podstawowych potrzeb życiowych, pomoc w dostępie do świadczeń zdrowotnych, podstawową opiekę higieniczno-pielęgnacyjną oraz zapewnienie kontaktów z otoczeniem. Wymiar wsparcia będzie ustalany indywidualnie przez pracownika gminy na podstawie specjalnego kwestionariusza.
Ustawa wprowadza również rygorystyczne wymagania wobec osób świadczących usługi opiekuńcze. Opiekun musi być osobą pełnoletnią z wykształceniem co najmniej średnim lub zawodowym, nie może być spokrewniony z seniorem i musi przejść specjalistyczne szkolenie. Program wyłącza możliwość świadczenia opieki przez członków rodziny, co ma zagwarantować profesjonalny charakter usług.
Bon senioralny może wywołać znaczące zmiany społeczne w obszarze opieki nad osobami starszymi. Przede wszystkim, program może przyczynić się do aktywizacji zawodowej osób, które dotychczas musiały rezygnować z pracy, by opiekować się starszymi rodzicami lub dziadkami. To szczególnie istotne dla kobiet, które tradycyjnie częściej podejmują się roli opiekuna, często kosztem własnej kariery zawodowej.
Wprowadzenie profesjonalnej opieki może również wpłynąć na jakość życia zarówno seniorów, jak i ich rodzin. Świadomość, iż bliską osobą opiekuje się wykwalifikowany opiekun, może zmniejszyć poziom stresu i poczucia winy u pracujących dzieci i wnuków. Jednocześnie seniorzy zyskają dostęp do systematycznej, profesjonalnej opieki, co może pozytywnie wpłynąć na ich stan zdrowia i samopoczucie.
Program może także przyczynić się do rozwoju rynku usług opiekuńczych i powstania nowych miejsc pracy w tym sektorze. Wymóg odpowiednich kwalifikacji i szkoleń może podnieść prestiż zawodu opiekuna i przyczynić się do profesjonalizacji branży opiekuńczej.
Eksperci zwracają uwagę na potencjalne wyzwania związane z wdrożeniem programu. Jednym z nich może być dostępność wykwalifikowanych opiekunów, szczególnie w mniejszych miejscowościach. Konieczne będzie stworzenie systemu szkoleń i certyfikacji dla osób zainteresowanych świadczeniem usług opiekuńczych.
Istotnym aspektem jest również kwestia kontroli jakości świadczonych usług. Gminy będą musiały stworzyć efektywny system monitorowania i oceny pracy opiekunów, by zagwarantować odpowiedni standard opieki i bezpieczeństwo seniorów.
Bon senioralny może stać się ważnym elementem polityki społecznej państwa, odpowiadającym na wyzwania związane ze starzeniem się społeczeństwa. Program może przyczynić się do budowania bardziej zrównoważonego modelu opieki nad osobami starszymi, łączącego wsparcie rodziny z profesjonalną pomocą.
Warto zauważyć, iż program wymaga znaczących nakładów finansowych ze strony państwa. Jednocześnie inwestycja ta może przynieść wymierne korzyści ekonomiczne w postaci zwiększonej aktywności zawodowej opiekunów i rozwoju sektora usług opiekuńczych.
